Trumpocratie

Trumpocalypse Now, sinds 2017 in de bioschoop van het leven.

Trumpocratie, ook Trumpocalypse genoemd, is een term die wordt gebruikt om naar het autoritaire en corrupte beleid van de Amerikaanse president Donald Trump te verwijzen. Dit beleid kan ronduit populistisch genoemd worden, maar gaat helaas nog veel verder dan dat en gelijkt sterk op het autoritair beleid van de Britse koning van wie Amerika de onafhankelijkheid heeft gewonnen in de 18de eeuw. Maar het gaat nóg verder dan dat, aangezien het beleid van Trump openlijk gericht is op de onderdrukking van minderheidsgroepen zoals Afro-Amerikanen, Moslims en zowat alle niet-christenen, alsook vrouwen, transgenders, mensen in armoede, en iedereen die kritiek op Trump durft te uiten. Dit wordt verder aangevuld met een beleid dat de kritische pers monddood wil maken door alles wat niet strookt met Trump's visie nepnieuws te noemen en nieuwsreporters strategisch te elimineren. 

Politieke standpunten

Donald Trump staat erom bekend er allesbehalve rechtlijnige politieke standpunten op na te houden, en hij flip-flopt dan ook geregeld op gebied van zijn politieke meningen. Zo was hij aanvankelijk voorstander van de legalisering van abortus en universele gezondheidszorg, terwijl zijn mening daarover nu precies het tegenovergestelde is. In het verleden doneerde hij ook grote sommen aan de Democratische Partij, en zelfs rechtstreeks aan de Clintons. In januari 2016 wou Trump nog dat het homohuwelijk terug illegaal gemaakt zou worden, om in november 2016 te zeggen dat hij er geen probleem mee heeft. Tijdens zijn verkiezingscampagne maakte hij er een punt van om Hillary Clinton op te sluiten, om dan meteen na zijn verkiezingsoverwinning te stellen dat hij niet van plan was dit te doen. In 2012 zei hij dat de electoral college een ramp was voor de democratie, maar kort na zijn verkiezingsoverwinning in 2016 noemde hij het "geniaal" omdat zo ook de kleinere staten een rol zouden kunnen spelen. 

Ondanks dat Trump constant van gedachte verandert over zowat alles, is er één gegeven waarin hij consequent blijft: een wereldbeeld op basis van het nulsomspel. Dit concept stelt dat er altijd maar één buit is om te verdelen, en als de ene wint verliest de andere vanzelfsprekend evenveel. Als jij zwak bent, dan is er iemand anders sterk. Dit soort wereldbeeld maakt gebruik van "patriotisme" en "nationalisme" om xenofobie te rechtvaardigen: als je niet tegen andere landen bent, dan ben je tegen je eigen land (of: als je niet tegen Moslims bent, ben je geen goede Amerikaan of haat je Amerika). Als je bereid bent om internationaal samen te werken op gebied van globale problemen, is het vanzelfsprekend dat je Amerika haat. Je zou het populisme kunnen noemen, maar in feite is het een vorm van fascisme. Trump heeft zelfs een citaat van Benito Mussolini getweet en onderschreven, en wanneer hij hiermee werd geconfronteerd reageerde hij dat het geen verschil maakt. Hij retweet tevens geregeld posts van White Nationalists en "White Genocide"-accounts die hem de hemel inprijzen, en 58% van de top 50 van bekende White Nationalists volgt zijn Twitter-profiel.

Ten tijde van zijn aantreden als president waren de standpunten van Trump als volgt:

