Donald John Trump (geb. New York, 14 juni 1946), ook bekend als The Donald en covfefe[1], was de 45ste President van de Verenigde Staten. Hij volgde Barack Obama op in januari 2017 als een Republikeinse president. Hij werd hiermee de oudste president in de geschiedenis van de VS (voorheen was dit Ronald Reagan). Verder staat Drumpf Trump[2] eveneens bekend als zakenman, complotdenker, birther, racist, islamofoob, anti-vaxxer, bullebak, kutgrijper, mediahoer en clown. De verkiezingsoverwinning van Trump maakt van hem tevens de opperbevelhebber van alle complotdenkers ter wereld. Niettemin was hij slechts de derde president in de Amerikaanse geschiedenis die impeached werd door het Huis van Afgevaardigden, na een mislukte couppoging door zijn aanhangers is hij ook de eerste die tot tweemaal toe zo’n proces onderging.
De grootouders van Trump, aan zijn vaders kant, waren afkomstig van Kallstadt, Duitsland. Wanneer grootvader Friedrich Drumpf in 1885 toekwam in de VS, veranderde hij zijn naam naar Trump[3]. Hun zoon, Fred Trump, was geboren in New York (en niet in Duitsland zoals Donald Trump beweert[4]. De zoon van Fred Trump, The Donald, werd geboren in New York op 14 juni 1946. Hij ging naar The Kew-Forest School in Forest Hills, NY, tot hij dertien was en werd geschorst vanwege slecht gedrag. Zijn ouders stuurden hem vervolgens naar de New York Military Academy[5], waar hij op zeventienjarige leeftijd de rang van kapitein behaalde[6].
Later studeerde Trump aan de Universiteit van Fordham en aan de Wharton School van de Universiteit van Pennsylvania, waar hij zich reeds profileerde als onbezonnen, brutaal en arrogant[7]. Zijn focus lag op snelle zaakjes en snel geld verdienen, en hij had een hekel aan het werk dat erbij kwam kijken. In 1968 studeerde Trump af met een Bachelor of Science in de economie. Vervolgens begon hij zijn loopbaan bij het vastgoedbedrijf van zijn vader, genaamd Elizabeth Trump & Son. In 1977 huwde Trump met de Tsjechische Ivana Zelníčková, van wie hij drie kinderen had vooraleer hij van haar scheidde in 1992[8][9].
Bedrijfsleven[]
In 1971 nam Trump de leiding van het bedrijf van zijn ouders op zich, en veranderde hij de naam naar The Trump Organization[10]. De rijkdom die hij vervolgens opbouwde had hij eigenlijk vooral te danken aan het erfgoed van zijn vader en niet aan zijn eigen ondernemerschap[11]. In 1979 huurde hij een sloper in om een gebouw te slopen op de plaats waar later Trump Tower zou komen. Deze aannemer had hier illegale Poolse werkmannen voor ingehuurd, waar Trump van op de hoogte was. De Poolse werkmannen waren blootgesteld aan kankerverwekkende asbest[12]. Trump heeft eveneens nauwe banden opgebouwd met de maffia, die geregeld betrokken waren bij zijn bouwwerkzaamheden[13][14]. Trump heeft meermaals gelogen over zijn connecties met de maffia, zelfs onder eed[15].
Sinds 1989 gingen de zaken echter bergaf, waardoor Trump niet meer in staat was zijn leningen terug te betalen, en vanaf 1991 werden een aantal van zijn zaken failliet verklaard. Een analist van het bedrijf Janey Montgomery Scott had gewaarschuwd dat Trump Taj Mahal nog voor het einde van het jaar zou mislukken, waarop Trump het bedrijf dreigde aan te klagen tenzij de desbetreffende analist zou worden ontslagen[16]. Een half jaar later werd Trump Taj Mahal inderdaad failliet verklaard[17]. In 1992 kwam ook Trump Plaza Hotel in slechte papieren te zitten. Inmiddels was hij in 1993 opnieuw getrouwd met actrice Marla Maples (met wie hij reeds een affaire had toen hij nog getrouwd was met Ivana). Ze hadden samen één kind, maar in 1999 scheidde hij alweer van haar[18][19][20][21].
Vanaf het begin van de 21ste eeuw kwam Trump er financieel weer bovenop, en opende hij de Trump World Tower in New York[22]. Na de aanslagen van 9/11 op de WTC-torens in New York, gaf hij een donatie aan een goed doel voor het bedrag van amper $1000 USD. Zelf ontving hij nochtans $150.000 USD van een federaal fonds bedoeld voor kleine zelfstandigen, terwijl zijn eigendom niet eens schade had opgelopen. Trump werd dan ook uitgeroepen tot "minst liefdadige miljardair ter wereld"[23]. Het - voor hem - relatieve kleine bedrag dat hij doneerde aan een goed doel ging bovendien naar een pseudowetenschappelijke organisatie van Scientology, genaamd "New York Rescue Workers Detoxification Fund", mede opgericht door Scientology-aanhanger Tom Cruise[24][25]. Later doneerde Trump maar liefst $10.000 USD aan Generation Rescue, een antivaccinatie-organisatie van anti-vaxxer Jenny McCarthy[26].
In 2004 vond het faillissement van Trump Hotels & Casino Resorts plaats, en in 2009 volgde zijn Trump Entertainment Resorts[27]. In 2005 huwde hij met Sloveense postorderbruid (naakt-)model Melania Knauss, die hem uitsluitend wou omdat hij zo'n knappe man is en absoluut niet voor zijn rijkdom. Ze hebben één kind samen[28][29][30]. Van 2005 tot 2010 runde Trump de frauduleuze Trump University, waarvoor hij later werd aangeklaagd (zie verder). Inmiddels wist Trump nog andere manieren te vinden om in het centrum van de belangstelling te blijven staan. Van 1996 tot 2015 was hij deels eigenaar van de Miss USA, Miss Teen USA en Miss Universe verkiezingen[31][32]. Vanaf 2003 presenteerde Trump het televisieprogramma "The Apprentice", waarin de deelnemers moesten strijden voor een baan in één van zijn bedrijven. Deelnemers die faalden werden vervolgens "ontslagen" uit het programma, waardoor Trump in 2004 een patent nam op de uitdrukking "You're fired" (je bent ontslagen)[33].
Politieke carrière[]
Op politiek vlak identificeerde Trump zich aanvankelijk voornamelijk als een Republikein. De overweging om deel te nemen aan de presidentsverkiezingen is wellicht een zaadje dat werd gepland door George H.W. Bush, toen die hem vroeg om zich kandidaat te stellen als vicepresident tijdens de verkiezingen van 1992[34] (Bush 41 werd toen niet herkozen voor een tweede termijn). Trump overwoog echter reeds sinds 1988 om zich kandidaat te stellen voor de presidentsverkiezingen, maar het duurde tot 2000 voor hij effectief besloot deel te nemen.
In 1999 was Trump overgestapt naar de Reform Party[35][36]. Na drie jaar stapte hij in 2001 terug uit de partij[37]. Van 2001 tot 2008, gedurende het presidentschap van George W. Bush, identificeerde Trump zich als een Democraat, en had hij goede contacten met de Clintons. In 2008 veranderde Trump opnieuw van kamp, en steunde hij de Republikeinse kandidaat John McCain[38]. Vervolgens werd er gespeculeerd dat hij zou deelnemen aan de Republikeinse voorverkiezingen in 2012, maar uiteindelijk zag hij hier van af[39][40].
Velen geloofden dat Trump de geruchten over een deelname aan de presidentsverkiezingen enkel maar de wereld had ingestuurd als promotiestunt[41][42][43]. Helaas wees het verkiezingsjaar van 2016 deze geruchten naar de prullenmand, al hadden we dit al vier jaar eerder kunnen raden. Amper zes dagen na de verkiezingsoverwinning van Obama in 2012 registreerde Trump de slogan "Make America Great Again" als handelsmerk[44]. Soms wordt er gespeculeerd dat Trump's kandidatuur een vorm van wraak was voor Obama's beledigende grappen aan het adres van Trump in 2011[45].
Presidentsverkiezingen van 2016[]
Wanneer Trump in 2015 besloot om niet langer The Apprentice te presenteren, ontstonden er vermoedens dat hij zich kandidaat zou stellen als president[46]. Op 16 juni 2015 stelde hij zich inderdaad officieel kandidaat voor de presidentsverkiezingen van 2016, namens de Republikeinse Partij, met de campagneslogan: "Make America great again"[47]. Zulke slogan kan natuurlijk op 1001 manieren worden geïnterpreteerd, omdat het (net als zowat elke slogan) eigenlijk helemaal niets betekent. Het is vergelijkbaar met uitspraken zoals "support our troops" (steun onze troepen) die vaderlandslievend klinken maar eigenlijk banaal zijn en niemand (ook niet de troepen) ook maar enigszins helpt. Slogans zoals deze kan je nu eenmaal niet ontkrachten, want het tegengestelde is "Let's not make America great again". Adolf Hitler had een gelijkaardige uitspraak gedaan met "Make Germany great again", maar niet in de context van een verkiezingscampagne. Ronald Reagan had de slogan "Let's make Amreica great again" gebruikt tijdens zijn succesvolle verkiezingscampagne in 1980, en in 1950 had Margaret Thatcher gezegd "Make Britain great again"[48].
Eenvoudige en inhoudloze slogans zoals die van Trump geven kiezers de macht om zelf te bepalen wat er in hun persoonlijke leven niet "great" is, om het dan te vergelijken met een nostalgisch verleden waarin hun leven wel "great" was[49]. Ze resoneren dan ook vooral goed bij de ordinaire Amerikanen - lees idioten - met de flanellen hemden die gewoonlijk geen al te hoge intelligentiegraad hebben en geneigd zijn om een racistisch denkpatroon te volgen. Van alle presidentskandidaten in de verkiezingen van 2016 waren de Facebook-volgers van Trump degenen met de slechtste grammatica, met gemiddeld zo'n 12,6 fouten per 100 woorden[50], al zijn die resultaten gebaseerd op slechts een kleinschalig onderzoek[51]. Het is wellicht dan ook om die reden dat Trump zo populair is bij hen: de spreek- en schrijfstijl van Trump staat op het niveau van een elfjarig kind of jonger[52][53]. Bij Trump is alles "verschrikkelijk", "fantastisch", "afschuwelijk", "yuge" en "loser". Nochtans zei Trump over zichzelf: "I know words, I have the best words", dat werd onthaald met een daverend applaus[54].
Trump maakt niet enkel gebruik van bijzonder eenvoudige zinsbouw, maar ook van eindeloze herhalingen waarmee hij zijn argumenten kracht probeert bij te zetten, zoals in onderstaande voorbeelden:
The other thing with the terrorists is you have to take out their families, when you get these terrorists, you have to take out their families. They care about their lives, don't kid yourself. When they say they don't care about their lives, you have to take out their families.[55]
I would build a great wall, and nobody builds walls better than me, believe me, and I'll build them very inexpensively. I will build a great, great wall on our southern border.[56]
I’m a very smart guy, I went to the best college, I had good marks. I was a very smart guy, good student. [...] I was a really good student at the best school. I’m like a smart guy [...] If I were a liberal Democrat, people would say I’m the super genius of all time.The super genius of all time.[57]
Nog meer citaten van Trump vind je hier. Geen IQ vereist. Voor meer over de typische uitdrukkingen van Trump, zie verder bij Trumpisms.
Trump profileerde zijn arrogante zelf als "the greatest job president that God ever created"[58]. Zijn racistische uitspraken omtrent immigranten brachten NBC en Univision ertoe hun zakelijke connecties met Trump te verbreken, op gebied van zowel The Apprentice als de miss-verkiezingen[59][60] (Trump beweerde dat Mexicaanse immigranten nagenoeg allemaal criminelen, drugdealers en verkrachters waren[61]). Vervolgens werd The Apprentice gepresenteerd door Arnold Schwarzenegger[62].
De verkiezingscampagne van Trump was gevuld met scheldpartijen, leugens en (opzettelijk) fout gepresenteerde informatie. Tevens riep hij zijn aanhangers regelmatig op tot fysiek geweld, zelfs met de belofte dat hij hun gerechtskosten zou betalen[63]. Het merendeel van zijn beweringen waren islamofobisch, anti-multiculturalistisch, anti-immigratie, conservatief en extreem-rechts op tal van andere standpunten[64]. Trump kreeg hierbij de steun van White Nationalists en neo-nazi's[65], inclusief de Ku Klux Clan[66] en de Griekse neo-nazipartij Golden Dawn[67]. Hij weigerde zich te distantiëren van de KKK en diens voormalig klanslid David Duke[68], met als reden dat hij "Duke niet goed genoeg kende om hem af te wijzen". Nochtans kende hij Duke al in 2000, omdat hij toen uit de Reform Party is gestapt nadat Duke er was toegetreden en hij er niet mee wou worden geassocieerd[69]. Met Trump's weigering om zich te distantiëren van de KKK heeft hij heel wat Republikeinen in het harnas gejaagd[70].
Trump's campagne deed vooral beroep op de emoties van de kiezers, zonder rekening te houden met feiten en de realiteit. Valse waarheden en "alternatieve feiten" die al herhaaldelijk weerlegd waren, werden daarentegen wel gepropagandeerd. Deze vorm van politiekvoering wordt ook "post-truth" genoemd. Trump had er geen enkel probleem mee om zijn tegenstanders op een vulgaire manier te beledigen, en zijn campagne was zo chaotisch dat sommigen geloofden dat hij leed aan Alzheimer of seniele dementie[71]. De beledigingen waren niet enkel gereserveerd voor Trump's tegenstanders, want hij wist zelfs zijn eigen kiezers aan te vallen: hij zou ze "nooit kunnen vergeven" als ze uiteindelijk niet voor hem zouden stemmen. Wanneer de kiezers hier negatief op reageerden, veranderde hij van standpunt en zei hij dat hij ze ook dan toch nog graag zag, om dan snel van onderwerp te veranderen. Dit werd onthaald door een langdurig boe-geroep[72].
Maar liefst één vijfde van zijn campagnefondsen gingen naar Trump's eigen bedrijven, en hij spendeerde zijn campagnegeld vooral aan zichzelf [73]. Trump was geneigd om iedereen gerechterlijk te vervolgen als ze kritiek durfden uiten op hem[74][75], inclusief de media[76][77]. Tevens beweerde hij dat de media deel uitmaakte van een complot tegen hem, waarbij ze zijn woorden constant fout zouden interpreteren en hem in een negatief daglicht zouden stellen[78][79][80]. In werkelijkheid was het de grote hoeveelheid media-aandacht dat Trump zou helpen met zijn verkiezingsoverwinning[81]. In de Republikeinse voorverkiezingen kreeg Trump meer stemmen dan eender welke andere genomineerde kandidaat in de geschiedenis van zijn partij (voorheen was dit George W. Bush in 2000), maar tegelijkertijd kreeg Trump ook de meeste tegenstemmen in de geschiedenis van de Republikeinse Partij (voorheen was dit John McCain in 2008)[82]. Op 15 juli 2016 kondigde hij aan dat Mike Pence, de oerconservatieve Tea Party-aanhanger en gouverneur van Indiana, werd aangesteld als vicepresidentskandidaat[83].
