John Tyler

His Accidency, John Tyler.

John Tyler (Virginia, 29 maart 1790 - Virginia, 18 januari 1862) was de 10de President van de Verenigde Staten. Hij volgde president William Henry Harrison op na diens dood in in april 1841, om vervolgens opgevolgd te worden door James Polk in maart 1845. Hij was een president van de Whigpartij, maar diende als onafhankelijke president van 13 september 1841 tot aan het einde van zijn ambtstermijn.

Levensloop

John Tyler was geboren op 29 maart 1790 in Virginia, als de zoon van John Tyler Sr. en Mary Marot Armistead. Hij groeide op bij een plantage, waar veertig slaven tewerk gesteld waren. Op zijn twaalfde jaar begon Tyler te studeren aan de College of William and Mary, waar hij op zijn zeventiende afstudeerde in 1807. Vervolgens studeerde hij rechten, en in 1909 ging hij aan de slag als advocaat. In 1811 werd hij verkozen voor het Huis van Afgevaardigden voor zijn gemeente. Bij het uitbreken van de Oorlog van 1812 gaf hij een toespraak in het Huis van Afgevaardigden waarbij hij opriep tot militiaire actie. Nadat de Britten Hampton hadden veroverd, organiseerde hij de militaire defensie van Richmond en voerde hij de troepen aan als kapitein. Een Britse aanval bleef echter uit, en twee maanden later werd de militaire organisatie ontbonden.

Tyler diende van 1816 tot 1821 als afgevaardigde voor het 23ste district van Virginia in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, voor de Democratisch-Republikeinse Partij. Deze partij werd in haar eigen tijd ook wel gewoon de Republikeinse Partij genoemd, maar deze staat los van de huidige Republikeinse Partij. Van 1825 tot 1827 diende Tyler als gouverneur van Virginia, en van 1827 tot 1836 diende hij als senator voor Virginia. In die periode viel de Democratisch-Republikeinse Partij uit elkaar en werd Andrew Jackson de eerste president van de Democratische Partij (die tot op heden nog steeds bestaat). Tyler hoopte dat diens beleid beter zou zijn dan dat van de vorige president, John Quincy Adams, maar niettemin zou hij al gauw botsen met Jackson. Dit leidde tot een breuk met de Democratische Partij, en de beslissing van Tyler om de nieuwgevormde Whigpartij te vervoegen.

Vicepresidentschap

In 1840 werd William Henry Harrison door de Whigpartij genomineerd als kandidaat voor de presidentsverkiezingen. Vervolgens werd Tyler genomineerd als zijn running mate, om zo de steun te krijgen van de zuidelijke staten die pro-slavernij waren. Tyler was immers zelf afkomstig van de zuidelijke staat Virginia, en was eigenaar van een aantal slaven. Hoewel Tyler in feite tegenstander was van slavernij, heeft hij nooit zijn eigen slaven in vrijheid gesteld. Hij beschouwde de afschaffing van slavernij als een beslising die op het niveau van de individuele staten diende te gebeuren, en niet door de federale overheid. Wel hoopte hij dat steeds meer staten in het zuiden, inclusief Virginia, op termijn slavernij zouden afschaffen indien het er in onbruik zou geraken, zoals was gebeurd in de noordelijke staten. 

Harrison en Tyler wonnen de presidentsverkiezingen, waardoor Harrison op 4 maart 1841 aantrad als eerste president en Tyler als eerste vicepresident van de Whigpartij. Geen van beide zou zich lang in die positie bevinden, want amper een maand later, op 4 april, kwam Harrison te overlijden. Het nieuws van zijn dood bereikte Tyler in de ochtend van 5 april. Het was de eerste keer in de geschiedenis van de Verenigde Staten dat een zittende president kwam te overlijden, waardoor er voor het eerst de discussie ontstond omtrent zijn opvolging en in welke hoedanigheid. De Amerikaanse grondwet zei hier enkel het volgende over:

Wanneer de president uit zijn ambt wordt ontzet, of wanneer hij overlijdt, ontslag neemt, of niet in staat is de machten en verplichtingen van zijn ambt te vervullen, zal dit ambt overgaan op de vicepresident.

