Millard Fillmore.
Millard Fillmore (New York, 7 januari 1800 - New York, 8 maart 1874) was de 13de President van de Verenigde Staten. Hij volgde president Zachary Taylor op na diens dood in in juli 1850, om vervolgens opgevolgd te worden door Franklin Pierce in maart 1853. Hij was de laatste president van de Whigpartij.
Levensloop[]
Millard Fillmore wwas geboren op 7 januari 1800 in New York, als de zoon van Phoebe Millard en Nathaniel Filmore. Hij zou de eerste president worden die in de 19de eeuw geboren was. In 1823 ging hij aan de slag als advocaat. In 1826 huwde hij met Abigail Powers, en samen hadden ze twee kinderen. Filmore zetelde als afgevaardigde voor het 32ste district van New York in het Huis van Afgevaardigden van 1837 tot 1843. In 1846 richtte hij de Universiteit van Buffalo op in New York[1][2]. In 1848 werd Zachary Taylor genomineerd als kandidaat voor de Whighpartij in de presidentsverkiezingen. Hij was een slavenhouder, tot het misnoegen van de anti-slavernijfactie van de Whigpartij. Om die reden werd Fillmore genomineerd als running mate, aangezien hij afkomstig was van een "vrije" staat (waar slavernij verboden was) en er zelf gematigde anti-slavernijstandpunten op na hield. In maart 1849 trad Fillmore aan als vicepresident, in een periode dat het debat over slavernij hevig oplaaide.
Het debat ging voornamelijk over de potentiële uitbreiding van de gebieden waarin slavernij zou worden toegestaan. De voorstanders van slavernij, overwegend afkomstig van de zuidelijke staten, waren van mening dat alle nieuwe territoria zou moeten worden opengesteld voor slavernij. De tegenstanders van slavernij, voornamelijk afkomstig uit de noordelijke staten, waren dan weer van mening dat nieuwe staten bij voorbaat dienden te worden uitgesloten van slavenhandel. Het was echter opvallend dat president Taylor, een voorstander van slavernij, aandrong op de toelating van Californië als vrije staat, terwijl Fillmore opteerde om slavernij voor een gedeelte legaal te maken in het desbetreffende territorium. Op die manier hoopte Fillmore om een conflict met het zuiden te voorkomen, en stelde hij dat, hoewel hij slavernij verafschuwde, het moest worden geduld en beschermd zoals bepaald in de grondwet.
President Taylor overleed op 9 juli 1850, waardoor Fillmore werd ingezworen als president. Hij voerde het zogenaamde Compromis van 1850 door[3], wat bestond uit een reeks van vijf wetten[4]:
- Californië werd erkend als 31ste staat van de unie[5] zonder dat slavernij er legaal werd;
- De handel van slaven werd verboden in het District van Columbia (Washington DC);
- In de territoria van New Mexico en Utah mochten de bewoners via een verkiezing zelf bepalen of ze al dan niet slavernij zouden legaliseren;
- Het helpen van slaven die naar het noorden waren gevlucht mochten niet geholpen worden volgens de Fugitive Slave Act;
- Texas diende een gedeelte van haar land af te staan maar werd hiervoor wel gecompenseerd met een vergoeding van $10.000 USD.
Het compromis werd over het algemeen goed onthaald in zowel het noorden als het zuiden, waardoor er een evenwicht tussen de beide facties werd gecreëerd die het debat leek te kalmeren. Uiteindelijk waren deze maatregelen niet meer dan een tijdelijke pauze en zouden ze niet voorkomen dat tien jaar later de Amerikaanse Burgeroorlog vooralsnog onafwendbaar werd.
In de presidentsverkiezingen van 1852 werd Fillmore niet opnieuw genomineerd door de Whigpartij. Uiteindelijk won de Democraat Franklin Pierce de verkiezingen, en volgde hij Fillmore op in maart 1853. In 1856 viel de Whigpartij uit elkaar, en vele leden besloten over te stappen naar de nieuw opgerichte Republikeinse Partij, maar Fillmore weigerde dit te doen. Hij werd in de presidentsverkiezingen van 1856 genomineerd door de American Party (ook de Know Nothing Party genoemd) maar verloor de verkiezingen aan de Democraat James Buchanan. Fillmore overleed op 8 maart 1874 aan een beroerte.
Hoaxes[]
Op 28 december 1917 publiceerde journalist Henry L. Mencken een artikel over de vermeende geschiedenis van de badkuip in de New York Evening Mail. Volgens dit artikel zou de Amerikaanse bevolking aanvankelijk weigerachtig gestaan hebben tegenover het concept van een bad, omdat ze vreesden dat dit onhygiënisch en dus slecht zou zijn voor de gezondheid. Pas wanneer president Fillmore een badkuip liet installeren in het Witte Huis in 1850, zou die angst afgenomen hebben. Niets van dit alles was waar, maar slechts verzonnen door Mencken als een grap. Acht jaar later, in 1926, bekende hij de hoax in een artikel gepubliceerd door de Chicago Tribune. Dit zou een verdere verspreiding van de hoax in de media echter niet tegenhouden, en zelfs in 2004 publiceerde de Washington Post nog de bewering dat Fillmore de eerste president was die een badkuip in het Witte Huis liet plaatsen - om enkele dagen later een erratum te plaatsen. In werkelijkheid dateert het concept van een bad al van de oudheid, en de Romeinen stonden bekend voor het bouwen van badinstallaties. Het moderne concept van een bad werd geïntroduceerd in de jaren 1880[6].
Zie ook[]
Bronnen[]
Referenties[]
- ↑ http://library.buffalo.edu/archives/ubhistory/presidents.html
- ↑ https://books.google.be/books?id=5gNCAAAAIAAJ&redir_esc=y
- ↑ http://millercenter.org/president/biography/fillmore-domestic-affairs
- ↑ http://blueandgraytrail.com/event/Compromise_of_1850
- ↑ http://www.parks.ca.gov/?page_id=23856
- ↑ http://hoaxes.org/archive/permalink/the_history_of_the_bathtub