Tijdens de presidentsverkiezingen weigerde Trump op zijn belastingsaangiftes openbaar te maken, zoals dit nochtans de gewoonte is voor presidentskandidaten[84][85]. Ook de populistische tegenhanger bij de Democratische voorverkiezingen, de socialist Bernie Sanders, weigerde dit. Dit was nochtans niet het enige dat de twee tegengestelde kandidaten met elkaar gemeen hadden[86]. Zowel Trump als Sanders beweren anti-establishment te zijn en grootse, ongeziene plannen voor Amerika te hebben - en toch kan geen van beide uitleggen hoe ze dat precies zouden verwezenlijken. Beiden waren bij de aanvang van de voorverkiezingen van 2016 nog maar sinds relatief recent lid van hun respectieve partij, en beiden beweerden dat de resultaten van de voorverkiezingen vervalst waren telkens als ze een staat hadden verloren. Sanders was in feite een voorstander van een lakse wapenwet (behalve in gebieden met een overwegend zwarte bevolking) en werd in het verleden meermaals voor de kar van de NRA (National Rifle Association) gespannen - dezelfde NRA waar Trump een trots lid van is[87][88][89][90][91][92][93]. Beiden zijn tegenstanders van vrijhandelsakkoorden zoals NAFTA, en beweren dat hier Amerikaanse jobs verloren door zijn gegaan[94], terwijl het tegendeel waar is[95] en het verlies van jobs naar lageloonlanden is het gevolg van tal van andere factoren.
Trump won de Republikeinse voorverkiezingen zonder al te veel moeite[96], en begon al gauw zijn pijlen te richten op zijn Democratische tegenstander, Hillary Clinton. Hoewel ook haar campagne steeds meer focus legde op de strijd tegen Trump, moest ze tot aan het einde nog rekening houden met Bernie Sanders, die weigerde te begrijpen dat er geen enkel realistisch scenario meer bestond waarin hij kon worden genomineerd. Hij was immers vastbesloten om de nominatie van Clinton op de Democratic National Convention aan te vechten, en stelde dat Clinton kiesmannen van hem had "gestolen"[97]. Door dit alles creëerde Sanders een sterke verdeeldheid binnen de Democratische Partij, die zodoende werd verzwakt in de schaduw van Trump als Clinton's tegenstander. Sanders was zelfs bereid om in debat te gaan met de Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump, alsof hij zelf al genomineerd was[98]. Pas als het te laat was, merkte hij dat hij was getrolld door Trump, die vervolgens aankondigde niet met Sanders in te willen debat te willen gaan omdat hij slechts achter Clinton aan holde in de voorverkiezingen[99].
Sanders heeft in feite alle (pseudo-)argumenten tegen Clinton in de schoot van Trump gegooid, en zijn "verschroeide aarde"-campagne tegen de Democratische Partij was wellicht zijn grootste geschenk voor The Donald[100]. Zo heeft Sanders Clinton aangevallen op het feit dat ze gebruik had gemaakt van een privé-emailadres terwijl ze Minister van Buitenlandse Zaken was onder Obama (die aanklacht is er natuurlijk nooit gekomen[101]). Hij beweerde eveneens dat Clinton "onbetrouwbaar" was, banden heeft met Wall Street, enkel opkomt voor de "rijke elite"[102], en "voorstander is van een frauduleus kiessysteem"[103], ondanks zijn eerdere belofte om "geen negatieve campagne te voeren"[104]. Dit was een praktisch voorbeeld van de politieke hoefijzertheorie, en het enige wat Trump aan dit alles had toe te voegen waren de woorden "Crooked Hillary", waarmee hij haar wou afschilderen als ultiem onbetrouwbaar.
Zelfs na de verkiezingsoverwinning van Trump kwam er geen ontnuchtering bij Sanders over de gevolgen van zijn "verschroeide aarde"-campagne tegen Clinton en de Democratische Partij. Integendeel, hij kondigde aan bereid te zijn om met hem samen te werken omdat ze allebei tegenstanders zijn van The Establishment™. Sanders gelooft hierbij schijnbaar dat Trump bereid is zich in te zetten voor de lagere klasses van de bevolking, die het "beu zijn dat de miljardairs geen belastingen betalen"[105]. In januari 2017 beschreef hij Trump als een man die "het Republikeinse Establishment™ en het Democratische Establishment™ versloeg, alsook het Media Establishment™, en hierdoor iets "buitengewoon heeft gedaan". Hij stelde eveneens opnieuw dat hij bereid was om samen te werken met Trump, alsook met eenieder die "de Amerikaanse bedrijven zegt dat ze verder moeten kijken dan winstbejag"[106]. Het ontging hem blijkbaar dat dit compleet haaks staat op Trump, die net een kabinet had gevormd bestaande uit voornamelijk mensen uit diezelfde bedrijfswereld.
Wellicht een andere belangrijke factor die heeft bijgedragen aan de verkiezingsoverwinning van Trump is de invloed van de anti-Clinton-propaganda van Julian Assange en WikiLeaks, alsook van Rusland en Vladimir Poetin tijdens de presidentsverkiezingen. In juli 2016 vroeg Trump openbaar aan Rusland om "de 30.000 vermiste emails van Clinton te hacken"[107]. Op 7 oktober 2016 publiceerde WikiLeaks vervolgens opnieuw een reeks gehackte emails van John Podesta, de campagnemanager van Hillary Clinton[108]. De WikiLeaks-publicaties van Clinton's emails in oktober 2016 waren dan ook aangeleverd door hackers ten dienste van de Kremlin[109], en waren ongetwijfeld bedoeld als zogenaamde "October Surprise" om het kiesgedrag te beïnvloeden ten voordele van Trump[110][111]. Politieke analisten merkten op dat de tijdstippen van de gepubliceerde lekken strategisch gekozen waren op momenten dat Clinton's voorsprong op Trump groter was geworden in de peilingen[112].
Onderzoek van de FBI wees uit dat Rusland de emails had gehackt en vervolgens had bezorgd aan WikiLeaks. Dit was eveneens de consensus van 17 verschillende Amerikaanse inlichtingendiensten[113][114][115]. Uit evaluaties bleek eveneens dat enkel Russische topambtenaren de opdracht hadden kunnen geven om te hacken, en dat de kans bijzonder klein is dat dit kon gebeuren zonder dat Poetin hier weet van had[116][117]. Uit onderzoek van cybersecurity-bedrijven bleek dat de cyberaanvallen waren uitgevoerd door de Russische inlichtingengroepen Fancy Bear en Cosy Bear[118][119], die respectievelijk voor de Russische militaire inlichtingendienst en de FSB zouden werken[120]. Ze hadden gebruik gemaakt van de phishing-methode om de email-account van Clinton's campagne te hacken, maar de Bitly-link die er in was geplaatst was afkomstig van de accounts van deze inlichtingengroepen[121]. Trump weigerde aanvankelijk om de conclusie te geloven[122][123], maar in januari 2017 moest hij alsnog toegeven dat Rusland achter de cyberaanvallen zat, en stelde hij dat "Poetin dit beter niet had gedaan"[124].
De Russische regering ontkende alle betrokkenheid bij de cyberaanvallen[125], en ook Julian Assange ontkende de betrokkenheid van Rusland bij de gehackte emails die Wikileaks gepubliceerd heeft[126]. Het was uiteraard niet toevallig dat Trump zijn vraag om Clinton's emails te hacken gericht was aan Rusland, want Poetin koesterde al geruime tijd persoonlijke wrok tegen Hillary Clinton[127][128]. Wanneer ze zich in 2015 kandidaat stelde voor de presidentsverkiezingen, was de Russische dictator er dan ook snel bij om Trump te complimenteren als "brilliant en getalenteerd"[129]. Trump reageerde vereerd op deze complimenten, en noemde Poetin een man die "erg gerespecteerd wordt in eigen land en daarbuiten". Het feit dat hij hiermee een dictatoriaal leider het hof maakte, scheen hem niet te deren[130].
Rusland was eveneens betrokken bij de verspreiding van desinformatie d.m.v. nepnieuws in een poging om de presidentsverkiezingen te beïnvloeden[131][132]. Er zouden naar schatting maar liefst duizenden betaalde Russische propagandatrollen actief zijn[133], en de accounts van maar liefst 7000 trollen werden opgevolgd in hun activiteiten binnen extreemrechtse, nationalistische en fascistische kringen[134][135]. Poetin heeft veel baat bij een Amerika onder president Trump. Niet enkel omwille van de internationale handel tussen de twee landen, maar ook omdat Trump skeptisch staat tegenover de NAVO. Indien hij de VS terugtrekt uit de NAVO, blijft er van die organisatie slechts een leeg omhulsel over. Dat is precies wat Poetin wil, omdat de NAVO een serieus tegengewicht is tegenover het Russische expansionisme. Rusland zou vooral de politiek van Oost-Europese landen beter kunnen manipuleren of zelfs gewoon annexeren zoals dit met de Krim gebeurd is[136].
De Russische minister van Buitenlandse Zaken gaf in november 2016 toe "misschien WikiLeaks een beetje te hebben geholpen"[137]. Het is echter niet bekend in welke mate de WikiLeaks-publicaties een invloed hadden op de resultaten van de presidentsverkiezingen[138][139], maar de belangrijkste factoren die hebben bijgedragen aan de populariteit en verkiezingsoverwinning van Trump waren gepassioneerde Trump-aanhangers (racisten, White Nationalists, e.d.m.), clickbait- en andere nepnieuws-websites die hoaxes verspreidden, en de Russische propagandamachine[140]. Niettemin beweerde Trump in 2018 weerom dat Rusland zich niet had gemengd in de presidentsverkiezingen[141], terwijl Poetin alles steevast bleef ontkennen maar tegelijk ook zei dat hij wou dat Trump de presidentsverkiezingen zou winnen[142].
Verkiezingsoverwinning[]
Tijdens het laatste verkiezingsdebat weigerde Trump te zeggen dat hij de stemresultaten zou accepteren[143][144], waarmee hij het hele democratische bestel van de VS door het slijk haalde. Natuurlijk zou hij zich enkel verzet hebben tegen de verkiezingsresultaten indien hij was verloren; wanneer hij overduidelijk had gewonnen, was er plots geen reden meer om de uitslag in vraag te stellen.
Op 8 november 2016 won Trump de verkiezingen met een ruime meerderheid van kiesmannen, al verloor hij wel de zogenaamde popular vote, waarbij Hillary Clinton bijna 3 miljoen stemmen meer achter haar naam kreeg[145]. De uitslag was verrassend, omdat Clinton voorop lag in de peilingen, maar de geografische spreiding van de Amerikanen die op haar hebben gestemd speelde haar parten[146]. Trump was niet de eerste die in recente tijden verkozen werd als gevolg van de nachtmerrie genaamd de electoral college.
Zoals verwacht, stelde Trump zijn overwinning niet in vraag, maar weldra stelde hij wel dat hij niet enkel de electoral college maar ook de popular vote had moeten winnen. Hij geloofde klaarblijkelijk dat hij door heel de wereld zo geliefd was dat zijn verlies in de popular vote enkel maar het resultaat kon zijn van stembusfraude - wat een onzinnige complottheorie was[147][148]. Time Magazine riep hem uit tot "Man van het Jaar", maar noemde hem eveneens "President of the Divided States of America"[149].
Trump was niet de enige die niet tevreden was met zijn overwinning via de electoral college. Op tal van plaatsen in de Verenigde Staten braken er protesten uit tegen Trump, enerzijds omdat hij in principe niet geheel democratisch gewonnen had, en anderzijds omdat hij een krankzinnige racist is[150]. Er waren meer mensen aanwezig op deze protesten dan op zijn inauguratieceremonie[151]. Trump veroordeelde de protesten, en geloofde dat ze een complot waren bestaande uit mensen die slechts werden betaald (door de media) om te protesteren. Hij noemde de protesten ook "oneerlijk"[152]. Nochtans was hij degene die zélf opriep tot protestmarsen toen Obama werd herverkozen als president in 2012[153].
"Be prepared, there is a small chance that our horrendous leadership could unknowingly lead us into World War III." - Trump voorspelde zijn eigen presidentschap reeds in 2013[154]
Met zijn aantreden op 20 januari 2017 werd Trump de eerste Amerikaanse president zonder politieke of militaire ervaring in de geschiedenis van de Verenigde Staten[155][156][157]. Hij is tevens de oudste president in de geschiedenis van de Verenigde Staten, een eer die voordien toekwam aan Ronald Reagan. Trump is wellicht eveens de meest paranoide complotdenker van alle Amerikaanse presidenten, en zijn vrouw Melania Trump is al niet veel beter[158]. Melania werd de tweede First Lady die niet geboren was in de Verenigde Staten (de eerste was Louisa Catherine Adams, de vrouw van president John Quincy Adams)[159]. Nadat hij eigenhandig de Obama-administratie, de "Clinton-machine", de Bush-dynastie, de Democratische Partij (met een stevige helpende hand van Bernie Sanders) en de Republikeinse Partij had vernietigd in amper 18 maanden tijd, zette hij meteen zijn zinnen op de Verenigde Staten[160][161]. De Amerikanen hebben hem gewild, dus ze hebben hem ook gekregen[162].
Trump besloot om het presidentssalaris te weigeren, en is de derde president in de Amerikaanse geschiedenis om dit te weigeren (de andere twee waren Herbert Hoover en John F. Kennedy)[163][164][165]. Hoewel zijn aanhangers dit beschouwen als een "opoffering" wat als bewijs van zijn goedheid en zijn steun aan de "kleine man" moet gelden, is het allesbehalve dat voor Trump: de inkomsten van zijn presidentssalaris zijn nu eenmaal veel minder dan die van zijn ondernemingen. Zijn weigering kan worden beschouwd als controversieel, omdat het uitkeren van een salaris aan de president symbolisch betekent dat hij ten dienste staat van het volk (dat hem betaalt en dus in principe zijn "werkgever" is) en niet omgekeerd. Een president die geen vast salaris ontvangt is bovendien meer vatbaar voor corruptie door (financiële) invloeden van congresleden met hun eigen agenda[166].
Ten tijde van de oprichting van de Verenigde Staten, en ook in andere landen waar mensen vochten voor een democratisch staatsbestel, werd hard gevochten om presidenten, ministers en parlementsleden een salaris te geven: een verloning voor hun diensten aan het land, en een legitimitatie van hun recht om het volk te vertegenwoordigen in plaats van een (gewoonlijk al rijke) koning. Indien Trump's beslissing een precedent zou zetten, dan zou dit betekenen dat enkel nog superrijken zoals hijzelf in aanmerking zouden komen voor het presidentschap, waardoor de Amerikaanse overheid een nog meer exclusivieve group van superrijken zou worden dan nu al het geval is. De beslissing van Trump om geen salaris te aanvaarden als president is in feite niets meer dan een afleidingsmaneuver voor de werkelijke situatie: de talloze andere lucratieve manieren waarop hij zichzelf en zijn familie rijk kan maken door het presidentschap. Trump gaf zijn eigen kinderen de leiding over zijn ondernemingen, wat geenszins een belangenverstrengeling zal kunnen voorkomen, maar door zijn presidentssalaris te weigeren laat Trump wel uitschijnen dat hij te rijk of te onbaatzuchtig is om corrupt te zijn[167].
Trump heeft voornamelijk controversiële keuzes gemaakt in de benoeming van zijn kabinetsleden en andere topfuncties. Zowat niemand van de benoemingen heeft voorgaande politieke ervaring, en velen onder hen hebben potentiële belangenconflicten in de bedrijfswereld. Een belangrijk deel van Trump's kabinetsleden bestaan uit ontkenners van klimaatopwarming met belangenconflicten in de fossiele brandstofindustrie[168]. Onder de benoemingen viel ook Steve Bannon, de voormalige voorzitter van de extreemrechtse nepnieuws-website Breitbart[169], al heeft die het maar enkele maanden volgehouden tot hij door Trump werd ontslagen in april 2017 nadat hij in conflict lag met dochter en schoonzoon Trump[170].