• Een protectionistisch economisch beleid dat zich afzet tegen de vrije markt en handelsverdragen zoals TPP, en zich richt op invoerrechten op importgoederen uit Mexico en China. Dit zou "jobs moeten creëren" binnen de VS, maar in werkelijkheid is dit allesbehalve vanzelfsprekend. Hij wil eveneens belastingsverlagingen die zo radicaal zijn dat ze de Amerikaanse staatsschuld drastisch zouden verhogen, en dat terwijl enkel de superrijken hier voordeel uit zouden halen.
• Een binnenlands milieubeleid dat steun biedt aan zowel fossiele energie als hernieuwbare energie, en het aantal reguleringen terugschroeft omdat "klimaatopwarming geen gevaar vormt". Behalve als zijn eigen golfterrein in gevaar komt.
• Een nationalistisch en non-interventie buitenlands beleid, maar tegelijk ook een toename aan militaire uitgaven en de potentiële ontwikkeling van kernwapens. Trump wil militair ingrijpen tegen Islamitische Staat "door ze plat te bombarderen", om zo hun olievoorraden te kunnen inslaan, en wil het internet "sluiten" om IS te stoppen. Ook wil hij de volledige families van terroristen uitmoorden: ouders, grootouders, ooms en tantes, neven en nichten, kinderen, (half-)broers en zussen, en hun kinderen - ook al hebben ze zelf totaal geen terreurbanden. Zulke daden vallen nochtans onder de categorie "oorlogsmisdaden". Trump overweegt eveneens om de illegale en imperialistische Russische annexatie van de Krim door dictator Vladimir Poetin te erkennen.
• Een immigratiebeleid gericht op de bouw van een muur tussen de VS en Mexico (waar Mexico voor zou moeten betalen), het massaal deporteren van immigranten die illegaal in de VS verblijven, het opleggen van restricties voor Moslims die naar de VS willen reizen op basis van hun geloofsovertuiging of op basis van het (Moslim-)land van oorsprong. Hij is eveneens voorstander van het aanleggen van een database van alle Amerikanen die Moslim zijn, vergelijkbaar met wat de Nazi's deden met de Joden - maar voor moordwapens vindt hij een database dan weer niet nodig.
• Op sociaal vlak steunt Trump een verbod op abortus (behalve in gevallen van verkrachting, incest of waarbij het leven van de moeder in gevaar is), maar dit verbod geldt niet voor... mannen. Tevens steunde hij aanvankelijk het "traditionele huwelijk" maar was hij nadien bereid om ook het homohuwelijk te erkennen, al heeft hij de neiging om hierover regelmatig van gedachte te veranderen. Hij heeft bovendien gezegd geen stappen te willen ondernemen om wetten te blokkeren die discriminatie op basis van seksuele voorkeur mogelijk maken. 
• Trump is een tegenstander van de legalisatie van recreatieve cannabis, maar niet van medicinale cannabis.
• Trump is een tegenstander van "gun control" en voorstander van soepele wapenwetten. Hij zei dat hij scholen wil verplichten om studenten de toelating te geven vuurwapens mee te brengen naar school. Hij heeft eveneens opgeroepen om Hillary Clinton dood te schieten.
• Trump is een voorstander van de doodstraf en van martelpraktijken zoals waterboarding. Hij is van mening dat, zelfs al werkt marteling niet, "ze verdienen het toch".
• Trump overweegt om het Departement van Onderwijs geheel of gedeeltelijk af te schaffen.

Hoewel veel van deze standpunten overeen komen met de algemene conservatieve tendens van de Republikeinse Partij, is het leven van Trump allesbehalve een voorbeeld van conservatisme: zijn activiteiten in de gokindustrie met zijn casino's, en zijn vrouw Melania was ooit een naaktmodel terwijl de Republikeinen niet zo heel lang voordien nog kritiek uitten op het feit dat Michelle Obama een "onzedig" kleed zonder mouwen droeg. Het taalgebruik van Trump is al evenmin zedig, aangezijn hij geregeld het woord "fuck" gebruikt in zijn toespraken, om van de andere beledigingen nog te zwijgen.

Autoritarisme

Het beleid van Trump stuurt aan op een autoritaire insteek die veel gelijkenissen vertoont met een dictatuur.   Het hoeft niet te verbazen dat Trump de steun krijgt van talloze de facto én de jure dictators, zoals Kim Jong-un van Noord-Korea, Tayyip Erdogan van Turkije, Rodrigo Duterte van de Filipijnen en Vladimir Poetin van Rusland. Trump zelf spreekt zich ook regelmatig positief uit over al deze dictators, alsook andere dictators zoals Abdel Fattah el-Sisi van Egypte en Xi Jingping van China, en zelfs voormalige dictators zoals Saddam Hussein, Moammar Khadaffi en Benito Mussolini. Hij prees Xi Jingping om zichzelf de facto dictator te maken, en suggereerde dat de VS dat ook eens zou moeten proberen.

