Argumentum e silentio, oftewel argument van de stilte, is een red herring-drogreden waarbij een argument niet berust op bepaalde aanwezigheid, maar op de afwezigheid van informatie, of waarbij iemands stilte wordt geïnterpreteerd als het tegenovergelstelde van stilte. Dit is geen relevant criterium omdat er conclusies worden getrokken uit informatie die niet beschikbaar is.
Concept[]
Een argumentum e silentio of argument van de stilte is een argument dat berust op de afwezigheid van informatie, in plaats van de aanwezigheid van informatie. Het enige wat zulk argument bewijst is dat iemand niets heeft gezegd over een welbepaald onderwerp. Eender welke andere conclusie die hieruit wordt getrokken is uitsluitend veronderstelling en gen bewijs. Dit heeft vooral betrekking op bv. geschiedkundige documenten. Het argument kan wel worden aangehaald om een waarschijnlijkheidsfactor aan te duiden, maar niet als definitieve bewijsvoering. Het argument is vergelijkbaar met argumentum ad ignorantiam.
Er zijn uitzonderingen waarbij het argument van de stilte geen drogreden is. Zo kan iemand opzettelijk kiezen om niet te reageren op een welbepaalde situatie, of een welbepaalde groep het bevel geven om er niet op te reageren, terwijl er geen twijfel bestaat over het feit dat ze hiervan op de hoogte zijn en er gegronde reden zijn om op de situatie te moeten reageren (bv. door een crimineel feit te veroordelen). Zo heeft de Russische regering van Vladimir Poetin bijna niets gedaan om de extreemrechtse Kozakken tegen te houden, terwijl deze zich schuldig maakten aan het lastig vallen van immigranten, homoseksuelen, en liberalen die tegen Poetin zijn. Het nalaten van hiertegen op te treden heeft toegelaten dat extremistisch geweld kon floreren[1]. De bewuste keuze om "niets" te doen, zoals de keuze om je kinderen niet te laten vaccineren terwijl je op de hoogte bent van de gevaren van deze keuze, is niet zomaar een "stilte" maar wel degelijk een bewuste keuze op zich - één die de dood van het kind als gevolg kan hebben.
Voorbeelden[]
- Er bestaan geen documenten die verwijzen naar Koning Arthur en die dateren uit de tijd dat hij zou hebben geleefd, dus heeft Koning Arthur nooit bestaan. (of Koning Arthur wel of niet heeft bestaan, kan niet worden bewezen op basis van de afwezigheid van eigentijdse bronnen)
- De auteur van dit manuscript maakte geen verwijzing naar de geschriften van Julius Caesar, dus was hij zich niet bewust dat die geschriften bestaan. (het feit dat hij Caesar's geschriften niet vernoemde, bewijst niet dat hij niet van diens bestaan afwist)