De nachtmerrie begint[]
Eén van de eerste daden van Trump na zijn aantreden als president was het inperken van de Affordable Care Act (Obamacare)[171]. In een eerste persconferentie op 21 januari 2017 met Sean Spicer, de perschef van het Witte Huis, werd kritiek geuit op de media omdat die had geschreven dat er beduidend minder volk aanwezig was op zijn inauguratie in vergelijking met die van Obama[172]. Nochtans was er wel degelijk heel wat minder volk aanwezig op Trump's inauguratie, met schattingen die liggen tussen de 250.000 en 600.000 mensen in vergelijking met Obama's inauguratie in 2009 (1,8 miljoen) en 2013 (1 miljoen)[173]. Ook het gebruik van de metro was een pak lager bij Trump's inauguratie[174].
Het Witte Huis probeerde hun valse bewering te verdedigen door te stellen dat de perschef "alternatieve feiten" ("alternative facts") had gebruikt om zijn stelling te onderbouwen[175]. Wanneer het duidelijk werd dat de leugens van het Witte Huis niet werden geslikt door het grote deel van de bevolking, trachtte de perschef alsnog het argument te winnen door te stellen dat ook de cijfers van internet-streaming via o.a. Facebook en Youtube in acht moesten worden genomen, maar ook hier waren het aantal livestreams beduidend lager in vergelijking met Obama's inauguraties[176]. De Trump-administratie verzon nog wel wat meer "alternatieve feiten", zoals de Green Bowling Massacre dat nooit heeft plaats gevonden[177], en een terreuraanslag in Zweden die eveneens nooit gebeurd was[178].
Vervolgens stelde Trump meteen zijn prioriteiten, door aan te kondigen dat hij een onderzoek wou openen naar stembusfraude[179]. Volgens hem was het klaarblijkelijk onmogelijk dat niet heel Amerika voor hem had gestemd, en dat het verlies van de popular vote met bijna 3 miljoen stemmen voor Clinton enkel maar het gevolg kon zijn van een frauduleus complot[180]. The Donald hield vast aan het argument dat er zo'n 3 tot 5 miljoen illegale stemmen waren uitgebracht voor Clinton, een bewering die keer op keer werd weerlegd als een hoax[181][182][183]. Maar het houdt gewoon nooit op met Trump: Obama zou hem tijdens de presidentsverkiezingen hebben afgeluisterd in Trump Tower[184], en zelfs magnetrons zouden spionagetoestellen zijn[185]! Trump heeft getracht om druk te zetten op het Ministerie van Justitie, zodat ze een onderzoek zouden instellen naar zijn politieke rivalen, zoals Hillary Clinton en James Comey. Hij beschouwt Justitie dan ook slechts als een instrument dat hij naar believen kan inzetten om zijn macht grenzeloos uit te oefenen. Trump noemde zijn FBI-directeur "zwak" omdat die niet op een meer agressieve wijze onderzoek had verricht naar Clinton[186].
Talloze immigranten, waaronder zo'n 200.000 vluchtelingen uit El Salvador, kregen te horen dat ze hun verblijfsvergunning zouden verliezen en dreigden te worden gedeporteerd[187][188]. Trump vaardigde een besluit waarin de burgers van zeven Moslimlanden de toegang tot de VS zou worden ontzegd gedurende 90 dagen[189].[190]. Hij gaf eveneens het order een muur te bouwen tussen de VS en Mexico[191], en zijn perschef kondigde vervolgens aan dat Mexico zou betalen voor de kostprijs van de muur, door 20% invoerrechten te heffen op geïmporteerde goederen vanuit Mexico[192]. Aangezien invoerrechten altijd worden betaald door de ontvanger (in dit geval dus de Amerikaan die goederen importeert), betekent dit dat Mexico in werkelijkheid niets zou betalen.
Op 13 februari 2017 nam Michael Flynn, de Nationaal Veiligheidsadviseur, ontslag nadat bleek dat hij tijdens in november 2016 reeds contact had opgenomen met de Russische ambassadeur om de opheffing van sancties tegen Rusland te bespreken. Hij was toen echter nog niet officieel aangesteld in de functie, waardoor hij de wet overtrad. Hij had reeds voordien nauwe banden met Rusland[193], en zat naast Poetin tijdens een diner ter ere van de verjaardag van de Russische propaganda- en nepnieuws-media Russia Today (RT)[194]. Kort nadien kwam een gelijkaardige situatie boven water met Jeff Sessions, Trump's minister van Justitie, die eveneens zijn contacten met de Russische ambassadeur had verzwegen. Eén van die contacten vond plaats in de periode dat Rusland de emails van de Clinton-campagne heeft gehackt om vervolgens te lekken naar WikiLeaks[195][196]. Dit werd echter allemaal afgedaan als "nepnieuws" door Trump, de Koning van het Nepnieuws zelve[197]. James Comey, die als directeur van de FBI het onderzoek leidde naar de Russische connecties met de regering Trump, werd op 10 mei 2017 plots door Trump zelf ontslagen[198].
Trump schafte een aantal wetten van Obama af, waaronder die van eerlijk loon, veilige werkomgeving[199] en onderwijs[200][201][202][203]. Regels die het milieubeleid verplichten om rekening te houden met klimaatopwarming werden geschrapt, alsook de plannen voor investeringen in hernieuwbare energie[204][205]. Verder nam Trump de beslissing om de VS terug te trekken uit het Trans-Pacific Partnership (TPP)[206][207], waarmee het startschot was gegeven voor een protectionistisch economisch beleid. Trump's eerste honderd dagen als president konden echter niet compleet zijn zonder het uitdagen van Noord Korea, door een agressieve en arrogante houding aan te nemen tegenover dat land, waarvan het dictatoriaal regime al even agressief en arrogant is. Trump kreeg hierbij de steun van niemand minder dan de socialist Bernie Sanders, die in april 2017 zei dat Trump goed bezig was met een nucleaire oorlog uit te lokken te voorkomen[208].
Trumpcare[]
Trumpcare kan eveneens worden beschreven als "Don't care".
Trump maakte een prioriteit van het opheffen van Obamacare, opdat zo veel mogelijk Amerikanen zo snel mogelijk weer zonder broodnodige ziektezorgverzekering zouden zitten. Op 20 januari 2017, de dag van zijn aantreden als president, ondertekende hij meteen Executive Order 13765 dat Obamacare al een gedeelte moest ontmantelen[209]. De voorbereidingen voor een meer definitieve ontmanteling begonnen vervolgens in maart, ondanks het bezwaar van dokters en de zorgsector[210]. Dit plan moest worden gestemd in het Amerikaanse Congres op 23 maart 2017 maar werd eerst een dag uitgesteld[211][212][213], om dan vervolgens "voor onbepaalde tijd" te worden uitgesteld wegens gebrek aan steun van beide kanten in het Congres[214][215]. Een nieuwe poging op 27 april 2017 faalde eveneens[216].
Op 4 mei 2017 lukte het uiteindelijk dan toch om een stemming te houden in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, waarbij 217 tegenover 213 stemden voor het gedeeltelijk verwijderen en vervangen van "Obamacare"[217], hoewel velen onder hen het wetsvoorstel niet eens gelezen hadden[218]. De gevolgen van de introductie van de zogenaamde "Trumpcare" betekende dat miljoenen Amerikanen hun gezondheidsverzekering konden verliezen, omwille van een ziekte of aandoening die ze al hadden, of omdat ze oud of arm zijn. Verzekeringsmaatschappijen zouden deze klanten niet kunnen weigeren, maar wel de premies voor hen zodanig verhogen dat ze onbetaalbaar worden[219], wat natuurlijk op hetzelfde neer komt. Zo kunnen Amerikanen hun verzekering verliezen omwille van HIV, Alzheimer, anorexia, kanker, diabetes, mentale aandoeningen, MS, zwangerschap en transseksualiteit[220][221][222]. De nieuwe gezondheidszorg zou dus vooral beter zijn voor de rijke klasse, en nadelig voor de arme klasse[223].
De verdere uitwerking van de de vervanging van Obamacare gebeurde achter gesloten deuren, en werd op 22 juni 2017 voorgesteld als de "Better Care Reconciliation Act". Een verdere stemming hieromtrent werd echter uitgesteld omdat er onvoldoende steun was voor een meerderheid in de Senaat, ook binnen de Republikeinse senators. Pogingen om de nieuwe wet er toch door te krijgen met het dreigement dat anders enkel de afschaffing van Obamacare (en dus zonder vervangstelsel) hadden niet het beoogde effect. Uiteindelijk lukte het op 25 juli 2017 om tot een stemming te komen om over de kwestie te debatteren, dankzij de doorslaggevende stem van vicepresident Mike Pence. Uiteindelijk wordt het wetsvoorstel toch verworpen, evenals een afgeslankte versie, mede dankzij de tegenstem van John McCain. Nog een poging in september 2017 faalde eveneens[224]. Een welverdiende slag in het gezicht van Trump.
Onderzoek naar Russische inmenging[]
Reeds in december 2016 liet Obama, op dat moment uittredend president, een onderzoek instellen naar de Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen van dat jaar. De conclusie van de CIA dat Rusland de uitslag van de verkiezingen probeerde te beïnvloeden werd onmiddellijk verworpen door Trump[225]. Op 13 februari 2017 nam Michael Flynn, de Nationaal Veiligheidsadviseur, ontslag nadat bleek dat hij tijdens in november 2016 reeds contact had opgenomen met de Russische ambassadeur om de opheffing van sancties tegen Rusland te bespreken. Hij was toen echter nog niet officieel aangesteld in de functie, waardoor hij de wet overtrad. Hij had reeds voordien nauwe banden met Rusland[226], en zat naast Poetin tijdens een diner ter ere van de verjaardag van de Russische propaganda- en nepnieuws-media Russia Today (RT)[227]. Kort nadien kwam een gelijkaardige situatie boven water met Jeff Sessions, Trump's minister van Justitie, die eveneens zijn contacten met de Russische ambassadeur had verzwegen. Eén van die contacten vond plaats in de periode dat Rusland de emails van de Clinton-campagne heeft gehackt om vervolgens te lekken naar WikiLeaks[228][229]. Dit werd echter allemaal afgedaan als "nepnieuws" door Trump, de Koning van het Nepnieuws zelve[230].
James Comey, die als directeur van de FBI het onderzoek leidde naar de Russische connecties met de regering Trump, werd op 10 mei 2017 plots door Trump zelf ontslagen[231] en beledigd als "nut job". Kort nadien bleek dat Trump eerder aan Comey had gevraagd om het onderzoek te sluiten, wat kan worden beschouwd als een poging tot obstructie van het onderzoek en streng doet vermoeden dat de resultaten van het onderzoek in Trump's nadeel zouden zijn[232].
In juli 2017 bleek dat ook Trump Jr., de oudste zoon van President Bullebak, Jared Kushner, de schoonzoon van de Bullebak, en Paul Manafort, lobbyist van Trump's campagneteam, contacten had met Rusland tijdens de presidentsverkiezingen, om informatie uit te wisselen die nadelig zou zijn voor Clinton's campagne[233]. Kushner had eveneens een "geheim communicatiekanaal" met Rusland voorgesteld[234]. Trump nam het natuurlijk meteen op voor zijn zoon, en schreef ook regelmatig op Twitter dat er geen enkel bewijs was van de Russische inmenging (in tegenstelling tot de feiten) en dat dit een "verkwisting van belastingsgeld was" (zijn oproepen om de Clinton-emails te onderzoeken, terwijl hier geen enkele aanleiding toe was, zijn dat niet?)[235][236]. Ook bekritiseerde Trump meermaals de FBI, die volgens hem "ongeloofwaardig" geworden was[237], waaruit we enkel kunnen opmaken dat hij zich steeds meer in het nauw gedreven voelde. In juli 2018 maakte Michael Cohen, de voormalige advocaat van Trump, echter bekend dat Trump zelf ook op de hoogte was van de ontmoeting tussen zijn zoon en Kushner met de Russen, op het moment dat de ontmoeting plaats vond[238].
Op 16 juli 2018, kort nadat twaalf Russische inlichtingenofficieren waren aangeklaagd voor het hacken van de Democratische verkiezingscampagne[239], vond een ontmoeting plaats tussen Trump en Poetin. Tijdens een gezamenlijke persconferentie herhaalde Trump opnieuw dat Rusland de verkiezingen niet had proberen te beïnvloeden en "geen reden heeft om dat te doen", want: "Poetin zegt dat Rusland het niet gedaan heeft, dus is er geen reden om te denken dat Rusland het wel gedaan heeft"[240]. Deze figuurlijke knieval voor de Russische dictator ter hoogte van Poetin's kruis werd zelfs binnen Trump's eigen partij sterk bekritiseerd. Sommigen noemden het schandelijk, beschamend en zelfs landsverraad[241][242]. Trump probeerde zich te verdedigen door te beweren dat hij had bedoeld te zeggen dat "er geen reden is om te denken dat Rusland het niet gedaan heeft"[243][244]. Er is uiteraard geen reden om aan te nemen dat Trump zich inderdaad had versproken, en zijn poging om zijn vel te redden werd dan logischerwijze ook niet bepaald ernstig genomen. Trump voegde er wel nog aan toe dat hij de conclusies van de Amerikaanse inlichtingendiensten erkende, maar het "konden ook andere mensen zijn. Er zijn immers ook zoveel mensen"[245]. Vervolgens stelde hij dan weer dat Rusland nu "niet meer" bezig was met de Amerikaanse politiek te beïnvloeden[246], maar wanneer hem hiervoor opnieuw het vuur aan de schenen werd gelegd hing het Witte Huis het verhaal op dat zijn "nee" een antwoord was op een andere vraag en weigerde Trump een duidelijk antwoord te formuleren op de effectieve vraag[247].
Een week later twitterde Trump alweer vrolijk dat de Russische inmenging slechts "één grote hoax" is[248][249][250]. Nog een week later luidde het argument dan weer dat geheime verstandhoudingen "geen misdaad" zijn[251], maar legale experten spreken dit tegen[252]. Begin augustus 2018 riep Trump zijn minister van Justitie, Jeff Sessions, op om een einde te maken aan de zogenaamde "heksenjacht", waarmee hij in feite expliciet vroeg om het onderzoek te blokkeren[253]. Dit kon worden beschouwd als een belemmering van de rechtsgang[254], waarop het Witte Huis snel beweerde dat het niet ging om een presidentiëel bevel maar slechts om "een mening"[255]. In november 2018 tweette Trump een meme die opriep om al zijn politieke tegenstanders - inclusief Mueller - op te sluiten wegens "verraad" omdat de Russische inmenging een "leugen" was[256]. Op 20 november 2018 beantwoordde Trump een aantal vragen in opdracht van Mueller"s onderzoek, maar enkel schriftelijk en deze antwoorden werden als dusdanig overhandigd door zijn advocaten[257]
Wanneer Trump's advocaat, Michael Cohen, schuldig pleitte voor liegen tegen het Congres, stelde Trump enerzijds dat Cohen net hierover aan het liegen was en anderzijds dat er "niets mis" was met Trump's betrokkenheid in Russische onderhandelingen tijdens de presidentsverkiezingen[258]. Hoewel dit eigenlijk een schuldbekentenis was, probeerde hij niettemin alle schuld van zich af te schuiven en riep hij op tot een strenge straf voor zijn advocaat Cohen[259]. Cohen gaf aan dat hij en zijn familie bedreigd werden door Trump en diens advocaat Rudy Giuliani[260]. Inmiddels prees Trump zijn campagne-adviseur, Roger Stone, voor diens weigering om mee te werken aan het onderzoek van Mueller[261]. Op 25 januari 2019 werd Roger Stone gearresteerd door de FBI vanwege belemmering, geknoei met getuigenissen en het maken van valse beweringen in het onderzoek van Mueller[262]. Op 20 februari 2020 werd Stone dan ook veroordeeld tot 40 maanden celstraf wegens het dekken van Trump[263].