Populisme, corruptie en machtsmisbruik

Een eerste stap in de richting van het autoritarisme is die van het populisme. Populisten zetten zich af tegen "Het Establishment" dat ze afschilderen als de vijand van "het volk" terwijl ze zichzelf opwerpen als de enige voorstander van datzelfde "volk". Vaak worden ze verkozen op basis van de belofte dat ze corruptie zullen aanpakken, waarvan Trump's slogan "drain the swamp" een schoolvoorbeeld is. In de praktijk wordt die belofte echter niet waargemaakt, en erger nog, de bestaande corruptie wordt vervangen door een nog ergere versie ervan. Zo beweerde Trump dat Shokin, de openbare aanklager van Oekraïne, werd ontslagen op aandringen van Joe Biden om te voorkomen dat diens zoon zou worden vervolgd. In werkelijkheid werd Biden's zoon niet vervolgd en werd Shokin ontslagen net omdat hij weinig ondernam tegen de corruptie in zijn land. Naast het feit dat Trump het dus opnam voor iemand die corruptie in de doofpot wou steken, maakte hij zich zelf schuldig aan corruptie door Oekraïne te vragen het vermeende onderzoek naar Bidens' zoon te heropenen, waardoor hij buitenlandse inmenging uitnodigde in de presidentsverkiezingen van 2020.

Verder is de diepgewortelde corruptie van Trump ook gebleken uit het feit dat hij een deel van zijn campagnefondsen in 2016 aan zichzelf spendeerde, zichzelf $4 miljoen USD betaalde om met zijn eigen vliegtuig rond te vliegen, en hoe hij miljoenen verdiende door duizenden mensen op te lichten met zijn Trump University. In 2016 betaalde hij zwijggeld aan pornosterren Stormy Daniels en Karen McDougal; het geld was afkomstig van zijn campagnefondsen. Hij betaalde $1,8 miljoen USD voor het vervaardigen en verspreiden van zijn Trump-petjes door een firma waarvan zijn eigen zoon, Eric Trump, indirect de eigenaar is. In 2018 moest Trump zijn vereniging "Donald J. Trump Foundation" opdoeken nadat diens illegale politieke activiteiten in Trumps voordeel aan het licht kwamen. Trump probeerde de rechtszaak (gelukkig tevergeefs) tegen te houden, louter op basis van "presidentiële immuniteit" en vermeende "politieke vooringenomenheid". Het kwam er op neer dat Trump zijn campagnegeld vooral aan zichzelf spendeerde. Trump was geneigd om iedereen gerechterlijk te vervolgen als ze kritiek durfden uiten op hem, inclusief de media. Trump had tevens persoonlijke ontmoetingen met Andrew Wakefield, een corrupte (voormalige) arts die eigenhandig verantwoordelijk is voor de gevaarlijke antivaccinatiebeweging.

Bij zijn aantreden als president gaf Trump zijn eigen kinderen de leiding over zijn ondernemingen, wat geenszins een belangenverstrengeling zal kunnen voorkomen. Dit is immers enkel mogelijk indien hij zijn activa in blind vertrouwen aan een onafhankelijke leidinggevende zou overdragen, zodat hij onmogelijk zeker zou kunnen weten of zijn presidentieel beleid een positieve of negatieve invloed heeft op zijn zaken. Het tegengestelde is waar, en meer nog: hij plaatste zelfs zijn eigen kinderen in het transitieteam van het Witte Huis naar aanloop van zijn aantreden. Het feit dat Trump steevast weigerde zijn belastingsaangifte openbaar te maken, belemmert het volk om zijn potentiële belangenverstrengeling op te sporen. Intussen heeft Trump wel zijn ideaal verhaal, omdat zijn weigering van het presidentssalaris doet uitschijnen dat hij te rijk of te onbaatzuchtig is om corrupt te zijn. Er zijn tevens nog andere gevallen van belangenverstrengeling opgedoken. Tijdens zijn presidentschap gebruikte Trump openbare fondsen (lees: het belastinggeld van de gewone burgers) voor private doeleinden. Het presidentschap is voor Trump immers één grote marketingtool om zijn hotels, resorts en golfterreinen te promoten. Het is dan ook duidelijk voor politici en overheidspersoneel dat ze, om op een goed blaadje te staan bij Trump, ze geld moeten spenderen in één van zijn zaken. Op de websites van de ambassades liet Trump dan weer artikels plaatsen om zijn Mar-a-Lago resort in Florida te promoten. Het Trump International Hotel in Washington DC werd regelmatig gebruikt voor het houden van fundraisers en bijeenkomsten met buitenlandse diplomaten. De Japanse eerste minister kreeg een rondleiding op het golfterrein en verbleef in Trump's hotel van Mar-a-Lago, evenals de Chinese president. De lijst van voorbeelden van belangenverstrengeling blijft eindeloos aanzwellen.