Het stond dus vast dat de overleden president diende te worden opgevolgd door zijn vicepresident, in dit geval Tyler, maar het was niet duidelijk of hij in dat geval ook effectief de titel van "president" zou krijgen. Er werd overwogen om Tyler aan te duiden als "vicepresident optredend president", maar Tyler zelf maakte hier korte metten mee van zodra hij arriveerde in Washington DC op 6 april 1841. Hij stelde vanaf het begin dat hij de president was, zowel de facto als de jure, en had zelfs zichzelf ingezworen als president. Hierdoor zette hij een precedent naar de toekomst toe, waardoor ook toekomstige presidenten vanzelfsprekend zouden worden erkend als president indien de zittende president kwam te overlijden (het eerstvolgende geval was het overlijden van Zachary Taylor in 1850). Tegenstanders van Tyler verwezen naar hem als "His Accidency".

Presidentschap

Na zijn aantreden als president leek Tyler aanvankelijk in te stemmen met de wetsvoorstellen van zijn partijgenoten in het Amerikaanse Congres. Dit was echter van korte duur, en al gauw sprak hij talloze keren zijn veto uit. Op 11 september 1841 - de oorspronkelijke 9/11 - namen alle ministers van Tyler ontslag uit protest tegen zijn beleid. De enige die wel aanbleef was Daniel Webster, de Minister van Buitenlandse Zaken. Met deze massale ontslagen hoopte men Tyler te kunnen dwingen zijn eigen ontslag te geven als president, waardoor het presidentschap zou overgaan naar de president pro temporaro van de Senaat. Wanneer bleek dat Tyler helemaal niet van plan was om af te treden, besloot de Whigpartij op 13 september om hem uit hun partij te zetten. Hierdoor werd Tyler de eerste, en tot nu toe enige, president die na George Washington zetelde als onafhankelijke. Er werden pogingen gedaan om een afzettingsprocedure van de president op te starten, maar deze kregen onvoldoende bijval.

Tyler stelde een nieuw kabinet samen, al kreeg hij veel tegenwerking van het Congres om de officiële goedkeuring voor zijn kabinetsnominaties te krijgen. Gezien de omstandigheden verliep het binnenlands beleid van Tyler erg stroef, maar dit stond in sterk contrast met zijn meer succesvol buitenlands beleid. Zo waarschuwde hij in 1842 het Britse Rijk om zich niet te moeien met Hawaii, wat het begin was van een procedure die uiteindelijk zou leiden tot de annexatie van Hawaii bij de Verenigde Staten in 1959 - nog net op tijd voordat Barack Obama er geboren zou worden in 1961 om later aan te treden als president zonder dat er controverse rond zijn geboorteakte zou ontstaan. Eveneens in 1842 werd het Verdrag van Webster-Ashburton doorgevoerd, waardoor de grens tussen de Verenigde Staten en het Britse Rijk (Canada) werd bepaald op een aantal plaatsen. Tyler was er echter niet in geslaagd om tot een overeenkomst te komen wat betreft de grens in het territorium van Oregon. In het zuiden bracht hij de Tweede Seminole-Oorlog ten einde, die in Florida reeds sinds 1835 werd gevochten tegen de Seminole-Indianen. 

Het presidentschap van Tyler werd voor een groot deel gedomineerd door zijn wens om de Republiek van Texas te annexeren aan de Verenigde Staten. Dit gebied had zich na de Texaanse Revolutie in 1836 onafhankelijk verklaard van Mexico. De inwoners van Texas wilden maar al te graag tot de VS toetreden als een staat, maar de voormalige presidenten, Andrew Jackson en Martin Van Buren, waren hier niet sterk voor te vinden: dit zou de balans tussen slavernijstaten en vrije staten immers sterk kunnen verstoren, en mogelijk een oorlog met het al sterk misnoegde Mexico veroorzaken. Tyler hoopte echter dat de annexatie hem zou helpen om in 1844 opnieuw te worden verkozen als onafhankelijke, aangezien hij niet hoefde te verwachten om door eender welke partij te worden genomineerd. Vervolgens vormde hij de Democratisch-Republikeinse Partij, genoemd naar de recent ter ziele gegaan partij waar hij ooit deel van had uitgemaakt voordat hij de Whigs vervoegde.