Op 22 maart 2019 rondde Mueller het onderzoek naar Russische inmenging af, en overhandigde hij zijn conclusies aan de procureur-generaal William Bar[264], en twee dagen later werd een korte versie ervan - opgesteld door Barr - overhandigd aan het Congres[265]. Volgens Barr was er geen bewijs dat leden van de Trump-campagne hadden samengewerkt met de Russische overheid om de verkiezingen te beïnvloeden, dat Trump de rechtsgang heeft belemmerd door Comey te ontslaan als hoofd van de FBI, en dat er geen andere aanklachten zullen volgen na de 34 mensen in Trump's entourage die reeds in staat van beschuldiging werden gesteld. Trump reageerde al heel snel met de bewering dat het onderzoek - dat hij nochtans zo vaak een "heksenjacht" had genoemd - hem volledig had "vrijgesproken"[266]. Dit is echter niet het geval: Mueller had tot het besluit gekomen dat het onduidelijk was of Trump wel of niet schuldig was aan belemmering van de rechtsgang, en had Trump dus geenszins vrijgesproken. Ook luidde het rapport van Mueller dat er wel degelijk bewijs was dat de Russische overheid zich had gemoeid met de verkiezingen d.m.v. desinformatie en het hacken van Hillary Clinton's emails[267].
Op 18 april 2019 werd een meer volledig verslag van Mueller's onderzoek openbaar gemaakt. Hierin stond te lezen dat Mueller niet kon concluderen dat Trump niet met zekerheid kan worden vrijgesproken van belemmering van de rechtsgang. Wanneer hij in mei 2017 vernam dat Mueller het onderzoek zou leiden, was zijn reactie: "Dit is verschrikkelijk. Dit is het einde van mijn presidentschap. Ik ben f****d", wat bijna zoveel is als een bekentenis. Vervolgens had Trump aan één van zijn advocaten gevraagd om de procureur-generaal te contacteren en hem op te dragen Mueller te verwijderen van het onderzoek wegens "belangenconflicten". De publieke uitspraken die Trump deed, kunnen eveneens worden beschouwd als een poging tot belemmering, vanwege zijn presidentiële macht. De enige reden waarom zijn pogingen tot belemmeringen effectief mislukt zijn, is omdat anderen hebben geweigerd zijn bevelen op te volgen. Verder besluit het rapport dat Trump's campagne afwist van de Russische inmenging in hun voordeel, maar geen criminele stappen had ondernomen om hieraan mee te werken. Tenslotte had Trump, nadat hij publiekelijk had opgeroepen om Clinton's emails te hacken, ook aan mensen binnen zijn campagne gevraagd om haar verwijderde emails te vinden[268].
Het eerste budgetplan dat Trump voorstelde in mei 2017 was bijzonder angstaanjagend. Er werden gigantische inperkingen voorgesteld voor de budgetten van de gezondheidszorg en armoedebestrijding. Anderzijds moest er wel $ 1,6 miljard USD vrijgemaakt worden voor het bouwen van de onzinnige Mexicaanse Muur[269]. Intussen kwam Trump ook een handelsovereenkomst van $350 miljard USD in wapens overeen met Saudi-Arabië, what could possibly go wrong? Op 1 juni 2017 kondigde Trump trots aan dat hij Amerika zou terugtrekken uit het klimaatakkoord van Parijs, wat niet te verbazen is aangezien hij een fervent ontkenner is van klimaatopwarming[270].
In juli 2017 gaf Trump een toespraak tot de politie, waarin hij openlijk opriep tot meer politiegeweld tegen (potentiële) verdachten door ze brutaal te behandelen[271]. Op 26 juli 2017 besloot Trump dan weer transgenders te weigeren uit het Amerikaanse leger[272], al werd dit niet echt opgevolgd door het Pentagon[273]. In oktober 2017 werd de beslissing bovendien ongeldig verklaard[274]. In oktober 2017 besloot de Trump-administratie zich terug te trekken uit UNESCO[275]. In mei 2018 blies Trump het nucleaire akkoord met Iran op[276]. Als een gevolg van zijn immigratiebeleid werden er duizenden kinderen van hun migrerende ouders gescheiden aan de grens met Mexico, waarvoor Trump vervolgens Obama de schuld probeerde te geven[277][278]. Vervolgens stelde hij dat hij het immigratiebeleid geenszins minder streng wou maken, hoewel zijn eigen administratie van het Witte Huis had meegeholpen met het voorstel voor een humaner immigratiebeleid[279]. In juli 2018 noemde Trump de Europese Unie een "vijand van de VS"[280].
In december 2017 haalde Trump voor het eerst een grote slag thuis met (jammer genoeg) de goedkeuring van de "Tax Cuts and Jobs Act". Hoewel die wet doet uitschijnen dat het belastingssysteem werd hervormd met vooral belastingsverlagingen, is de realiteit heel anders. Vooral bedrijven kregen een fikse belastingsverlaging van 35% naar 21%, en ook verlaagden de belastingstarieven voor de hogere inkomens. Dit alles zou de Amerikaanse staatsschuld sterk verhogen[281]. Op termijn zouden de belastingstarieven voor de lagere inkomen dan weer verhogen[282][283], en ook universiteitsstudenten zouden door een forse verhoging dieper in de schulden komen[284]. Alsof dat alles nog niet genoeg is, laat de wet ook toe om te boren naar olie in de Arctic National Wildlife Refuge in Alaska[285]. Opmerkelijk is dat de belastingswet vooral voordelig is voor de superrijken in de klasse waarin de Trump-familie zich bevindt[286][287][288][289][290].
Op 12 juni 2018 hield Trump een "historische" ontmoeting met de Noord-Koreaanse dictator Kim Jong-un. Trump beschreef de ontmoeting als "heel, heel goed"[291] maar kon geen daadwerkelijke notities van de gesprekken voorleggen want "zijn geheugen behoort tot de besten aller tijden"[292]. Wel tekenden beide knullen een gezamenlijke verklaring omtrent vaag beschreven vredesrelaties tussen beide landen en de denuclearisatie van Noord-Korea[293]. Hoewel het allemaal heel mooi klinkt, stelt het in werkelijkheid niets voor[294]. Eind juli 2018 bleek bovendien dat Noord-Korea nog steeds bezig was met het bouwen van kernwapens[295].
In augustus 2018 beweerde Trump dat, als hij zou worden afgezet als president, de financiële markt zou crashen en iedereen arm zal worden. Vervolgens gaf hij zichzelf een score van A+ want "geen enkele President heeft ooit gedaan wat hij heeft gedaan"[296]. Dat laatste is in principe correct: geen enkele president voor hem heeft zich ooit zo idioot gedragen. Tijdens zijn toespraak aan de Verenigde Naties op 25 september 2018 probeerde Trump vooral zichzelf te bestoefen als de president die het meeste ooit heeft gerealiseerd, waarna hij prompt werd uitgelachen door de aanwezigen[297]. In november 2018 maakte hij zichzelf opnieuw belachelijk wanneer hij beweerde dat de bosbranden in Californië konden worden voorkomen door "bladeren van de bomen bijeen te harken zoals in Finland". Afgezien van het feit dat men in Finland de bladeren niet bijeen harkt in de bossen, is het daar doorgaans ook veel kouder dan in Californië waardoor bosbranden minder kans hebben. Tevens beschikt Finland over een goed waarschuwingssysteem om bosbranden snel op te merken, wat men in Californië niet kan bewerkstelligen als Trump hun fondsen terugschroeft[298].
Trump liet opnieuw zijn ware gelaat zien in zijn reactie op het incident rond de vermoorde Washington Post-journalist Jamal Khashoggi in oktober 2018. Tijdens zijn bezoek aan het Saoedische consulaat werd hij vermoord[299] op bevel van de Saudische kroonprins[300]. Belangrijke politici van verschillende landen reageerden hierop logischerwijze met het stopzetten van diplomatieke banden, maar Trump deed precies het tegenovergestelde: hij steunde de moordenaar[301][302] door de conclusies van de CIA simpelweg te ontkennen[303]. In plaats van de wapenhandel met Saudi Arabië stop te zetten, wou hij die handel zelfs nog verder opdrijven[304], louter omdat hij zijn lucratieve wapendeal met het land niet in het gedrang wou brengen[305]. Het gaat Trump natuurlijk niet enkel om de wapens, of het feit dat het leven van een journalist voor hem waardeloos is, want er is ook nog de kwestie van belangenvermenging: hij heeft, samen met zijn schoonzoon Jared Kushner, immers rechtstreekse banden met de Saudische kroonprins, die zelfs een verdieping van Trump Tower in zijn bezit heeft[306].
In december 2017 kondigde Trump aan Jeruzalem te erkennen als de hoofdstad van Israël, en bijgevolg de Amerikaanse ambassade naar daar te zullen verhuizen in mei 2018[307]. Ondanks het feit dat dit heel wat internationale kritiek opleverde, was dit nochtans een logische beslissing - al lijkt het in eerste instantie een geval te zijn van een stilstaande klok. Hoewel Trump het nogal vaag uitdrukte door enkel "Jeruzalem" te vernoemen, had hij het in feite over West-Jeruzalem, het westelijke gedeelte van de stad dat reeds sinds 1948 tot Israël behoort wanneer de staat haar onafhankelijkheid uitriep.
De Verenigde Naties had in 1947 nog een Delingsplan voor een aparte Joodse en Palestijnse staat uitgewerkt, waarin voor Jeruzalem werd voorzien in de creatie van een "corpus separatum", waarbij de stad zou worden bestuurd door de VN. Israël had dit Delingsplan aanvaard, maar de Arabische Palestijnen hadden het geweigerd en beantwoord met oorlogvoering. De nieuwe staat Israël werd kort na haar onafhankelijkheid - en dus ook annexatie van West-Jeruzalem - erkend door landen zoals de Verenigde Staten, Rusland[308], alsook tal van Europese en Zuid-Amerikaanse landen[309]. In 1967 vond de Zesdaagse Oorlog plaats, waarin Israël eveneens Oost-Jeruzalem veroverde. In tegenstelling tot de annexatie van West-Jeruzalem in 1948, werd deze nieuwe verovering niet erkend door de internationale gemeenschap, die voortaan Oost-Jeruzalem beschouwden als door Israël bezet gebied[310].
Sinds 1980 beschouwt Israël de hele stad als hun "eeuwige en ondeelbare hoofdstad", wat het vredesproces aanzienlijk bemoeilijkt[311]. Dit wordt echter niet erkend door de VS, ook niet door de verhuis van de Amerikaanse ambassade. Wel is het zo dat, aangezien West-Jeruzalem reeds sinds 1948 tot de staat Israël behoort, zonder dat de internationale gemeenschap dit expliciet verwerpt, de Joodse staat niets in de weg staat om hier effectief haar hoofdstad van te maken waar bijgevolg ook de ambassade van Amerika en andere landen kunnen worden gevestigd. Het heikelpunt is echter dat Trump in zijn aankondiging sprak over "Jeruzalem" zonder te specificeren dat het ging om het westelijke deel van de stad - waar de ambassade zich zou vestigen - wat de indruk wekte dat hij de hele stad van Jeruzalem erkende als hoofdstad van Israël. Niettemin betekende de verhuis van de Amerikaanse ambassade in mei 2018 niet dat de VS zich hierbij uitsprak over de specifieke grenzen tussen Israël en Palestina; Trump zei specifiek dat het aan de betrokken partijen is om hierover te onderhandelen[312].
Aangezien de VS nooit gesproken heeft over een erkenning van de grenzen van Israël na 1967, nooit gesproken heeft over een "verenigd" of "ongedeeld" Jeruzalem, geen uitspraken deed over uiteindelijke grenzen tussen Israël en de Palestijnen, de mogelijkheid van Oost-Jeruzalem als hoofdstad van de Palestijnen in het midden liet, en haar ambassade in het onbetwiste gebied van West-Jeruzalem heeft gevestigd, verandert er in feite helemaal niets voor de Palestijnen. Het feit dat zij toch met geweld reageerden tegen de beslissing van Trump, impliceert dat ze zelfs de grenzen van voor 1967 niet erkennen en de legitimiteit van de staat Israël binnen eender welke grenzen evenmin. In dat geval betekent dat een stap achteruit voor de Palestijnen, omdat ze hiermee alle vredesakkoorden die sinds Arafat overeengekomen waren per definitie verwerpen[313].
Na de tussentijdse verkiezingen van 2018[]
Op 6 november 2018 vonden de tussentijdse verkiezingen, oftewel de zogenaamde "midterm elections", plaats. Hoewel de Republikeinse Partij winst boekte in de Senaat, kreeg de Democratische Partij een meerderheid te pakken in het Huis van Afgevaardigden[314]. Dit stelde de Democraten in staat om het beheer van commitees op zich te nemen die onderzoek doen naar onrechtmatigheden gepleegd door Trump en zijn regering. Trump was de weken erna bijzonder humeurig[315] en niet zonder reden, want hij voelde het al gauw warm worden onder zijn voeten. Zo kwam op 20 november 2018 aan het licht dat hij had geprobeerd het bevel te geven aan het Ministerie van Justitie om zijn politieke tegenstanders (voornamelijk Hillary Clinton en voormalig FBI-directeur James Comey) gerechterlijk te vervolgen[316]. Diezelfde dag bleek dat zijn dochter Ivanka Trump haar persoonlijk e-mailadres had gebruikt voor staatszaken, en Trump verdedigde haar ondanks het feit dat hij Hillary Clinton voor hetzelfde had willen vervolgen en laten opsluiten[317].
Inmiddels was er een rechtszaak aangespannen tegen de Donald J. Trump Foundation vanwege diens illegale activiteiten, waaronder illegale coördinatie met Trump's presidentscampagne. Trump had een motie tegen deze rechtszaak ingediend op basis van "presidentiële immuniteit" en "politieke vooringenomenheid". De motie werd op 23 november 2018 verworpen door de rechtbank[318]. Op 18 december 2018 ging Trump uiteindelijk akkoord met het opdoeken van zijn frauduleuze organisatie[319], waarna hij $ 2 miljoen USD moest betalen aan non-profit organisaties[320]. Het onderzoek van Mueller naar Russische inmenging in de presidentsverkiezingen van 2016, en de mogelijke banden tussen Trump's campagne en Rusland, was inmiddels ook nog aan de gang en zou pas worden afgerond in maart 2019 met de conclusie dat Trump zelf, in tegenstelling tot verschillende mensen uit zijn entourage, niet zou worden vervolgd maar dat er niet kon worden geconcludeerd dat Trump niet schuldig was aan belemmering van de rechtsgang[321]. Op 24 juli 2019 maakte Trump zich onherroepelijk schuldig aan een complot met buitenlandse inmenging, wanneer hij vroeg aan Volodymr Zelenski, de president van Oekraïne, om een onderzoek te doen naar de zoon van zijn politieke tegenstander Joe Biden[322], wat uiteindelijk zou leiden tot het opstarten van de afzettingsprocedure.