Met de "Tax Cuts and Jobs Act" van december 2017 liet Trump uitschijnen dat het belastingssysteem werd hervormd met vooral belastingsverlagingen, maar dit was vooral van toepassing op bedrijven en hogere inkomens, terwijl de belastingstarieven voor de lagere inkomen dan weer zouden verhogen. De belastingswet is - ongetwijfeld niet toevallig - vooral voordelig is voor de superrijken in de klasse waarin de Trump-familie zich bevindt.  Ook Trump's familie maakt zich schuldig aan belangenverstrengeling: zijn zonen, al even corrupt als hun vader, gebruikten contacten van de verkiezingscampagne om persoonlijke zaken mee te doen, en hun zakenreizen worden betaald met belastinggeld. Trump's dochter Ivanka maakte gebruik van de media-aandacht om haar juwelen te promoten, en droeg vaak kleding uit haar commerciële collectie. KellyAnne Conway, wellicht de domste persverantwoordelijke in het Witte Huis ooit, riep openlijk op om Ivanka's spullen te kopen. Het Ministerie van Buitenlandse Zaken twitterde zelfs een promotie voor haar boek over werkende moeders. Trump had er trouwens geen enkel probleem mee dat Ivanka gebruik maakte van private email voor regeringsaangelegenheden, ondanks het feit dat hij tijdens zijn campagne had opgeroepen om Clinton op te sluiten omdat ze net hetzelfde had gedaan.

Censuur van de media

Een dictatuur begint steevast altijd bij het inperken van de media. Zelfs nog voor Trump werd verkozen tot president, had hij reeds een aantal reporters van zijn campagnerally's verbannen. Hij had een "zwarte lijst" gemaakt van media die hij "onfair" vond omdat ze zich kritisch uitspraken over zijn verkiezingscampagne. Op deze lijst stonden een aantal amateuristische nieuwssites zoals Buzzfeed en The Daily Beast, alsook professionele media zoals The Washington Post en Politico. Reporters mochten zelfs niet deelnemen als burger, enkel en alleen omwille van hun beroep. Journalisten die aanvankelijk toch binnen waren geraakt werden verplicht naar een "hok" gestuurd op straffe van verbanning. Terwijl de deelnemers van een rally (lees: aanhangers van Trump) vrij foto's mochten maken met hun smartphone en deze mochten plaatsen op sociale media, was dit verboden voor reporters. Een reporter van Politico werd verwijderd van de rally omdat hij zijn laptop aan het gebruiken was.

De trend van mediacensuur zette zich gestaag verder bij het aantreden van Trump als president. In een eerste persconferentie op 21 januari 2017 met Sean Spicer, de perschef van het Witte Huis, werd kritiek geuit op de media omdat die had geschreven dat er beduidend minder volk aanwezig was op zijn inauguratie in vergelijking met die van Obama, terwijl er inderdaad wel degelijk heel wat minder volk aanwezig was op Trump's inauguratie. Het Witte Huis probeerde hun valse bewering te verdedigen door te stellen dat de perschef "alternatieve feiten" ("alternative facts") had gebruikt om zijn stelling te onderbouwen. In werkelijkheid zijn "alternatieve feiten" natuurlijk helemaal geen feiten, enkel een leugen. Helaas gaat de aanval op de media nog verder dan enkel wat gegooi met modder. Twee journalisten die op Trump's inauguratie aanwezig waren om een mediareportage te maken, werden opgepakt en valselijk beschuldigd van oproer - waardoor ze maar liefst 70 jaar cel riskeerden.

