Groen

De politieke partij Groen maakt gretig gebruik van misleidende beweringen, hoaxes en pseudowetenschap in haar eenzijdige propaganda om de publieke opinie te beïnvloeden.

Groen is een Belgische linkse partij die zich profileert als een pacifistische partij die zich inzet voor de milieuproblematiek. De grote hoeveelheid aanhang voor pseudowetenschap die heerst binnen de partij zorgt er doorgaans echter voor dat hun beleid het tegenovergestelde effect heeft, met potentiële desastreuze gevolgen voor de problematiek van de klimaatopwarming.

Geschiedenis en ideologie

De oorsprong van Groen ligt bij de oprichting van AGALEV (Anders GAan LEVen) in 1979. In 2003 werd de partij omgevormd tot Groen! en in 2012 dan weer tot Groen (zonder uitroepteken). De partij in haar huidige vorm heeft naar eigen zeggen pacifisme, sociale rechtvaardigheid en ecologie (duurzame ontwikkeling) als drie pijlers, maar wendt voor dat laatste echter ook pseudowetenschap aan. 

De zogenaamde "pacifisme"-pijler van Groen blijkt vooralsnog geen hoge prioriteit te zijn, aangezien de partij steun uitspreekt voor de radicale milieuorganisatie Greenpeace die allesbehalve pacifistisch is en al geregeld werd veroordeeld voor het aanbrengen van schade tijdens manifestaties, inclusief schade aan de natuur. Het is dan ook niet te verbazen dat Groen eveneens een antiwetenschappelijk standpunt inneemt betreffende kernenergie. De partij propagandeert duidelijk een eenzijdig verhaal zonder enige nuancering, en kan geenszins worden beschouwd als een betrouwbare bron voor wetenschappelijke informatie.

In 2017 liet Groen-voorzitter Meyrem Almaci zich ontvallen bereid te zijn om een coalitie te vormen met de extreemlinkse, communistische partij PVDA. Groen ziet er dus geen graten in om samenwerkingen aan te gaan met communistische extremisten.

Pseudowetenschap

GGO/GMO

Bart Staes, een Vlaams-nationalistische clown fractieleider van Groen in het Europese Parlement is een fel tegenstander van GMO-gewassen (genetisch gemanipuleerde organismen). Aangezien wetenschappelijk onderzoek omtrent GMO overweldigend heeft aangetoond dat genetisch gewijzigde gewassen geheel veilig zijn voor consumptie, en tevens duurzaam zijn voor het milieu, maakt Staes grotendeels gebruik van pseudowetenschap enerzijds en ongefundeerde emotionele argumenten anderzijds. Dit geldt eveneens voor de irrationele oppositie tegen de onkruidverdelger glyfosaat, beter bekend met de productnaam RoundUp van Monsanto, waarvan de veiligheid nochtans een brede wetenschappelijke consensus geniet.

Volgens Staes zou GMO mee aan de basis liggen van de bijensterfte, een hoax die nochtans enkele jaren geleden al is weerlegd. Tevens beweert hij dat GMO-landbouw en duurzame landbouw niet samengaan, waarbij alle feiten worden genegeerd die erop wijzen dat biotechniek net meer duurzaam is gebleken dan biologische landbouw. Het zou dus eerder logisch zijn als een partij zoals Groen, die duurzaamheid aanhangt, de wetenschap van genetische manipulatie zou ondersteunen in plaats van deze te demoniseren. Zelfs angstverspreiding over de gevolgen van GMO op de gezondheid behoort tot het arsenaal van pseudowetenschappelijke beweringen, waarbij weerom de internationale wetenschappelijke consensus wordt genegeerd dat GMO-gewassen geheel veilig voor consumptie zijn.

Biologische voeding

Hoewel Groen zich sterk maakt dat elk groot bedrijf, in welke sector dan ook, enkel snode plannen heeft voor de bevolking waar we sowieso allemaal alleen maar slechter van zouden worden, propagandeert de partij wel de miljoenenindustrie van biologische voeding - zelfs tot op het punt dat bedrijven zoals Aldi die rommel zo goed als worden opgedrongen. Groen beweert dat biologische voeding gezonder is en beter is voor het milieu, terwijl dit in werkelijkheid geenszins het geval is, wel in tegendeel. 