Het extremistische beleid van Trump zette zich inmiddels gestaag verder: op 22 november 2018 kondigde Trump aan dat de troepen aan de Amerikaans-Mexicaanse grens het recht hadden om te doden indien ze dit nodig achtten[323]. Tevens dreigde hij de zuidelijke grenzen van de V.S. volledig te sluiten[324]. Wanneer enkele dagen later traangas werd ingezet om migranten en vluchtelingen aan het grensgebied terug weg te jagen, verdedigde Trump deze aanval met de woorden "heel veilig traangas" en beweerde hij zonder bewijs dat maar liefst 600 migranten veroordeelde criminelen zouden zijn[325]. In januari 2019 overwoog Trump om de nationale noodtoestand uit te roepen aan de zuidelijke grens, om zo zijn muur tussen de V.S. en Mexico te verkrijgen zonder toestemming van het Congres, nadat het Congres had geweigerd die kosten op te nemen in het budget[326][327][328]. Door die impasse was de regering gedurende 35 dagen gedeeltelijk gesloten, en werd deze pas heropend op 25 januari 2019 nadat er een tijdelijke overeenkomst was gesloten waarbij geen geld voor de muur werd voorzien. Trump dreigde er echter mee dat hij alsnog de noodtoestand zou afkondigen als er na drie weken geen akkoord kwam dat geld voor de muur zou vrijmaken[329].
Op 15 februari 2019, drie weken nadat het Congres een akkoord had gemaakt omtrent het budget, kondigde Trump de noodtoestand af om zo geld te krijgen voor de muur op de grens met Mexico, zonder hiervoor toestemming nodig te hebben van het Congres[330]. Op 26 maart 2019 hield het Congres een stemming om Trump's afkondiging van de noodtoestand te verwerpen, maar haalde hierbij niet de benodigde tweederde meerderheid[331]. Op 25 juli 2019 besliste het Amerikaanse Hooggerechtshof dat Trump militaire fondsen mag aanwenden om zijn muur te bouwen[332]. Op 2 oktober 2019 stelde Trump voor om aan de grens met Mexico een gracht met alligators aan te leggen, en migranten in de benen te schieten om ze zo te vertragen[333].
Op 18 december 2018 kondigde Trump, opmerkelijk genoeg, een verbod aan op "bump stocks", een onderdeel dat van een semi-automatisch vuurwapen een bijna volautomatisch vuurwapen maakt[334]. Hoewel dit nochtans indruist tegen zijn standpunten omtrent de vrijheid van het dragen van vuurwapens, is het slechts een druppel op een hete plaat in het aan banden leggen van de verkoop en het gebruik van onnodige vuurwapens aan burgers.
Op 19 december 2018 kondigde Trump plots aan dat de terreurorganisatie IS was verslagen in Syrië, en dat de Amerikaanse legertroepen zouden worden teruggetrokken[335]. Afgezien van het feit dat IS helemaal nog niet volledig verslagen was, opende dit de mogelijkheid voor de Turkse dictator Erdogan, alsook de Russische dictator Poetin, om in oktober 2019 Syrië binnen te vallen en de Koeridsche bondgenoten van de V.S. aan te vallen[336][337]. Opmerkelijk is dat Trump op 27 oktober 2019 plots aankondigde dat Abu Bakr al-Baghdadi zelfmoord had gepleegd tijdens een Amerikaanse militaire operatie[338], hoewel een groot deel van de Amerikaanse troepen nochtans kort voordien waren teruggetrokken uit Syrië. Reeds in 2017 werd beweerd dat al-Baghdadi dood zou zijn[339].
Op 27 en 28 februari 2019 had Trump opnieuw een ontmoeting met de Noord-Koreaanse dictator Kim Jong-un, maar de gesprekken werden vroegtijdig afgebroken zonder dat er een overeenkomst was gesloten omtrent o.a. nucleaire wapens[340][341]. Op 30 juni 2019 had hij opnieuw een ontmoeting met de dictator, en werd hij de eerste Amerikaanse president die voet zette op Noord-Koreaans grondgebied[342]. Democratische presidentskandidaten zoals Joe Biden en Elizabeth Warren veroordeelden het gezellige fotoshoot-onderonsje, terwijl de socialistische Bernie Sanders snel was om te zeggen dat hij er geen problemen mee had[343]. Op 8 januari 2020 wenste Trump een gelukkige verjaardag aan Kim Jong-un, en noemde hem "een hele goede vriend"[344]. Op 4 maart 2019 maakte Trump zichzelf ronduit belachelijk wanneer hij enkele sportclubs uitnodigde in het Witte Huis en een diner met allerhande fastfood aanbood[345]. Op 29 april 2019 deed hij het nog eens over voor een bezoek van een basketbalteam[346].
Op 16 augustus 2019 gaf Trump dan weer aan dat hij Groenland wou overkopen van Denemarken, en dat hij zelfs bereid was om Amerikaans grondgebied ervoor te ruilen in wat hij omschreef als "een grote vastgoeddeal"[347]. De Deense premier Mette Frederiksen reageerde hierop dat Groenland niet te koop is en noemde het idee "absurd"[348]. Trump op zijn beurt noemde die reactie "gemeen", en als een klein kind dat op de grond stampt omdat het niet krijgt wat het wil, nam hij "wraak" door een gepland bezoek aan Denemarken te annuleren[349]. Hoewel er werd gespeculeerd dat Trump het aanbod om Groenland te kopen in een opwelling deed, heeft Groenland wel een strategisch belang. Door het smelten van het ijs, als gevolg van de klimaatopwarming, is het immers mogelijk dat er op termijn toegang komt tot potentiële olie en andere minerale grondstoffen[350]. In juli 2019 besloot Trump om het Chinese merk Huawei te verbieden in de Verenigde Staten, omdat China het zou gebruiken om de VS te bespioneren. Er was geen enkel bewijs hiervoor[351].
De hiralische onzin die uit Trump's mond komt blijkt eindeloos te zijn. Op 20 augustus 2019 zei hij dat Joden die op een Democraat stemmen ofwel dom ofwel ontrouw zijn[352]. Een dag later verklaarde hij van zichzelf dat hij de "Chosen One" is[353]. Nog een dag later zei hij, terwijl hij een vrijheidsmedaille gaf, aan nochtans slechts een professionele basketbalspeler, dat hij graag zo'n medaille aan zichzelf zou willen geven[354]. Op 21 december 2019 beweerde Trump dat "windmolens erg duur zijn" en veel zeearenden doden, en dat hij "windenergie meer bestudeerd had dan eender wie"[355]. Op 27 december 2019 bleek uit een studie van de Federal Reserve dat de toltarieven van Trump de werkloosheid hadden verhoogd, alsook de consumentenprijzen[356]. Op 18 februari 2020 schonk Trump clementie aan elf mensen die veroordeeld waren voor corruptie[357]. Op 16 mei 2020 ontsloeg hij inspecteur-generaal Steve Linick, nadat hij ontdekte dat deze een onderzoek deed naar machtsmisbruik bij Mike Pompeo, Trump's minister van Binnenlandse Zaken[358].
Wanneer Twitter op 26 mei 2020 in een factcheck-waarschuwing plaatste bij een onzinnige tweet van Trump[359], dreigde hij ermee sociale media te zullen afsluiten, ook al verleent het presidentschap hem die macht geenszins[360]. Op 28 mei gaf Trump het order om de legale bescherming van sociale media te verminderen, zodat ze makkelijker vervolgd zouden kunnen worden als ze vrije meningsuiting zouden beknotten[361][362]. Dit houdt uiteraard geen steek, want zulke beknotting kan enkel gebeuren door een overheid aangezien burgers niet verplicht zijn met elkaar te communiceren via sociale media. Over beknotting van vrije meningsuiting gesproken: amper een dag later dreigde Trump ermee om protesteerders, die op straat waren gekomen naar aanleiding van de politiemoord op de Afro-Amerikaan George Floyd, te laten neerschieten. Hierbij opperde hij de slogan "when the looting starts, the shooting starts"[363], een slogan met een racisistische geschiedenis[364]. Twitter limiteerde de zichtbaarheid van Trump's tweet omdat het geweld verheerlijkt[365].
Op 31 mei 2020 kondigde Trump aan om de antifascistische beweging ANTIFA te bestempelen als terreurbeweging[366], en vluchtte later die dag als een bange hond in de bunker van het Witte Huis wanneer honderden protesteerders rond het domein verzamelden[367]. De dag erna dreigde Trump met het inzetten van het leger tegen de protestacties[368]. De militaire politie gebruikte traangas en stungranaten om protesteerders, die zich niet schuldig maakten aan geweld of vernieling, te verdrijven nabij een kerk[369][370]. De reden hiervoor was dat Trump een fotoshoot wou houden van zichzelf met de kerk op de achtergrond, en met een Bijbel in zijn hand[371]. Wanneer Trump hiervoor onder vuur kwam te liggen, ontkende hij dat er traangas werd gebruikt[372] ondanks bewijzen van het tegendeel[373]. Op 21 juli 2020 kondigde hij dan weer aan federale wetshandhavers te zullen sturen naar "Democratische" steden om de protestacties stop te zetten[374], die volgens Trump "erger dan Afghanistan" waren[375].
Nadat Trump in 2019 complottheorieën over Huawei de wereld had ingestuurd, beschuldigde hij nu het Chinese sociale mediaplatform TikTok ervan om de VS te bespioneren voor de Chinese overheid, en de app te zullen bannen in Amerika. Op dat moment waren gesprekken aan de gang voor een overname van de app door Microsoft[376]. Op 6 augustus vaardigde Trump dan ook het bevel uit om zowel TikTok als WeChat te verbieden binnen de 45 dagen als de respectievelijke Chinese bedrijven weigerden hun firma aan de VS te verkopen[377][378]. Op 3 september 2020 onthulde The Atlantic dat hij gewonde veteranen wou weren uit militaire parades, en dat hij dode militairen "losers" (verliezers) had genoemd[379]. In 2018 had hij een bezoek aan een militair kerkhof in Frankrijk geannuleerd omdat het volgens hem vol lag met "losers" en "suckers". Trump reageerde hierop door het (uiteraard) te ontkennen en vervolgens zijn aanhangers aan te sporen tot virtueel geweld tegen de (co-)eigenares van The Atlantic[380]. Trump heeft sowieso een voorgeschiedenis van dit soort opmerkingen; zo noemde hij ook partijgenoot en oorlogsveteraan John McCain in 2015 nog een "loser"[381].
Op 14 september 2020 beweerde Trump dat de bosbranden in California het gevolg waren van "slecht bosbeheer", ondanks duidelijk bewijs dat dit het gevolg is van klimaatopwarming[382]. Wanneer hij ter plaatse ging kijken, herhaalde hij zijn ontkenning van klimaatopwarming en stelde hij dat het "weldra weer kouder zou worden". Tevens beweerde hij "dat wetenschap het niet weet", en dat "de bomen ontploffen" door de droogte[383].
Afzettingsprocedure[]
Op 24 juli 2019 vroeg Trump in een telefoongesprek meermaals aan Volodymr Zelensky, de president van Oekraïne, om in samenwerking met de Amerikaanse procureur-generaal een onderzoek op te starten naar Hunter Biden, de zoon van de Democratische presidentskandidaat (en voormalige vicepresident onder Obama) Joe Biden. Volgens Trump had Joe Biden zijn macht als vicepresident aangewend om een rechtsvervolging van zijn zoon stop te zetten[384]. Hunter Biden was in 2014 bestuurslid van het aardgasbedrijf Burisma Holdings in Oekraïne, waar hij verantwoordelijk was voor o.a. transparantie, en bedrijfsleiding- en verantwoordelijkheid. Het bedrijf werd soms onderworpen aan een gerechtelijk onderzoek, maar in geen geval was het Hunter Biden zelf die van eender wat in verdenking werd gesteld. Joe Biden had als vicepresident gedreigd om steun aan Oekraïne op te schorten als de openbare aanklager niet zou worden ontslagen, omdat deze te weinig deed in de strijd tegen corruptie in Oekraïne. Dit was eveneens de mening van talloze andere westerse leiders, en openbare aanklager Shokin werd in 2016 tenslotte ontslaan door zijn regering. Het ontslag kaderde aldus niet in een poging om Hunter Biden te beschermen, omdat deze niet gerechterlijk vervolgd werd en omdat hij geen Oekraïnse wetten had overtreden[385][386].
In wezen kwam het erop neer dat Joe Biden, net als talloze andere westerse leiders, het ontslag eisten van Shokin net omdat hij terughoudend was om corruptie te bestrijden. Moest Hunter Biden zich aan corruptie schuldig hebben gemaakt, zou Joe Biden er alle baat bij gehad hebben Shokin niet te laten ontslaan. Afgezien van het feit dat Hunter Biden geen wetten overtreden had, en dus nergens voor vervolgd werd, heeft Joe Biden nooit getracht om een openbare aanklager ertoe aan te zetten een welbepaalde zaak te laten vallen[387]. Moest er een aanklacht tegen Hunter Biden geweest zijn, dan zou de opvolger van Shokin die verdergezet hebben. In principe zou Trump, als Amerikaans president, zich ook moeten uitspreken als voorstander van de afzetting van een openbare aanklager die corruptie in de doofpot probeert te steken; anderzijds is het logisch dat Trump, die zelf overloopt van corruptie, de andere kant kiest. En als hij een corrupte openbare aanklager kan verdedigen, en tegelijkertijd met nepnieuws zijn grootste politieke rivaal in een negatief daglicht kan stellen, dan vangt hij twee vliegen in één klap. Wellicht was dit wat Trump ertoe heeft aangezet om de president van Oekraïne aan te sporen een onderzoek naar de Bidens in te stellen daar waar er helemaal niets te onderzoeken valt.
Het schandaal van Trump met Oekraïne kwam aan het licht wanneer een CIA-agent op 12 augustus 2019 als klokkenluider een anonieme klacht indiende[388]. Pas een goede maand later werd de klokkenluidersklacht openbaar bekend gemaakt[389], en werd de klacht onderzocht door het Congres. Volgens de klacht had Trump zijn macht misbruikt voor eigen politiek gewin, door een buitenlandse macht om inmenging te vragen in de presidentsverkiezingen van 2020[390]. Op 23 september 2019 gaf Trump toe dat hij aan Zelensky gevraagd had de Bidens te onderzoeken, maar ontkende hij dat hij hierdoor zijn macht als president had misbruikt om een politieke rivaal uit te schakelen[391]. Twee dagen later gaf het Witte Huis de tekst vrij van het gesprek dat had plaats gevonden tussen Trump en Zelensky, waaruit de aantijgingen van de klokkenluidersklacht bleken te kloppen[392]. In dit telefoongesprek had Trump echter niet gedreigd met het opschorten van Amerikaanse steun aan Oekraïne, maar kort voordien had hij wel reeds voor 400 miljoen dollar aan militaire steun opgeschort[393]. Later gaf de stafchef van Trump toe dat militaire fondsen werden achtergehouden om Oekraïne aan te zetten een onderzoek naar de Bidens op te starten, waarbij hij aangaf dat dit maar normaal was ook[394]. Op 6 oktober 2019 maakte de advocaat van de klokkenluider bekend dat hij inmiddels nog een tweede klokkenluider vertegenwoordigde, die de beweringen in de aanklacht van de eerste klokkenluider kon bevestigen[395].