Eveneens aan het begin van zijn presidentschap verklaarde Trump dat de media "de vijand van het volk" was, en strafte hij kritische reporters door hun toegang te ontzeggen tot de persconferenties van het Witte Huis. De getroffen media waren de New York Times, CNN, BBC, Politico, The Huffington Post, Buzzfeed en The Los Angeles Times, terwijl een reporter van de effectieve nepnieuws-website Breitbart wel toegang werd verleend, alsook The Washington Times en Fox News die openlijk een pro-Trump vooringenomenheid vertonen en zo goed als propagandakanalen voor Trump kunnen worden genoemd. In juli 2017 riep Trump zelfs impliciet op tot geweld tegen CNN, wanneer hij een video twitterde van zijn jongere zelf waarin hij iemand in elkaar slaat met het CNN-logo erover geplaatst. Deze video werd eveneens gedeeld op de officiële account van het Witte Huis. In november 2018 verbood hij CNN-journalist Jim Acosta de toegang tot het Witte Huis, omdat deze kritische vragen was blijven stellen.

Door kritische reporters te verbannen, en kritische nieuwsberichten onterecht af te schilderen als "nepnieuws", trachtte Trump controle te krijgen over welk nieuws het volk wel en niet over hem te zien krijgt. Uiteraard was het hierbij de bedoeling om alle negatieve nieuwsberichten over hem te weren, en enkel het positieve nieuws over hem in de kijker te zetten. In werkelijkheid staat de term "fake news" voor gefabriceerd nieuws dat niet op feiten is gebaseerd, maar Trump heeft getracht de definitie te veranderen naar "nieuws dat niet positief is over Trump en zijn regering". Trump beweerde zelfs openlijk dat de term "fake news" één van de "beste termen is die hij ooit uitgevonden heeft". 

De trend van Trump's mediacensuur zette zich ook verder naar de leden van zijn regering en de Republikeinse Partij. Tom Price, de minister van Volksgezondheid en Sociale Zaken, liet een reporter arresteren enkel maar omdat deze hem een basisvraag had gesteld. Jeff Sessions, de minister van Justitie, liet een vrouw vervolgen en veroordelen omdat ze "gelachen had tijdens zijn inauguratie". Een reporter werd hardhandig aangepakt omdat hij een vraag wou stellen op de FCC (Federal Communications Commission). Greg Gianforte, een Republikeinse kandidaat voor het Congres wiens kandiatuur werd gesteund door Trump, viel een reporter van The Guardian aan wanneer deze hem een vraag stelde - Gianforte bekende de feiten maar profileerde zichzelf als het "slachtoffer" en won alsnog de congresverkiezingen.  Het Republikeinse congreslid Carl Oliver riep op om mensen die confederale standbeelden vernietigden te lynchen.

In het buitenland zijn het vooral dictators die de tactieken van Trump toepassen om hun machtspositie veilig te stellen en de schending van mensenrechten te kunnen ontkennen. Bashar al-Assad, de "president" van Syrië, noemde het rapport van Amnesty International over 13.000 geëxecuteerde gevangenen "nepnieuws". Nicolas Maduro, de "president" van Venezuela, noemde het "fake news" dat er grootschalige protesten waren in zijn land en de mensenrechten werden geschonden - zo verklaarde hij nochtans aan Russia Today, wat wél een effectief nepnieuws-kanaal is. Rodrigo Duterte, de "president" van de Filipijnen, klaagde dan weer dat hij werd "gedemoniseerd" als een gevolg van nepnieuws, en hij noemde journalisten "spionnen" terwijl een lachende Trump aan zijn zijde stond. De term "fake news" werd niet (openlijk) gebruikt door dictators vóór 2016 wanneer Trump het begon te gebruiken tijdens zijn verkiezingscampagne.