Tijdens de presidentsverkiezingen van 1844 voerde Tyler campagne met de annexatie van Texas als speerpunt. Dit dwong de Democratische Partij om James Polk te nomineren, aangezien hij eveneens voorstander van de annexatie was. Polk reikte op zijn beurt de hand naar Tyler en verwelkomde hem in de Democratische Partij, waarna Tyler besloot om zijn eigen kandidatuur in te trekken en Polk te steunen. Polk won de verkiezingen, wat werd beschouwd als een keuze ten gunste van de annexatie van Texas. Op 1 maart 1845, slechts enkele dagen voor het einde van zijn termijn als president, wist Tyler een resolutie door te voeren die een aanbod tot annexatie kon voorleggen aan Texas. De regering van Texas keurde de vooropgestelde voorwaarden goed, en de annexatie vond uiteindelijk plaats op 29 december 1845 onder het presidentschap van Polk. Op 3 maart 1845, de laatste dag van Tyler's presidentschap, werd Florida toegevoegd aan de unie als 27ste staat.

Latere levensloop

Na het einde van zijn presidentschap keerde Tyler terug naar de Walnut Grove, zijn plantage in Virginia die hij vervolgens hernoemde tot Sherwood Forest. Deze benaming was een referentie naar de legende van Robin Hood, omdat Tyler tijdens zijn presidentschap uit de Whigpartij was gezet en zichzelf aldus beschouwde als een banneling. Aan de vooravond van de Amerikaanse Burgeroorlog in 1861 hoopte Tyler om voor zijn staat een overeenkomst te treffen met het Congres, maar wanneer dit op niets uitdraaide beschouwde hij de afscheiding van de zuidelijke staten als de enige optie. Hij was er immers van overtuigd dat dit niet tot een oorlog zou leiden, maar wanneer die kort nadien toch uitbrak besloot Tyler zonder aarzelen om de kant van Virgina en het zuiden te kiezen. 

Nadat de Geconfedereerde Staten van Amerika waren opgericht door de zuidelijke staten, werd Tyler in 1861 verkozen tot diens Huis van Afgevaardigden. Op 5 januari 1862 reisde hij af naar Richmond, de hoofdstad van de Geconfedereerde Staten die eveneens in Virginia gelegen was, om er deel te nemen aan de opening van het nieuw gevormde Congres. Zijn gezondheid was er inmiddels echter op achteruit gegaan, enhij  overleed op 18 januari, nog voor het Congres haar openingssessie was begonnen. Jefferson Davis, de president van de Geconfedereerde Staten, organiseerde een grote staatsbegrafenis, en Tyler's doodskist werd gedrapeerd met een Confederale vlag. Hierdoor werd Tyler als eerste en enige president begraven onder een niet-Amerikaanse vlag. 

Stadssages

Sommige Afro-Amerikaanse families beweren afstammelingen te zijn van John Tyler. Volgens de stadssage zou John Dunjee de zoon zijn van Tyler die hij had verwekt met één van zijn slavinnen. Tegenstanders van slavernij vielen Tyler aan met de bewering dat hij meerdere kinderen zou hebben verwekt bij zijn slavinnen, en die kinderen vervolgens als slaven zou hebben verkocht. Er is echter nooit sluitend bewijs geleverd dat Afro-Amerikaanse families zouden afstammen van Tyler.

Zie ook

• Lijst van presidenten van de Verenigde Staten

Bronnen

• http://rationalwiki.org/wiki/President_of_the_United_States