Als gevolg van dit schandaal kondigde Nancy Pelosi, Democratische voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, op 24 september 2019 aan de afzettingsprocedure tegen Trump op te starten[396][397]. Trump reageerde hierop, zoals verwacht en net zoals hij deed op het onderzoek naar Russische inmenging, dat dit weerom een "heksenjacht" tegen hem was[398]. Deze keer beweerde hij echter zelfs dat de afzettingsprocedure een "staatsgreep" zou zijn[399], en noemde hij de klokkenluider een "spion"[400]. Inmiddels riep hij zowel Oekraïne als China openlijk op om een onderzoek te openen naar de Biden-familie[401]. Terwijl hij de Bidens beschuldigde van self-dealing, misbruikte Trump lustig zijn presidentiële macht om het extreemrechtse complottheorieënboek van zijn eigen zoon, Donald Jr., te promoten[402]. Op 8 oktober liet het Witte Huis weten aan Nancy Pelosi dat de Trump-regering weigert mee te werken aan het onderzoek in het kader van de afzettingsprocedure[403]. Na een reeks van ondervragingen van een aantal huidige en voormalige overheidsvertegenwoordigers onder de regering-Trump, bleek dat sommige getuigenissen bevestigden dat Trump druk had uitgeoefend op Oekraïne om de Biden-familie te onderzoeken[404][405][406][407]. Het Witte Huis trachtte op alle mogelijke manieren om te voorkomen dat getuigen zouden worden ondervraagd[408], wat een duidelijke indicatie is dat Trump nog wat te verbergen heeft.
Op 31 oktober 2019 stemde het Huis van Afgevaardigden met een 232-196 meerderheid in met het formaliseren van de afzettingsprocedure, waarin de details van de procedure worden bepaald[409]. De afzettingshoorzittingen werden gestart op 13 november 2019 met de getuigenis van William Taylor, een topdiplomaat in Oekraïne, en diplomaat George Kent. Taylor verklaarde dat Trump meer interesse had in een onderzoek naar Biden dan in Oekraïne[410]. Er volgde nog een reeks verhoringen, waarbij sommigen beter meewerkten dan anderen en waarbij Trump soms trachtte de verhoringen te voorkomen[411][412][413][414][415][416][417]. In een poging om zichzelf te zuiveren, maakte Trump op 15 november 2019 het transcript van zijn eerste telefoongesprek met Zelensky openbaar, maar dit is irrelevant en heeft dus geen waarde als bewijs[418]. Op 20 november 2019 verklaarde ambassadeur Gordon Sondland dat Trump expliciet had gevraagd dat Oekraïne zijn politieke tegenstanders zou onderzoeken[419]. Ook uit andere verhoringen bleek dat de financiële steun wel degelijk werd gekoppeld aan dit verzoek van Trump[420][421][422]. Op 25 november 2019 bepaalde een federale rechter dat Don McGahn moest kunnen getuigen, ondanks de pogingen van Trump om dit te voorkomen, en stelde dat "presidenten geen koningen zijn"[423].
Op 26 november 2019 werd Trump met zijn advocatenteam uitgenodigd om deel uit te maken van de hoorzittingen, zodat ook hij vragen kon stellen aan de getuigen[424], maar op 1 december liet Trump weten dit te weigeren omdat het volgens hem geen "eerlijk proces" was[425]. Vervolgens werd op 3 december 2019 het rapport opgemaakt waarin Trump werd beschuldigd van persoonlijke en politieke belangen boven nationale belangen te plaatsen, en hierbij de nationale veiligheid in gevaar te brengen door hulp van het buitenland in te roepen voor zijn politieke campagne[426]. De volgende dag werden vier juridische experten uitgenodigd om te bepalen of dit voldoende was voor een aanklacht (impeachment) tegen de president; drie van de vier experten gingen akkoord[427]. Nancy Pelosi, voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, verklaarde dan op 5 december 2019 dat Trump in staat van beschuldiging werd gesteld, en zei dat de president hen geen andere keuze had gelaten[428]. Op 10 december 2019 werden de artikelen van beschuldiging bekend gemaakt, waarbij Trump werd beschuldigd van minachting van het Congres, en van misbruik van macht[429]. Op 18 december was Trump officieel "impeached" door het Huis van Afgevaardigden met 230-197 stemmen voor het eerste artikel en 229-198 voor het tweede artikel[430]. Hiermee werd Trump de derde president in de geschiedenis van de VS om te worden "impeached", na Andrew Johnson in 1868 en Bill Clinton in 1998[431] (geen van beide werd effectief afgezet).
Op 15 januari 2020 stemde het Huis van Afgevaardigden met 228-193 om de artikelen van beschuldiging tegen Trump naar de Senaat te sturen[432] en op 16 januari begon dan het senaatsproces betreffende de afzetting van Trump als president[433]. Hierop stuurde Trump's juridisch team een tekst van 110 bladzijden naar de Senaat waarin werd geargumenteerd dat dit een "gevaarlijke perversie van de grondwet is" en dat Trump snel moest worden vrijgesproken[434]. Op 22 januari 2020 werden de regels van het senaatsproces gestemd, waarbij het toevoegen van nieuw bewijsmateriaal of nieuwe getuigenissen werd geblokkeerd - de Republikeinen wisten ongetwijfeld wel waarom[435]. Nadat de voorstanders van Trump's afzetting hun openingspleidooi hadden afgerond[436], argumenteerde Trump's juridisch team dat ze hem enkel wilden afzetten omdat "de Democraten geloofden dat ze anders de verkiezingen van 2020 toch niet konden winnen"[437] (dit is geen satire).
Op 5 februari 2020 vond dan de definitieve stemming plaats, waarbij de Republikeinen de verafgoding van hun president boven hun eigen land plaatsten en stemden tegen de afzetting met een meerderheid van 52-48 voor het eerste artikel, en 53-47 voor het tweede artikel[438][439]. De enige uitzondering was Mitt Romney, die in het eerste artikel wel stemde voor de afzetting van Trump[440]. Zoals kon worden verwacht van een president met een pubermentaliteit, beschouwde Trump de uitkomst als een reden om te feesten en vieren[441], en kort nadien ontsloeg hij de mensen in zijn entourage die tegen hem getuigd hadden[442][443]. Een echte overwinning was het echter niet: hoewel hij jammer genoeg wel president kon blijven, ging hij wel voorgoed de geschiedenis in als slechts de derde Amerikaanse president die impeached was, een rechtmatige blaam die voorgoed op zijn naam gekleefd zou blijven. Op 13 februari 2020 gaf hij toe dat hij Oekraïne had gevraagd om informatie te zoeken die de Biden-familie in diskrediet zou kunnen brengen[444]. Op 3 april 2020 ontsloeg hij alsnog Michael Atkinson van de inlichtingendienst, die aanvankelijk de klokkenluidersklacht omtrent Oekraïne had gemeld aan het Congres[445].
Vier jaar campagne voor de presidentsverkiezingen van 2020[]
Trump begon reeds vroeg campagne te voeren voor een tweede presidentstermijn. Twee dagen voor zijn aantreden als president in 2016 nam hij een patent op de slogan voor zijn volgende campagne: "Keep America Great"[446]. Op 18 februari 2017, amper een maand na zijn aantreden, hield hij een rally in campagne-stijl in Florida, waarin hij zijn daden probeerde te verdedigen en alle media die hem niet blindelings napraatte beschuldigde van nepnieuws te publiceren[447].
Een maand later, op 15 maart, volgde de tweede rally al. Deze vond plaats in Nashville, Tennessee, en werd georganiseerd naar aanleiding van Andrew Jackson, de eerste president van de Democratische partij (van 1829 tot 1837) die een uitgesproken populistisch, radicaal, paranoïde en zelfs moordlustig beleid voerde dat hem de titel "King Mob" naliet. Hij was verantwoordelijk voor de gedwongen verhuis van de Indianenstammen, oftewel de zogenaamde "Trail of Tears", en was een fervent voorstander van slavernij. Kortom, even gestoord als Trump en dus hoeft het niet te verbazen dat The Donald hem als een voorbeeld beschouwt, en zelfs zijn portret in de Oval Office liet ophangen. Jackson's beleid werd ook als ultiem voorbeeld aangevoerd door Trump's adviseur, Stephen Bannon, die voordien aan het hoofd stond van de extrreemrechtse nepnieuws-website Breitbart[448].
Trump was zo zelfzeker dat hij het nodig vond om kort nadien, op 20 maart, alweer een politieke rally te organiseren, dit keer in Louisville, Kentucky[449]. In feite was het presidentschap van Trump dus niets meer dan één lange verkiezingscampagne - behalve wanneer er van hem werd gevraagd om zijn belastingsaangiftes openbaar te maken, dan luidde het plots dat "de verkiezingen voorbij zijn"[450][451]. Om dan op 29 april 2017, amper twee weken later, gewoon weer een politieke rally te organiseren in Harrisburg, Pennsylvania[452]. De trend zette zich verder met een campagnerally in Iowa op 21 juni 2017[453], in Ohio op 25 juli 2017[454], West Virginia op 3 augustus 2017[455], Arizona op 22 augustus 2017[456], Alabama op 22 september 2017[457] en opnieuw Florida op 8 december 2017[458].
In 2018 zette de trend van de eindeloze Trump-campagne zich verder, met meerdere rally's per maand[459]. In elke toespraak die Trump hield tijdens zijn rally's verhoogde hij zijn gemiddelde van valse beweringen. In juli 2018 berekende The Washington Post dat maar liefst 76% van de beweringen van Trump fout, misleidend of onbewezen zijn[460]. Reeds in begin 2019 ondernam Trump stappen om het reglement van de partij te wijzigen in zijn voordeel, om zo te voorkomen dat andere Republikeinen zich eveneens kandidaat zouden kunnen stellen in 2020, en dat enkel aanhangers van Trump in staat zijn invloed uit te oefenen op de Republikeinse conventie die in augustus 2020 officieel de kandidaat moet benoemen[461]. Toch waren er enkele Republikeinen die zich kandidaat hadden gesteld, waaronder Bill Weld[462] en Joe Walsh[463], maar de peilingen gaven vanaf het begin aan dat geen van hen een schijn van kans zou maken tegen Trump[464]. Verschillende staten schrapten zelfs hun plannen om een Republikeinse voorverkiezing te houden, om te voorkomen dat Trump niet opnieuw zou worden genomineerd[465][466][467][468][469].
COVID-19-pandemie[]
Eind 2019 vond er in Wuhan, China, de uitbraak plaats van een nieuw soort coronavirus, genaamd COVID-19, dat in 2020 een internationale pandemie veroorzaakte. Eind januari 2020 bereikte het virus ook de Verenigde Staten, waarop Trump meteen in coronavirusontkenning ging, zoals typerend was voor vele extreemrechtse staatshoofden zoals Jair Bolsonaro in Brazilië en Boris Johnson in het Verenigd Koninkrijk. Dit werd al snel duidelijk toen Trump op 27 februari 2020 niemand minder dan vicepresident Mike Pence de leiding gaf van het COVID-19-responsteam[470] - wellicht de meest onbekwame persoon, na Trump zelf dan. Diezelfde dag beweerde Trump dat het virus "vanzelf zou verdwijnen, als een mirakel"[471]. Hij beweerde herhaaldelijk dat de situatie "onder controle" was, en ook dat het goed ging met de economie[472][473] - om dan op 28 februari weer te stellen dat het coronavirus slechts een "nieuwe hoax" was van de Democraten[474][475]. Vervolgens trachtte hij het sterftecijfer van het coronavirus te minimaliseren[476]. Wanneer Jay Inslee, de gouverneur van Washington DC, aan Trump vroeg om de wetenschap te volgen en de waarheid te vertellen, reageerde Trump met hem een "slang" te noemen[477].
Het ging van kwaad naar erger: op 9 maart 2020 vergelijk Trump het coronavirus met de gewone griep, als een argument om geen lockdown in te moeten voeren[478][479]. Pas op 13 maart verklaarde hij de pandemie een nationale noodsituatie[480], maar wanneer hij kritiek kreeg op het gebrek aan beschikbare coronatesten, wees hij alle verantwoordelijkheid hiervoor van de hand. Zonder uit te leggen hoe of waarom, gaf hij de schuld aan - wie ook anders - zijn voorganger Barack Obama, die op dat moment nochtans ald rie jaar geen president meer was[481]. Vervolgens muteerde het coronavirus van een "Democratische hoax" naar een "Chinees Virus"[482][483], wat kan worden beschouwd als een xenofobe term bedoeld om alle Chinezen de schuld te geven van COVID-19. Intussen ging de tsunami aan leugens eveneens verder: op 19 maart beweerde Trump dat het medicijn hydroxychloroquine zou helpen tegen het coronavirus en werd goedgekeurd door de FDA, wat niet het geval was[484][485]. Vervolgens stelde Trump dat het land nu in oorlog was, en verklaarde zichzelf een "oorlogspresident" te zijn[486].
Slechts enkele dagen later, op 24 maart, stelde Trump dat hij wou dat de Amerikaanse economie terug zou heropstarten tegen Pasen, wat tegenstrijdig was met wat virologen adviseerden. Trump stuurde bovendien aan op "volle kerken" voor de Paasvieringen, en op het vroegtijdig versoepelen van social distancing-maatregelen[487][488]. Inmiddels waren er reeds meer dan 50.000 besmettingen in de VS[489], maar Trump klopte zichzelf op de borst en stelde dat als er "slechts" minder dan 200.000 Amerikanen zoudens sterven aan dit virus, hij goed werk had geleverd[490]. Trump dan echter toch maar de coronamaatregelen met een maand te verlengen, omdat de statistische modellen voorspelden dat er anders maar liefst 2,2 miljoen mensen aan het virus zouden kunnen sterven[491]. Wanneer er sprake was dat individuele staten de coronamaatregelen langer zouden aanhouden dan aangegeven door Trump, stelde hij op 13 april echter dat hij als president "totale autoriteit" heeft, waarmee hij zich liet uitschijnen als dictator[492], om dan uiteindelijk aan te kondigen dat de staten toch zelf mochten beslissen[493].
Op 14 april 2020 kondigde Trump aan om de fondsen voor de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dicht te zullen draaien - en dit in volle pandemietijd wanneer deze fondsen het meest nodig zijn - vanwege "het slecht beheer en het verdoezelen van de verspreiding van het coronavirus"[494][495], en dit terwijl niet de WHO maar hijzelf zich hier schuldig aan maakte. Trump dreigde eveneens om het hele Congres op te schorten[496]. Inmiddels waren er protesten uitgebroken tegen de coronamaatregelen, doorgaans gevoerd door Trump-aanhangers die soms ook gewapend waren[497]. Op 17 april 2020 moedigde Trump deze protesteerders aan om de staten met een Democratische gouverneur te "bevrijden"[498][499][500][501]. Wanneer Dr. Rick Bright van Volksgezondheid de effectiviteit van het geneesmiddel hydroxychloroquine, dat Trump zo sterk aanprees, in vraag stelde werd hij op 22 april door Trump ontslagen[502]. Op 23 april propagandeerde hij dan weer het gebruik van ultraviolet licht als geneesmiddel tegen COVID-19, alsook het inspuiten van bleekwater in de longen[503][504]. Dit is niet enkel erg dom, maar ook bijzonder gevaarlijk. Fabrikanten van bleekwater hebben dan ook moeten oproepen om geen bleekwater in te spuiten, want Trump-aanhangers zouden ertoe in staat kunnen zijn[505].