Censuur en verheerlijking van geweld

Onontbeerlijk in een dictatuur is natuurlijk niet enkel de censuur van de media, maar ook van elke vorm van oppositie en eender welke kritische stem. Niet enkel journalisten werden hardhandig aangepakt tijdens de inauguratie van Trump in 2017, ook andere demonstraten kregen te maken met uitvoerig politiegeweld. Ze kregen pepperspray over zich en werden vervolgens zonder gegronde reden gearresteerd, kregen geen water of eten, en werden het slachtoffer van "invasieve fouilleringen", om vervolgens maar liefst tien jaar celstraf te riskeren.

Geweld en de verheerlijking ervan zijn een essentieel onderdeel van een autoritair regime, alsook zo bij Trump. Reeds tijdens zijn verkiezingscampagne riep Trump zijn aanhangers op om een demonstrant "buiten te gooien" en zei hij later dat de demonstrant misschien beter in elkaar geslagen was geweest. In een aantal gevallen beloofde Trump zelfs de juridische kosten te betalen als zijn aanhangers een demonstrant hardhandig van een evenement zouden verwijderen. Tevens gaf Trump zijn toestemming om iemand te molesteren als ze een tomaat naar hem zouden gooien. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat zijn aanhangers eveneens geweld verheerlijken, en zelfs hebben opgeroepen tot het vermoorden van Barack Obama en Hillary Clinton. In oktober 2018 ontvingen deze en andere prominente Democraten, alsook George Soros, bompakketten toegestuurd afkomstig van een aanhanger van Trump.

In sommige gevallen hebben aanhangers van Trump zelf aangegeven dat hun geweldadige acties het gevolg waren van de oproepen van Trump tot geweld - en dat ze van hem verwachtten zijn belofte te houden om hun juridische kosten te betalen. Tevens noemde hij het een "probleem" dat "niemand elkaar nog wil kwetsen". In een toespraak voor de politie in New York riep Trump openlijk op tot meer politiegeweld: hij vond potentiële verdachten hardhandig en brutaal mogen worden behandeld. De toespraak werd op een langdurig applaus onthaald, maar andere politie-afdelingen hebben deze verheerlijking van geweld sterk veroordeeld.

De lijst van geweldadige incidenten tegen demonstranten (en ook minderheidsgroepen en zowat iedereen waar Trump een pik op heeft) op zijn rally's is zowat eindeloos. Een aantal van deze incidenten hebben geleid tot rechtszaken tegen Trump, waarbij zijn advocaten niet ontkenden dat hij oproept tot geweld maar wel argumenteerden dat hij immuun is voor burgerlijke rechtzaken.  Tijdens een protestactie in oktober 2017 werden demonstranten onterecht gearresteerd, waaronder zelfs mensen die ter plaatse waren maar geen deel uitmaakten van de actie. Slechts enkele maanden na de inauguratie van Trump hebben maar liefst 20 Amerikaanse staten getracht om wetten in te voeren waarmee het recht om te protesteren ernstig zou worden ingeperkt.

Realiteitscontrole

Zie ook: Alternatieve feiten

Het is voor Trump niet voldoende om de oppositie, de demonstranten en de pers de mond te snoeren; hij wil tevens de berichtgevingen over hemzelf manipuleren zodat hij in een positiever daglicht wordt gesteld dan de werkelijkheid hem gunt. Echte feiten staan hierbij dan in de weg, en een heleboel informatie werd dan ook gecensureerd op de websites van verschillende overheidsinstanties. Deze ongunstige feiten worden vervolgens vervangen door zogenaamde "alternatieve feiten", ook wel verzonnen feiten of leugens genoemd. Het gebruik van het "alternatieve feiten"-concept deed velen denken aan George Orwell's fictieboek 1984, waarin een Ministerie van Waarheid zich bezig hield met "realiteitscontrole" - het boek werd hierdoor in januari 2017 plots een bestseller. Sommige Republikeinen gaan zelfs zo ver als het beweren dat Trump de enige betrouwbare bron van informatie is.