Kernenergie

De partij Groen schijnt last te hebben van een stralingsfobie, en vervalt dan ook bijzonder regelmatig in een irrationele angst voor kernenergie. Ondanks het feit dat dit één van de meest milieuvriendelijke én veilige vormen van energie is, wordt kernenergie door Groen verworpen op basis van emotionele en pseudowetenschappelijke argumenten. Om die emotie nog verder aan te sterken, maken ze graag geruik van het angstaanjagende woord "scheurtjescentrale" om te verwijzen naar enkele Belgische kerncentrales. Telkens als er iets misloopt met een kerncentrale is dit meteen voorpaginanieuws, mede omwille van de ophitsing door Groen, ongeacht de daadwerkelijke impact ervan. Vermeldingen dat "Doel 3 is stilgevallen" mogen dan lijken alsof er een kernramp dreigt, in werkelijkheid bewijst het enkel maar dat het veiligheidssysteem wel degelijk zijn werk doet. In vele gevallen bevinden de technische problemen zelfs niet eens in het nucleaire gedeelte van de centrale, maar dat weerhoudt activisten er niet van om toch irrationele angst te verspreiden.

Groen verspreidt maar al te graag onbewezen complottheorieën over Electrabel, en net zoals de doorsnee complotdenker verwerpen zij dan ook de conclusie van het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC) dat de kerncentrales vodoende veilig zijn, want die zitten immers toch gewoon mee in het complot? In februari 2015 beweerde zowel Groen als haar Waalse zusterpartij, Ecolo, dat Electrabel opzettelijk een energieschaarste zou creëren om de regering te manipuleren, met uitspraken zoals "het dictaat van Electrabel is een feit". De partijen beweren hun vermeende conclusies te baseren op "verschillende vaststellingen" die niet in detail worden uitgelegd, behalve dat "87% van de centrales die in 2015 zullen sluiten van Electrabel zijn". Hier wordt gebruik gemaakt van een drogreden genaamd "cum hoc ergo propter hoc": correlatie impliceert geen oorzakelijkheid, oftewel "willekeurige correlatie". Er werd tot nu toe dan ook geen enkel bewijs getoond dat de correlaties, aangehaald door Groen en Ecolo, effectief een oorzakelijk verband hebben in een complot van Electrabel om opzettelijk energieschaarste te creëren. Electrabel ontkende de aantijgingen ten stelligste, en ook de bevoegde Minister van Energie bevestigde dat Electrabel de wet niet dicteert. Voor de doorsnee complotdenker is zo'n ontkenning echter natuurlijk al genoeg om te geloven dat dit bewijs is van "het complot".

Erkenning van pseudowetenschap en kwakzalverij

Groen ijvert voor de erkenning van "alternatieve geneeskunde" zoals acupunctuur, osteopathie en homeopathie, en andere vormen van kwakzalverij, zelfs tot op het punt van terugbetalingen aan de patiënten. Want een "monopolie" van de "klassieke geneeskunde" is blijkbaar "geen goed idee" -- dan kan je net zo goed de "alternatieve feiten" van Donald Trump op gelijke hoogte zetten met de effectieve realiteit.

Andere pseudowetenschappelijke propaganda

Er bestaat bij Groen-politici de paranoïde neiging om vermeende complotten te zien in grote bedrijven. Het is dan ook opvallend dat telkens de grootste bedrijven in een bepaalde sector worden geviseerd, net zoals hoaxes over voeding altijd in grote fastfood-ketens zoals McDonalds plaatsvinden en nooit in een kleinere, mindere bekende keten. Zo wordt niet alleen Monsanto gedemoniseerd, waarvan de landbouw als "falend en gevaarlijk" wordt omschreven, maar ook Electrabel, het grootste energiebedrijf in België, moet eraan geloven.