Terwijl het aantal besmettingen in de VS opliep tot 1 miljoen[506] en het aantal overlijdens tot 50.000[507], liet Trump de lockdown-maatregelen vervallen vanaf mei, om de keuze van verdere maatregelen over te laten aan de staten[508]. Aangezien Republikeinse staten doorgaans het geld boven mensenlevens stelden, en dus niet geneigd waren coronamaatregelen te verlengen, terwijl Democratische staten het omgekeerde deden, was dit het ideale excuus voor Trump om zijn aanhangers op te hitsen tegen de Democratische gouverneurs en zelf de rol van de "held van de vrijheid" te spelen in de ogen van zijn aanhangers. Op 3 mei 2020 moest Trump niettemin toegeven dat het verwacht aantal besmettingen en overlijdens veel hoger zou liggen dan hij aanvankelijk beweerd had[509], al trachtte hij de verantwoordelijkheid van zich af te schuiven door te beweren dat eerdere briefings hem dit niet verteld hadden[510]. Op 8 mei beweerde hij dan weer dat Amerika de "wereldleider" is in de aanpak van de coronacrisis[511], hoewel de VS tot de meest getroffen landen behoorden als gevolg van de lakse aanpak van Trump.
Terwijl hij bij de staten bleef aandringen tot snelle heropening met zijn slogan "TRANSITION TO GREATNESS!" [512] en voormalig president Obama lukraak beschuldigde[513], beweerde Trump eveneens dat hij had gezegevierd tegen het virus, nadat ook zijn schoonzoon Jared Kushner het een "succesverhaal" noemde ondanks het feit dat er inmiddels reeds 58.000 mensen gestorven waren[514]. Op 18 mei 2020 liet Trump weten dat hij preventief het malariamedicijn hydroxychloroquine nam tegen COVID-19[515], hoewel intussen was gebleken dat het medicijn bij coronapatiënten net de kans op overlijden verhoogt[516][517][518]. Drie dagen later begon hij dan weer op te scheppen over "hoe snel" hij had gereageerd op de pandemie, terwijl dit in realiteit het tegenovergestelde was[519]. Vervolgens kondigde Trump aan dat kerken "essentieel" waren en dus dringend opnieuw moesten worden geopend[520], ook als de gouverneurs van bepaalde staten dit weigerden[521]. En wat deed Trump wanneer het aantal overlijdens opliep tot zo'n 100.000? Golven[522].
Op 17 juni 2020 beweerde Trump dat de pandemie "aan het vervagen" was, ondanks het feit dat er op dat moment zo'n 20.000 nieuwe besmettingen per dag werden geregistreerd en de tweede golf van besmettingen net begonnen was[523]. Toch wou Trump, in deze omstandigheden, wederom een fysieke rally organiseren en dit bovendien op 19 juni, ook bekend als de "Juneteenth", een dag waarop in 1921 één van de grootste moordpartijen op op Afro-Amerikanen had plaatsgevonden. Pas nadat hier felle kritiek op kwam, besloot Trump om zijn rally te verplaatsen naar 20 juni[524]. Nadat het aantal besmettingen inmiddels verder was opgelopen tot 2,1 miljoen[525], hield Trump zijn rally in Tulsa, Oklahoma. Er was geen sprake van social distancing, en velen droegen geen mondmasker. Het bleek tevens een nederlaag te worden: er was bijzonder weinig volk naar de rally gekomen en de tribunes waren half leeg[526]. Bij de weinige aanwezigen was wel Herman Cain, één van de weinige Afro-Amerikanen die Trump steunde, die tevens geen afstand hield van anderen en weigerde een mondmasker te dragen[527]. Negen dagen later testte hij positief voor COVID-19 en op 30 juli overleed hij aan het virus[528]. Alweer een stem minder voor Trump. Uiteraard beweerde hij dat Cain het virus niet tijdens de rally had opgelopen[529].
Ondanks het feit dat het aantal dagelijkse besmettingen in de VS op dat moment opliep tot 50.000, beweerde Trump op 2 juli dat de pandemie "onder controle" was[530]. Twee dagen later beweerde hij dat in 99% van de gevallen COVID-19 totaal ongevaarlijk was, ondanks het feit dat mensen die er niet aan sterven ook ernstig ziek worden[531][532]. Op 6 juli beweerde Trump dan weer dat de VS het laagste sterftecijfer ter wereld had[533], wat geenszins het geval was[534]. Op 7 juli 2020 kondigde Trump aan dat de VS zich zou terugtrekken uit de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) vanaf 6 juli 2021[535]. Op 14 juli gaf zijn regering het bevel om de coronacijfers niet langer door te sturen naar de CDC, maar wel naar de afdeling Volksgezondheid van zijn regering[536]. Cijfers die door deze afdeling worden opgegeven tijdens Trump's presidentschap kunnen uiteraard niet worden beschouwd als een betrouwbare bron. Op dat moment waren er reeds 3,4 miljoen besmettingen geregistreerd in de VS[537]. Vervolgens stelde Trump op 20 juli voor om het aantal coronatesten te verminderen, omdat het volgens hem daardoor komt dat er zoveel besmettingen geregistreerd zijn. Als de VS zou stoppen met testen, zouden er ook minder besmettingen zijn[538], alsof je enkel besmet kan zijn als je je laat testen - zou het aantal zwangerschappen ook dalen als vrouwen geen zwangerschapstest meer deden?
Je denkt dat het nu wellicht niet meer gekker kan, maar toch wel: eind juli 2020 voerde Trump de nepdokter Stella Immanuel aan, omdat ze beweerde dat hydroxychloroquine zou helpen tegen COVID-19 en dat mondmaskers zinloos zouden zijn. Deze kwakzalver gelooft tevens dat "seks met demonen en heksen in je dromen" schadelijk zou zijn voor de gezondheid, en dat vaccins en andere medicijnen "alien DNA" zou bevatten. Ze heeft in het verleden al vaker uitspraken gedaan van homofobische aard, en beweerde dat "het homo-agenda", het seculiere humanisme, de Illuminati en de demonische New World Order de huizen en gezinnen van Amerika vernietigden"[539]. Losgeslagen complotgek dus. Ondanks het feit dat Trump hier een antivaxxer prees, en er zelf ook één is, beweerde hij op 6 augustus niettemin alsnog dat er tegen de dag van de verkiezingen een vaccin beschikbaar zou zijn voor COVID-19. Experten stellen nochtans dat een vaccin ten vroegste pas begin 2021 kon worden verwacht[540]. In september 2020 kwam aan het licht dat Trump al in februari dat jaar op de hoogte was van de ernst en het gevaaar van het coronavirus, om dan kort nadien in complete ontkenning te gaan. Een maand later beweerde Trump dat hij het bewust wou bagatelliseren omdat hij "geen paniek" wou veroorzaken[541]. In werkelijkheid heeft Trump door zijn gebrek aan concrete actie en door zijn ontkenning de dood van honderdduizenden Amerikanen op zijn geweten.
Op 8 september 2020 kondigde Trump plots aan dat een vaccin tegen COVID-19 "heel binnenkort" beschikbaar zou kunnen zijn, meer bepaald vóór de datum van de presidentsverkiezingen. Nochtans was hier geen enkel bewijs, en zelfs geen enkele aanwijzing voor, en virologen zoals Fauci gaven dan ook aan dat dit scenario bijzonder onwaarschijnlijk was[542]. De bewering is dan ook louter politieke propaganda, vergelijkbaar met de propaganda van Vladimir Poetin omtrent het Russische nepvaccin[543].
Presidentsverkiezingen van 2020[]
Het was pas op 18 juni 2019 dat Trump officieel zijn 2020-campagne aftrapte tijdens een rally in Florida. Tijdens zijn toespraak op die rally beloofde hij in zijn tweede termijn "kanker te genezen, AIDS te stoppen, en remedies te vinden voor vele andere ziektes"[544]. Trump had erop gerekend op een makkelijke overwinning af te stevenen, dankzij een sterke economie (die nochtans grotendeels aan Obama te danken was), maar dan had hij niet gerekend op de COVID-19-pandemie van 2020. Wanneer bleek dat hij het moest opnemen tegen Joe Biden, de voormalige vicepresident onder niemand minder dan zijn aartsvijand Obama, werd het wel erg heet onder zijn schoenen. Dus moest hij dringend nieuwe complottheorieën verzinnen om zijn tegenstander te beschadigen, zoals vermeende corruptie van de Biden-familie in Oekraïne en vervolgens Obamagate. Als gevolg van de pandemie zouden tijdens de presidentsverkiezingen van 2020 de stembrieven voornamelijk per post ingestuurd worden. Trump had zijn nieuwe zondebok gevonden: stemmen per post was frauduleus! Wanneer hij dit op Twitter beweerde, reageerde Twitter door voor het eerst een fact-checkwaarschuwing bij zijn tweet te plaatsen vanwege de foute bewering[545]. Trump reageerde hier op zijn beurt om met de dreiging om sociale media te sluiten[546].
Op 24 juni 2020 kwam Trump met de voorspelling dat de presidentsverkiezingen van dit jaar "de meest corrupte ooit" zou zijn, want "de Democraten gebruiken het Chinavirus als een excuus om mensen te laten stemmen per post"[547]. In feite gaf Trump hier enkel mee toe dat hij met de verkiezingen probeerde te frauduleren, zoals in augustus 2020 bleek wanneer hij fondsen weerhield van de postdiensten om zo het stemmen per post te saboteren[548]. Hoewel Trump geregeld beweerde bijzonder populair te zijn, wist hij dus maar al te goed dat hij afstevende op een nederlaag bij de presidentsverkiezingen. Moest hij de verkiezingen echter gewonnen hebben, hadden ze dan nog steeds "corrupt" geweest? Op 30 juli 2020 stelde Trump dan weer voor om de presidentsverkiezingen "uit te stellen" zodat mensen veilig zouden kunnen stemmen, en beweerde hij opnieuw dat stemmen per post "frauduleus" was[549]. Uiteraard zou dit ervoor kunnen zorgen dat Trump's termijn langer duurt dan wettelijk en democratisch toegelaten, en zou hem dit opnieuw een (valse) reden geven om de verkiezingsuitslag te contesteren als hij niet zou winnen - of de rol van zondebok op zich nemen. Hoedanook kan een president de verkiezingen niet uitstellen, noch is er een reden om ze uit te stellen of aan te nemen dat er stembusfraude gepleegd wordt[550]. Vervolgens probeerde Trump de fondsen van de postdiensten te beperken, met de bedoeling om het zo moeilijk mogelijk te maken om per post te stemmen, wat kan worden beschouwd als een directe aanval op de democratie[551].
Wanneer Trump vernam dat de (Democratische) gouverneur van North Carolina kritiek had op de onvoldoende coronamaatregelen voor de Republican National Convention van 2020 aldaar, kondigde Trump meteen aan de conventie gewoon naar een andere locatie te zullen verhuizen, in plaats van de coronamaatregelen te verbeteren[552], ondanks de op dat moment 1,8 miljoen coronabesmettingen en meer dan 106.000 overlijdens[553]. Niettemin werd Trump op 24 augustus 2020 officieel genomineerd tot presidentskandidaat tijdens de Republikeinse Conventie die zonder de nodige coronamaatregelen doorging[554] (met een verdere verspreiding van besmettingen als gevolg[555]). Tijdens de conventie werd ook het partijplatform voor de komende vier jaar aangekondigd, of beter gezegd de afwezigheid ervan. Een document van slechts één pagina kondigde aan dat de partij dek komende vier jaar op enthousiaste wijze het agenda van Trump zal volgen. In de praktijk betekent dit dat Trump carte blanche krijgt en werd geïnstalleerd als de facto dictator van zijn partij[556]. Tijdens de conventie ging er verder ook veel tijd naar toespraken van Trump's familieleden[557], inclusief Melania, Eric Trump[558], Donald Trump Jr. en Ivanka Trump[559]. Vervolgens besloten meer dan 500 Republikeinen, waaronder ook 27 prominente politici zoals John Kasich, Colin Powell en Chuck Hagel, hun steun uitgesproken voor Biden[560][561].
Op 2 september 2020 kwam Trump met het voorstel dat mensen in North Carolina twee keer zouden moeten gaan stemmen: eerst per post en dan persoonlijk, waarmee hij de bevolking eigenlijk aanzette tot het plegen van kiesbusfraude. Hij beweerde dat hij dit in de context van een "test van de grote kiesbusfraude" had bedoeld, maar het neemt niet weg dat het illegaal is. In de praktijk zal enkel de eerste keer dat iemand stemt geteld worden, en een tweede poging van diezelfde persoon zal worden verworpen. In de praktijk zijn zulke pogingen tot stembusfraude bijzonder zeldzaam (hooguit 100 op 3,5 miljoen stembrieven), in tegenstelling tot de beweringen van Trump[562]. De staat North Carolina riep kiezers dan ook op om de raad van Trump niet te volgen, omdat stembusfraude strafbaar is, en tevens is het onnodig opdagen aan de stemhokjes nadelig voor de strijd tegen het coronavirus. Toch bleef Trump zijn bewering volhouden, waardoor zowel Facebook en Twitter waarschuwingslabels aan zijn posts hadden toegevoegd (maar helaas niet verwijderd zoals nodig was)[563].
Trump verliest[]
Op 3 november werden de presidentsverkiezingen in de VS gehouden, al snel bleek dat Democraat Joe Biden zou zegevieren. Trump beweerde meteen na de eerste verkiezingsuitslagen dat er massaal gefraudeerd werd, hij gaf hiervoor geen enkel bewijs en benoemde zichzelf tot winnaar van de verkiezingen. [564]
Bestorming van het Capitool op 6 januari 2021[]
Na een speech op 6 januari 2021 waarop Trump voor de duizendste keer beweerde dat de Presidentsverkiezingen frauduleus zou zijn verlopen, hitste hij zijn extreemrechtse aanhangers op door “samen met hen naar het Capitool te lopen” om te protesteren tegen de zogenaamde valse verkiezingsuitslag. Het Amerikaanse Congres was op dat moment in vergadering over de definitieve benoeming van Joe Biden als de 46e president van de Verenigde Staten. Trump -zo’n lafaard als dat hij is- ging uiteraard zelf niet mee met zijn aanhang maar is desalniettemin wel degelijk de hoofdverantwoordelijke voor de bestorming van zijn aanhangers. Die uiteindelijk uitmondde in geweldadige rellen gepaard met vandalisme en uiteindelijk 5 doden (waarvan 4 Trump-aanhangers en 1 politieagent) tot gevolg. Deze geweldadige rellen kon worden gezien als een regelrechte aanval op de democratie. Alle senatoren inclusief Trump’s Vice President Mike Pence bleven ongedeerd. Al meteen kondigde de voorzitter van het Huis Nancy Pelosi en Senaat leider Chuck Schumer een tweede afzettingsprocedure aan tegen Trump waarop de steun van zijn eigen (maar helaas nog te minimaal) partij ook steeds meer groeit. Hij was hiermee de eerste president die tot tweemaal toe zo’n proces onderging.
Het goede nieuws is wel dat het account @realDonaldTrump voorgoed van Twitter werd geband. [565] Waardoor we de komende jaren geen gestook en valse informatie meer van hoeven te verwachten.
Veroordeelde adviseurs van de President[]
De regering en entourage van Trump is waarschijnlijk de meest criminele en corrupte sinds Richard Nixon. Grotendeels knapten zij het vuile werk van Trump op, en wanneer puntje bij paaltje kwam liet hij hen vallen als een baksteen, zodat ze zelf de gehele verantwoordelijkheid moesten dragen voor de criminele feiten die ze voor Trump gepleegd hadden. Volgende mensen uit Trump's gevolg werden veroordeeld:
George Papadopoulos, adviseur van Trump tijdens de verkiezingscampagne van 2016. Veroordeeld wegens het afleggen van valse verklaringen over zijn contacten met Rusland tijdens de campagne[566].