Zodoende verspreidde Trump zijn eigen "alternatieve feiten", zoals de hoax dat hij de popular vote wel had gewonnen maar dat er bijna 3 miljoen illegale stemmen voor Clinton werden uitgebracht.  Hij ging zelfs zo ver als het aankondigen van een onderzoek naar stembusfraude, hoewel er uiteraard geen enkele aanwijzing was dat er effectieve stembusfraude heeft plaats gevonden, laat staan dat het gaat om miljoenen illegale stemmen. De individuele staten stonden dan ook niet te springen om mee te werken aan het onderzoek van een onbestaand probleem, en uiteindelijk liet Trump de commissie ontbinden, naar eigen zeggen om deze reden desondanks "veel bewijs van stembusfraude". Hij beweerde dat hij het belastingsgeld hier niet langer aan wou verspillen, hoewel dit reeds een verspilling was vanaf de eerste dag dat de commissie werd opgericht.

Tevens beweerde hij dat Barack Obama hem tijdens de presidentsverkiezingen zou hebben afgeluisterd in Trump Tower, en dat zelfs magnetrons spionagetoestellen zouden zijn! De Britse regering werd er eveneens van beschuldigd Trump te bespioneren, om kort daarna die bewering in te trekken en te beloven die beschuldiging niet meer te herhalen. De Trump-administratie verzon nog wel wat meer "alternatieve feiten", zoals de Green Bowling Massacre dat nooit heeft plaats gevonden, en een terreuraanslag in Zweden die eveneens nooit gebeurd was. Deze verzinsels werden gebruikt om immigranten en vluchtelingen te stigmatiseren, zoals vaak ook de bedoeling is van politiek getint nepnieuws. Tijdens een toespraak aan een organisatie van veteranen zei Trump dat "wat je ziet en leest in de media niet is wat er echt gebeurt". Vervolgens verklaarde Trump's persverantwoordelijke Sarah Sanders dat "de pers de vijand van de mensen is". Trump's legale adviseur Rudy Giuliani beweerde dan weer dat "waarheid niet de waarheid is". 

Van administratieve staat naar militaire staat

Het is typerend voor een autoritair beleid om de politieke macht te centraliseren rond een kleine groep mensen, en dit is niet anders bij het beleid van Trump. Zo heeft hij reeds in zijn verkiezingscampagne beloofd om de Amerikaanse overheid sterk in te perken. Voor een libertariër lijkt dit wel een wensdroom, maar voor Trump betekent dit louter de centralisatie van de politieke macht door die naar zichzelf toe te trekken. Zo voerde hij een sterke verlaging door van het budget van Buitenlandse Zaken, Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling, de Environmental Protection Agency (EPA), en betalingen aan de Verenigde Naties. Er werd onmiddellijk een stop gezet op de aanwerving van nieuw overheidspersoneel.

Trump koos voor Scott Pruitt - een ontkenner van klimaatopwarming - als hoofd van de EPA, wat de weg vrijmaakte om milieubewuste regularisering af te schaffen. Betsy DeVos - een aanhanger van het creationisme - werd aangesteld als minister van Onderwijs, met de bedoeling om ook die overheidsinstantie te laten inkrimpen. Ben Carson, die gelooft dat de Egyptische pyramiden eigenlijk opslagplaatsen voor graan waren, werd minister van Volkshuisvesting. Rick Perry werd het hoofd van het Ministerie van Energie, wat hij tijdens zijn eigen verkiezingscampagne wou afschaffen maar er niet eens meer de naam van kon herinneren. Ryan Zinke - eveneens een ontkenner van klimaatopwarming en voorstander van de olie-industrie - werd minister van Binnenlandse Zaken, en Rex Tillerson - met directe banden in de olie-industrie - werd minister van Buitenlandse Zaken. 

Met andere woorden: enkel mensen die bereid zijn om blindelings de wensen van Trump uit te voeren - of te dom zijn om te begrijpen wat ze precies aan het doen zijn - mogen hopen op een goede functie. Iedereen die kritiek durft uiten op Trump wordt onverbiddelijk ontslagen. Mensen die werden aangesteld in het ministerie van Buitenlandse Zaken ten tijde van Obama en of die niet aan een partij gelinkt zijn werden eveneens ontslagen, en hun posities werden eenvoudigweg niet opnieuw ingevuld. Tillerson mocht niet eens zijn eigen personeel kiezen; dit gebeurde door Trump zelf. Bovendien mocht Tillerson niet eens aanwezig bij ontmoetingen met buitenlandse staatshoofden van o.a. Japan en Canada. Jared Kushner, de schoonzoon van Trump, kreeg wat dat betreft meer macht over buitenlandse zaken dan diens minister. Wanneer Tillerson zich dan uiteindelijk toch eens uitsprak tegen Trump, was hij meteen zijn job kwijt.