Pseudo-economie

Basisinkomen

Kristof Calvo, volksvertegenwoordiger voor Groen en voormalig voorzitter van Jong Groen, propagandeert niet enkel pseudowetenschap omtrent kernenergie, maar ook de pseudo-economie van de mythe van het onvoorwaardelijk basisinkomen. Dit is een onhaalbaar en onbetaalbaar concept dat de sociale zekerheid afschaft om in de plaats alle inwoners of burgers hetzelfde bedrag uit te keren ongeacht hun financiële toestand. Het onvoorwaardelijk basisinkomen leidt onherroepelijk tot meer armoede. Dat Calvo het tegendeel beweert toont een schrijnend gebrek aan economisch inzicht. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat hij geen concrete oplossingen biedt voor de financiering van dit concept, en zijn hoofdargument neerkomt op: "ooit was stemrecht een utopie maar nu kan iedereen stemmen, dus als het basisinkomen nu een utopie is dan is dat in de toekomst ook vanzelfsprekend een goed idee". Dat is echter slechts een valse analogie. De partij zelf spreekt zich niet uitdrukkelijk uit als voorstander van het basisinkomen, en schuift eeerder varianten ervan naar voor als alternatief.

Andere pseudo-economische overtuigingen

Bart Staes, dé clown van de groene factie van Europa, stelde in maart 2019 voor om het klimaat te redden door "meer geld te drukken". Een zogenaamde "klimaatbank" zou dan o.a. renteloze leningen geven aan burgers en ondernemingen. Als zomaar wat geld bijdrukken zo eenvoudig was, was de begroting van elk land allang in evenwicht met meer dan genoeg fondsen om te investeren in manieren om klimaatverandering terug te dringen. Dat dit in werkelijkheid niet het geval is, heeft te maken met het feit dat geld bijdrukken verregaande nadelige gevolgen heeft. Zo veroorzaakt dit (hyper)inflatie, en voorbeelden uit het verleden waarin dit beproefd werd hadden rampzalige economische gevolgen. Inflatie zorgt ervoor dat alles duurder wordt, omdat de waarde van het geld (sterk) daalt. Het toont aan dat een wereldvreemde Bart Staes van zowel wetenschap als economie geen kaas gegeten heeft, maar als zijn idee zou worden uitgevoerd kan Groen binnenkort weer klagen dat de koopkracht gedaald is en de armoede sterk gestegen is - en dan zal het natuurlijk weer de schuld zijn van iedereen behalve henzelf.

Jong Groen

Jong Groen, de jongerenafdeling van de partij, maakt zich eveneens schuldig aan het propaganderen van pseudowetenschap omtrent GMO. Hierbij worden tal van onwaarheden aangehaald, zoals de bewering dat er geen onafhankelijk onderzoek zou zijn, en weerom beweringen dat GMO schadelijk zou zijn voor de gezondheid. Hierbij is cherry picking een veelgebruikte drogreden, en worden de duizenden onderzoeken (inclusief onafhankelijke onderzoeken) die het tegendeel bewijzen geheel genegeerd. Zelfs de hoax dat GMO geen hongere opbrengst zou hebben wordt opnieuw gerecycleerd.

Tenslotte vertonen de publicaties van Jong Groen ook een schrijnend gebrek aan kritisch denkvermogen (hoewel ze van zichzelf het tegendeel beweren) en kunnen er potentieel zelfs tekenen van paranoia worden waargenomen als het gaat om biotech-bedrijf Monsanto. Zo zouden Amerikaanse politici, die eerder ooit voor Monsanto werkten (of nadien voor Monsanto begonnen te werken) klaarblijkelijk allemaal vanzelfsprekend schuldig zijn aan belangenvermenging, en vervolgens wordt er automatisch geconcludeerd dat als gevolg hiervan GMO-gewassen niet correct getest worden. Hier bestaat uiteraard geen enkel betrouwbaar bewijs voor (het enige wat wordt aangehaald zijn anekdotes), het gaat in bijna alle gevallen slechts om aannames die eerder doen denken aan paranoïde complottheorieën.

Zie ook

• De Wereld Morgen
• Geitenwollensokken
• Open VLD
• SP.A
• PVDA
• N-VA
• CD&V
• Vlaams Belang