Michael Cohen, Trump's advocaat sinds 2006 en vicepresident van de Trump Organization. Veroordeeld wegens het gebruiken van campagnefondsen om zwijggeld te betalen aan pornoster Stormy Daniels en Playboy-model Karen McDougal[567].
Michael Flynn, Trump's nationale veiligheidsadviseur. Veroordeeld wegens onwettige contacten met Rusland nog voor Trump was aangetreden als president[568].
Paul Manafort, voorzitter van Trump's campagneteam in 2016. Veroordeeld wegens belastingfraude, bankfraude en belemmering van de rechtsgang[569].
Rick Gates, zakelijke compagnon van Paul Manafort. Veroordeeld wegens belastingfraude en bankfraude[570].
Roger Stone, politiek adviseur tijdens Trump's campagne van 2016. Veroordeeld wegens meineed, valse getuigenissen en belemmering van de rechtsgang[571][572].
Steve Bannon, politiek adviseur en hoofdstrateeg tijdens de eerste zeven maanden van Trump's presidentschap, en voormalig directeur van nepnieuws-website Breitbart[573].
Scheldpartijen en schandalen[]
Volgens de Christelijke aanhangers van Trump is hij de uitverkorene van God, want Jezus Christus zou niemand anders steunen dan een man die zijn vrouw heeft bedrogen, vrouwen aanrandt en kleineert, iedereen uitscheldt, en haat en racisme propagandeert.
Trump dreef de spot met een journalist door diens aangeboren gewrichtshandicap na te bootsen[574]. Dit had op dat moment het onmiddellijke einde van Trump's politieke loopbaan moeten betekenen.
Trump zei over een tienjarig kind dat hij met haar uit zal gaan over tien jaar[575]
In een videofragment van 2005 sprak Trump zich op seksistische, arrogante en neerbuigende wijze uit: "I moved on her like a bitch, but I couldn't get there, and she was married. Then all of a sudden I see her, she's now got the big phony tits and everything. [...] I'm automatically attracted to beautiful [women]—I just start kissing them. It's like a magnet. Just kiss. I don't even wait. And when you're a star they let you do it. You can do anything ... Grab them by the pussy. You can do anything"[576][577]. Hoewel hij zich hier nadien voor verontschuldigde, stelde hij nog later dat het zijn stem niet was[578].
Een aantal vrouwen beschuldigden Trump van ongewenste seksuele intimiteiten[579][580][581], waarop Trump reageerde dat dit laster was en "een complot gericht tegen hem"[582][583].
Trump zei van zijn eigen dochter, Ivanka Trump, dat ze een mooi figuur heeft en dat "als ze zijn dochter niet was, hij met haar zou uitgaan". Hoewel dit klaarblijkelijk als grap was bedoeld[584], kan deze grap op z'n minst als misplaatst en wansmakelijk worden beschouwd.
Donald Trump Jr, zoon van The Donald, zei dat als vrouwen het niet aankunnen dat ze worden lastig gevallen (of geïntimideerd) op de werkvloer, ze daar niet thuishoren en maar in een kleuterschool moeten gaan werken[585].
Trump klaagde de Schotse regering aan, omdat ze een windmolenpark hadden gezet dat volgens hem het "zicht belemmerde" vanuit zijn golfbaan (hij verloor de rechtszaak)[586].
Tijdens zijn speech, waarin hij zijn kandidatuur aankondigde, beweerde Trump dat Mexicaanse immigranten nagenoeg allemaal criminelen, drugdealers en verkrachters zijn[587][588]. Wanneer hij de vraag kreeg om die uitspraak terug in te trekken, weigerde Trump en zei hij dat "de Hispanics van hem houden" en "voor hem zongen op de luchthaven", wat nooit gebeurd is[589].
Nadat een Trump-aanhanger een Mexicaan bijna doodgeslagen had, reageerde Trump met te zeggen "dat de mensen die hem volgen heel gepassioneerd zijn, ze houden van dit land en ze willen dat dit land terug groots is"[590].
Een Afro-Amerikaanse protesteerder van Black Lives Matter werd aangevallen door aanhangers van Trump op een Trump-rally. Terwijl ze hem in elkaar sloegen riepen ze "USA" en riep Trump "haal hem hier weg". Nadien zei Trump: "misschien had hij moeten worden afgetuigd"[591]. Wanneer de protesteerder werd weggehaald, riep één van de aanhangers van Trump de Nazigroet "Sieg Heil", en een anderen riepen "Shoot him", "Kick his ass" en "Light the motherfucker on fire"[592].
Trump zei dat John McCain geen oorlogsheld was omdat hij gevangen was genomen door de vijand[593]
Trump vergeleek Republikeinse presidentskandidaat Ben Carson met een kinderverkrachter[594].
Trump beledigde Republikeinse presidentskandidate Carly Florina op haar uiterlijk[595].
Trump beledigde Fox News-presentatrice Megyn Kelly en beschreef hoe er "bloed uit haar ogen en overal uit haar lichaam kwam"[596].
Trump scheldt zowat al zijn tegenstanders uit als "losers", inclusief Rosie O'Donnell, Bill Maher, John McCain, een aantal willekeurige twitteraars, en alle mensen "zonder ego"[597]. Nochtans is laster doorgaans de tactiek die wordt toegepast door de échte verliezers van een debat.
"Lyin' Ted Cruz", "Little Marco Rubio", "Jeb Low Energy Bush"[598]
Trump plaatste een foto op Twitter van Hillary Clinton met een hoop geld en een Davidster, en beweerde dat ze de meest corrupte politica ooit was[618]. Toen hij kritiek kreeg op de antisemitische aard van die tweet, beweerde hij dat het geen Davidster maar een gewone ster was[619], hoewel de afbeelding afkomstig was (en het watermerk bevatte) van @FishBoneHead1, een racistische, antisemitische en islamofobische twitteraar[620].
Trump stelde dat het succesvol ontwijken van belastingen aantoonde dat hij "slim is"[621].
Melania Trump, de opblaaspop vrouw van The Donald, gaf tijdens de Republikeinse conventie in 2016 een toespraak waarvan de tekst gestolen was van een toespraak van Michelle Obama in 2008[622].
Trump heeft opgeroepen om Hillary Clinton dood te schieten[623][624][625]. Tot tweemaal toe[626].
Trump betaalde $130.000 zwijggeld om te voorkomen dat zijn affaire met pornoster Stormy Daniels in 2006 bekend zou worden gemaakt tijdens de presidentsverkiezingen van 2016[627]. Dit werd illegaal betaald met campagnefondsen[628], waar Trump's voormalige advocaat Michael Cohen voor werd veroordeeld. Niettemin heeft Cohen gehandeld in opdracht van Trump[629].
Trump betaalde $150.000 zwijggeld om te voorkomen dat zijn affaire met Playboy-model Karen McDougal van 2006-2007 bekend zou worden gemaakt tijdens de presidentsverkiezingen van 2016[630][631][632]. Dit werd illegaal betaald met campagnefondsen[633], waar Trump's voormalige advocaat Michael Cohen voor werd veroordeeld. Niettemin heeft Cohen gehandeld in opdracht van Trump[634].
Voor meer neerbuigende commentaren van Trump over vrouwen, kijk hier. Voor een uitgebreide lijst van Trump's algemene beschuldigen aan het adres van eender wie, kijk hier.
Leugens, hoaxes, complottheorieën, pseudowetenschap, kwakzalverij en oplichterij[]
Birtherisme: Trump gelooft dat Barack Obama geboren was in Kenya, en dat zijn geboortecertificaat werd vervalst zodat hij president zou kunnen worden[635][636][637].
Obama was van plan om alle Amerikanen te ontdoen van hun wapens via een presidentieel bevel, hoewel Obama zo'n bevel nooit heeft uitgevaardigd en zelfs nooit heeft overwogen[641]. Nochtans zou dit wel een goed idee zijn, want minder wapens leidt wel degelijk tot minder wapengeweld[642].
Volgens Trump heeft Obama zijn telefoonlijnen van Trump Tower afgeluisterd tijdens de presidentsverkiezingen van 2016[643].
Duizenden Moslim-Amerikanen zouden in New Jersey gejuicht hebben wanneer de WTC-torens waren ingestort[644]. Trump baseerde zich hierbij op en artikel van complottheorieënwebsite InfoWars[645], alsook een activist en een reporter die de bewering echter tegenspraken[646]. De complottheorie is vanzelfsprekend totale onzin[647][648].
Volgens Trump wist president George W. Bush reeds op voorhand dat de aanslagen van 9/11 zouden plaatsvinden, maar heeft hij niets gedaan om het te voorkomen[649][650] (Trump heeft zich later bedacht over deze Truther-complottheorie[651]).
Trump beweerde dat de Joden antisemitische haatdelicten tegen zichzelf uitvoerden om hemzelf en anderen in een slecht daglicht te stellen; hij herhaalde hierbij de gelijkaardige neonazistische complottheorie van David Duke, hoofd van de Ku Klux Klan[652].
Trump beweerde dat demonstranten die protesteerden tegen de benoeming van de verkrachter Brett Kavanaugh als opperrechter, werden betaald door George Soros[653][654].
Volgens Trump was de caravan van Zuid-Amerikaanse migranten, die in 2018 op weg waren naar de Verenigde Staten, gefinancierd door George Soros[655].
Volgens Trump is het Amerikaanse kiessysteem "stuurloos" en kunnen mensen zoveel keer als ze willen opnieuw een stem uitbrengen in dezelfde verkiezingen[656]. Zelfs mensen zonder staatsburgerschap zouden zomaar naar een stembus kunnen stappen en een stem uitbrengen[657]. Stembusfraude op zulke schaal is echter onbestaande en slechts een Republikeinse mythe[658].
Een aantal "Deep state"-bureaucraten werken Trump tegen[659].
Pseudowetenschap, kwakzalverij en oplichterij[]
Trump is een anti-vaxxer die gelooft dat vaccins een "epidemie van autisme" veroorzaken bij kinderen[660].
Trump gelooft en beweert dat klimaatopwarming een "Chinese hoax" is, en aldus een complot om op de één of andere manier de Chinese economie en industrie te stimuleren ten koste van de Amerikaanse industrie[661].
Reeds vanaf het begin van de COVID-19-uitbraak ontpopte Trump zich als een echte coronavirusontkenner door te beweren dat het coronavirus een Democratische hoax is[662], er meer mensen sterven aan de griep dan aan het coronavirus[663], op te roepen tot protestacties tegen coronamaatregelen, onder het mom van "bevrijding"[664][665][666][667], het aanprijzen van hydroxychloroquine als werkzaam medicijn tegen COVID-19[668] en het suggereren dat COVID-19 kan worden behandeld met ultraviolet licht en het injecteren van bleekwater in de longen[669][670].
Het geluid van windmolens veroorzaakt kanker[671].
Hoaxes, pseudowetenschap en complottheorieën over Trump[]
De Trump-petjes en andere ornamenten waren "made in China"[674][675].
Trump zei in 1998 dat, als hij zich kandidaat zou stellen voor de presidentsverkiezingen, hij dit zou doen als een Republikein omdat hun kiezers de meest domme mensen van het land zijn[676].
Trump was onderdeel van een Democratisch complot om Hillary Clinton verkozen te krijgen in de presidentsverkiezingen van 2016. In een ver verleden was Trump immers nog goed bevriend met de Clintons, en hun (voormalige) banden zouden dit complot moeten verklaren en bewijzen. Het idee werd oorspronkelijk getweet door Jeb Bush en was slechts bedoeld als grap, maar onderschat nooit de domheid van het volk, want een aantal complotdenkers geloofden echt dat dit het geval was[677][678][679].
Volgens de ufologie zou de Verenigde Staten een geheime overeenkomst hebben afgesloten met de Grey aliens in 1954. Deze fictieve overeenkomst, genaamd de Edwards Agreement, zou om de negen jaar moeten worden hernieuwd, en dit zou onder het presidentschap van Trump dan moeten gebeuren in 2017.
Paranoide aanhangers van Trump[]
We kunnen stellen dat Trump de opperbevelhebber is van complottheorieënland, en zijn aanhang bestaat dan ook voor een groot deel uit complotdenkers. Hoewel extreemrechts wel vaker een magneet is voor complottheorieën, vaak van racistische aard, weet vooral Trump de meest paranoide mensen in de Amerikaanse bevolking te overtuigen. De aluhoedjes die zichzelf Trump-supporters noemen, geloven in complottheorieën zoals[680][681]:
Hillary Clinton heeft opzettelijk niets gedaan om de diplomatische missie in Benghazi te beschermen en wist vooraf dat er een aanval zou worden gepleegd
Hoewel Trump minder populair was dan hij zelf graag wil geloven, mocht hij toch rekenen op de steun van een aantal bekende figuren, waaronder een overgroot deel van de Republikeinse Partij. De steun vanuit de buitenlandse politiek komt bijna uitsluitend van extreemrechtse, populistische, racistische en paranoide politici.
Amerikaanse politici:
Dick Cheney, Republikein, voormalig vice-president[683]
Donald Rumsfeld, Republikein, voormalig Minister van Defensie[684]
John Boehner, Republikein, voormalig vertegenwoordiger[685]
Marco Rubio, Republikein, senator en presidentskandidaat in de verkiezingen van 2016[686]
Michael Flynn, Democraat, generaal en voormalig directeur van de Defense Intelligence Agency[687]
National Rifle Association (NRA), extremistische wapenlobby[729]
Rupert Murdoch, directeur van nepnieuws-kanaal Fox News[730]
Tea Party, radicale en extreemrechtse politieke beweging[731]
Tegenstanders van Trump[]
De tegenstanders van Trump vertegenwoordigen wellicht zowat het overgrote deel van de wereldbevolking. Trump en zijn uitspraken werden scherp veroordeeld door tal van bedrijven en internationale organisaties, gaande van Tic Tac[732] tot de Verenigde Naties[733]. Zelfs binnen zijn eigen Republikeinse Partij zijn er bekende politici die zich openlijk uitspreken als tegenstanders van Trump:
Jeb Bush, broer van Bush 43 en presidentskandidaat tijdens de verkiezingen van 2016[738]
Carly Florina, voormalig directeur van Hewlett-Packard en presidentskandidate tijdens de verkiezingen van 2016[739][740]
John Kasich, gouverneur van Ohio en prsidentskandidaat tijdens de verkiezingen van 2016[741][742]
Robert Gates, voormalig Minister van Defensie[743]
Colin Powell, voormalig Minister van Buitenlandse Zaken[744]
Condoleezza Rice, voormalig Minister van Buitenlandse Zaken[745]
Mitt Romney, voormalig gouverneur van Massachusetts en presidentskandidaat in 2012[746]
Arnold Schwarzenegger, voormalig gouverneur van Californië[747]
John McCain, senator en presidentskandidaat in 2008[748]
De New York Times heeft een tijdlijn opgesteld van wanneer welke Republikein zijn rug toekeerde aan Trump.
Trumpismes[]
Naar analogie met de "Bushismes", de term die verwijst naar de idiote uitspraken van president George W. Bush, ontstond ook de term "Trumpismes". Een Trumpisme wordt gedefinieerd als een karakteristieke uitspraak of zinsbouw van The Donald[749], zoals de voorbeelden hieronder illustreren[750]:
