Richard Nixon

President Richard "I am not a crook" Nixon.

Richard Milhous Nixon (Californië, 9 januari 1913 - New York, 22 april 1994) was een Amerikaanse crimineel, en tevens de 37ste President van de Verenigde Staten. Hij volgde president Lyndon B. Johnson op in januari 1969, en trad na het Watergateschandaal vrijwillig af op 9 augustus 1974. Hij werd vervolgens opgevolgd door zijn (tweede) vicepresident, Gerald Ford. Hij was een Republikeinse president.

Levensloop

Richard Nixon was geboren op 9 januari 1913 in Californië als de zoon van Hannah Milhous en Francis A. Nixon. Hij was van eenvoudige afkomst, en groeide op in een conservatieve, christelijke Quakergemeenschap. In 1934 studeerde hij af aan de Whittier College, en volgde daarna een rechtenopleiding gevolgd aan de Duke University, waar hij afstudeerde in 1937. In 1940 huwde hij met Thelma Ryan, met wie hij twee dochters had. In 1942 trad hij toe tot de Amerikaanse Marine, en nam in 1946 weer ontslag.

In 1946 werd Nixon verkozen voor het Amerikaanse Congres als Republikeinse afgevaardigde voor Californië, en in 1950 als senator voor diezelfde staat. Tijdens zijn ambt was hij een uitgesproken tegenstander van het communisme. In 1953 nam hij echter afscheid van de Senaat om vicepresident te worden onder de Republikeinse president Dwight D. Eisenhower. Tijdens zijn periode als vicepresident, die duurde tot aan het einde van de tweede termijn in 1961, heeft Nixon maar liefst driemaal zelf het land bestuurd omdat Eisenhower ziek geworden was.

Tijdens de presidentsverkiezingen van 1960 stelde Nixon zich kandidaat, maar hij verloor nipt tegen de Democratische kandidaat John F. Kennedy. Nadat hij in 1962 eveneens de verkiezingen voor het gouverneurschap van Californië verloor, trok Nixon zich terug uit de politiek. Wel reisde hij in 1963 naar Europa, waar hij persconferenties gaf en staatshoofden ontmoette. In 1964 stelde hij zich niet kandidaat voor de presidentsverkiezingen, maar wel in 1968. De zittende president Lyndon B. Johnson had besloten zich niet opnieuw kandidaat te stellen, wat de kansen voor Nixon verhoogde, en deze keer werd hij inderdaad wel degelijk verkozen.

Presidentschap

In 1969 trad Nixon aan als president. In 1972 werd hij tevens herverkozen voor een tweede termijn, met de grootste "landslide" in de Amerikaanse geschiedenis. Hij won in alle staten behalve Washington DC en Massachusetts. De verkiezingen waren echter niet geheel eerlijk verlopen, en op 9 augustus 1974 besloot Nixon vroegtijdig af te treden vanwege het Watergateschandaal. Het is opmerkelijk dat Nixon, die in feite een complotdenker was, zelf verantwoordelijk was voor één van de meest schandelijke complotten ooit in de Amerikaanse politiek.

Na het aftreden van Nixon werd het presidentschap voor de resterende termijn overgenomen door zijn vicepresident, Gerald Ford. Hij was voordien echter pas aangesteld als vicepresident op 10 oktober 1973, nadat Spiro Agnew, de vorige vicepresident van Nixon, was afgetreden vanwege corruptie. Eén van de eerste besluiten die Ford doorvoerde na zijn aantreden als president, was het verlenen van volledige en onvoorwaardelijke gratie aan Nixon, zodat de afgetreden president niet kon worden vervolgd voor eender welke misdrijven die hij had gepleegd tijdens zijn ambt in het Witte Huis. Ford kreeg enorm veel kritiek op deze beslissing, waardoor hij meteen zijn geloofwaardigheid verloor bij een groot deel van de Amerikaanse bevolking.

Hieronder een overzicht van de daden en verwezenlijkingen van Nixon als president.

The Good

• De verbetering van de diplomatieke betrekkingen met China en de Sovjet-Unie
• De terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Vietnam na de Parijse Vredesakkoorden van 1973 (al kwamen die er eerder dankzij Henry Kissinger, en ondanks Nixon zelf)
• De oprichting van de Environmental Protection Agency (EPA)
• De oprichting van de Drug Enforcement Administration (DEA)
• Het opstarten van het spaceshuttleprogramma, waardoor de Apollo 11 haar eerst maanlanding kon uitvoeren
• De oprichting van de "Occupational Safety and Health Administration" (OSHA), dat in de lijn ligt met de latere "Obamacare"
• Oprichting van Amtrak, de nationale spoorwegen

The Bad

• Het annuleren van de laatste Apollo-missies naar de maan en het terugschroeven van het spaceshuttleprogramma
• Het escaleren en onnodig uitrekken van de Vietnamoorlog voordat de troepen eindelijk werden teruggetrokken
• De intimidatie van Vietnam via de "madman theory", beschreven door Nixon zelf als volgt: "I call it the Madman Theory, Bob. I want the North Vietnamese to believe I've reached the point where I might do anything to stop the war. We'll just slip the word to them that, "for God's sake, you know Nixon is obsessed about communism. We can't restrain him when he's angry—and he has his hand on the nuclear button" and Ho Chi Minh himself will be in Paris in two days begging for peace."
• De poging om de Parijse Vredesgesprekken van 1973 te saboteren
• De illegale invasie van Cambodja en Laos
• De lijst van "vijanden van het Witte Huis"
• De tewerkstelling van crimlinelen in zijn regering

The Ugly

• In een periode waarin racisme en antisemitisme afnam in de Verenigde Staten, was Nixon wellicht de meest antisemitische president in de Amerikaanse geschiedenis
• Het Watergateschandaal

Watergateschandaal

In 1972 vonden de vierjaarlijkse presidentsverkiezingen plaats, waarbij Nixon hoopte om te worden verkozen voor een tweede termijn in het Witte Huis. Op dat moment waren er twee tegenstanders in het Democratische kamp, George McGovern en Edmund Muskie, die elkaar bestreden voor de nominatie binnen hun partij. Nixon vreesde dat Muskie de nominatie zou binnenhalen, omdat hij een veel sterkere kandidaat was dan de meer radicale McGovern. Om dit te voorkomen, besloot Nixon om in te breken in het Watergatecomplex, het hoofdkantoor van de Democratische Partij, om daar afluisterapparatuur te plaatsen en belastende documenten in handen te krijgen. 

Het gevolg hiervan was dat de Republikeinen de exacte strategie van Muskie leken te kennen, en hier handig op konden inspelen. Dit verzwakte de positie van Muskie, ten voordele van McGovern, die uiteindelijk de Democratische nominatie in handen kreeg. Tijdens de uiteindelijke presidentsverkiezingen maakte hij echter geen schijn van kans tegen Nixon, die de verkiezingsstrijd won met een bijzonder grote meerderheid van stemmen. Zodoende had hij zichzelf verzekerd van een tweede termijn in het Witte Huis. In totaal hadden er twee inbraken plaatsgevonden in het Watergatecomplex. De eerste vond plaats op 28 mei 1972 en de tweede op 17 juni 1972. Tijdens de tweede poging werden er echter vijf mannen gearresteerd, die een jaar later schuldig werden bevonden aan inbraak.

Uit een onderzoek van twee Washington Post-journalisten bleek dat de inbraak slechts een onderdeel was van een groter complot, dat bedoeld was om de verkiezingscampagne van de Democraten te dwarsbomen en zo de herverkiezing van Nixon te verzekeren. De journalisten kregen hun informatie van een anoniem persoon die bekend stond met de naam "Deep Throat". Deze informant was een insider die in staat was om toegang te krijgen tot gevoelige gegevens. Pas in 2005 zou worden onthuld dat de identiteit van "Deep Throat" de FBI-onderdirecteur Mark Felt was. Nixon beweerde steevast niets af te weten van de hele illegale operatie, en was niet van plan om af te treden als president. Zijn populariteit nam echter sterk af, ook binnen zijn eigen partij. Op 10 oktober 1973 nam bovendien zijn vicepresident, Spiro Agnew, zijn ontslag na een (ongerelateerd) fraudeschandaal, en werd hij vervangen door Gerald Ford.

Inmiddels was Nixon klaarblijkelijk echter vergeten dat hij opnamebanden bijhield van zijn telefoongesprekken en vergaderingen. Toen deze banden werden opgeëist, ontsloeg Nixon de aanklager, Archibald Cox, omdat deze de procedure niet wilde laten stopzetten. Toen hij veel kritiek kreeg op deze beslissing, reageerde Nixon met de woorden "I'm not a crook". Wanneer de videobanden werden vrijgegeven op bevel van het Hooggerechtshof, kwam het bewijs boven water dat ook Nixon zelf betrokken was bij de inbraak en bij het verdoezelen van deze daden. Nixon beweerde dat die herinnering hem moet ontgaan zijn, maar zijn positie als president werd niettemin onhoudbaar en een afzettingsprocedure was de logische volgende stap. Zover is het echter nooit gekomen, en op 9 augustus 1974 besloot Nixon zelf af te treden als president. Hij werd opgevolgd door zijn vicepresident, Gerald Ford.

Dit politieke schandaal zou voortaan bekend staan als het "Watergateschandaal", genaamd naar het Watergatecomplex waar de inbraken hadden plaatsgevonden. Dit had als gevolg dat de uitgang -gate voortaan eveneens zou worden gebruikt om andere (politieke) schandalen aan te duiden. Voorbeelden hiervan zijn Monicagate (of Lewinskygate) en Dieselgate. Ook complotdenkers maken gebruik van de uitgang -gate om hun eigen denkbeeldige complottheorieën te benoemen. Het bekendste voorbeeld hiervan is Climategate, waarbij men denkt dat het concept van klimaatopwarming slechts een complot is van zowat alle wetenschappers en politici ter wereld.

Complottheorieën

• Het gevolg van het Watergateschandaal is dat complottheorieën meer ingang begonnen te krijgen bij de gewone bevolking en niet enkel meer beperkt bleven tot de meest paranoïde randdebielen. Dit had ook een invloed op antiregeringssentimenten onder zowat eender welke Amerikaanse president die nadien werd verkozen. Complotdenkers vergeten echter dat de Amerikaanse overheid een slechte reputatie heeft wat betreft geheimhouding, wat het bijzonder onwaarschijnlijk maakt dat vermeende complotten omtrent 9/11 e.d.m. inmiddels niet zouden zijn uitgelekt.
• Volgens complotdenker David Icke is Nixon een buitenaards wezen, meer bepaald een kwaadaardige Reptilian in menselijke gedaante.
• Volgens de ufologie zou de Verenigde Staten een geheime overeenkomst hebben afgesloten met de Grey aliens in 1954. Deze fictieve overeenkomst, genaamd de Edwards Agreement, zou om de negen jaar moeten worden hernieuwd, en dit zou onder het presidentschap van Nixon dan moeten gebeurd zijn in 1972.

Zie ook

• Lijst van presidenten van de Verenigde Staten

Bronnen

• http://rationalwiki.org/wiki/Richard_M._Nixon