Het budget dat werd vrijgemaakt met het inkrimpen van deze verschillende overheidsinstanties, moest voor Trump dan weer gespendeerd worden aan defensie en binnenlandse veiligheid. In de praktijk betekent dit dat het budget werd verhoogd voor het Amerikaanse leger, onder meer om een streng (lees: racistisch) immigratiebeleid in te voeren en grensbewaking te verhogen d.m.v. zijn "muur" tussen de VS en Mexico. Dit gedrocht werd voorgesteld in maart 2017 als een "Budget Blueprint to Make America Great Again". In zijn drang tot deregularisatie heeft hij het makkelijker gemaakt om drone-aanvallen uit te voeren, ook als hierdoor meer onschuldige burgers mee het slachtoffer worden. Hierdoor vervierdubbelde het aantal drone-aanvallen en het aantal burgerslachtoffers steeg eveneens. Verder is Trump voorstander van marteltechnieken zoals waterboarding en het uitbreiden van het arsenaal aan nucleaire wapens. Hij schept er graag over op dat zijn (onbestaande) lanceringsknop voor nucleaire wapens groter is dan die van Kim Jong-un van Noord-Korea. 

Onderdrukking van minderheden

Trump heeft het niet zo met burgerrechten, vooral als het gaat om minderheidsgroepen. Zo vond hij het nodig om de overheidsafdelingen die zich daarmee bezig houden te ontmantelen, zoals de agentschappen die discriminatie op het werk, en de EPA-afdeling die controle uitoefent op de potentiële gezondheidsschade bij minderheidsgroepen als gevolg van milieuvervuiling. Het departement van Justitie onderging eveneens een inkrimping van diens afdeling burgerrechten, wat lopende programma's van desegregatie op scholen in gevaar brengt. Ook voerde hij strenge besparingen door bij de afdelingen van het onderwijs die onderzoek verrichten naar discriminatie en (seksuele) mishandeling op scholen. De regels die Obama had ingevoerd om transgenders beter te beschermen tegen discriminatie werden van tafel geveegd.

Discriminatie tegen vrouwen, homoseksuelen en andere minderheidsgroepen wordt mogelijk gemaakt onder de banner van "religieuze vrijheid". Trump koos de homofoob Sam Brownback als "ambassadeur van internationale religieuze vrijheid". Trump werd eveneens de eerste president in de geschiedenis van Amerika om een toespraak te houden op de jaarlijkse bijeenkomst van de Family Research Council, een homofobe haatgroep waar religieuze extremisten en white supremacists deel uitmaken van de aanwezigen. Bovendien besloot Trump om transgenders te verbannen uit het Amerikaanse leger. Fondsen voor talloze organisaties die vrouwen beschermen tegen seksueel geweld werden geschrapt, waardoor deze organisaties mogelijk hun activiteiten niet langer kunnen voortzetten. 

Trump, als racist in hart en nieren, heeft een bloedhekel aan alle immigranten - ondanks het feit dat hij, net als bijna alle Amerikanen, zélf afstamt van immigranten. Zo zette hij een punt achter het DACA-programma (Deferred Action for Childhood Arrivals), waarbij immigranten die als kind illegaal het land binnen kwamen een werkvergunning konden krijgen. Duizenden immigranten van Nicaragua kregen te horen dat hun verblijfsvergunning zou worden ingetrokken, alsook bijna 60.000 vluchtelingen van Haïti nadat hun land was geteisterd door een aardbeving in 2010. Zo'n 200.000 vluchtelingen van El Salvador, die in het verleden wettelijke bescherming hadden gekregen in de VS, kregen het bevel van Trump om het land te verlaten en terug te keren naar een gebied waar het levensgevaarlijk is om te verblijven vanwege de drugsoorlogen. Verder nam Trump de beslissing om een muur te bouwen tussen de VS en Mexico, en zijn perschef kondigde vervolgens aan dat Mexico zou betalen voor de kostprijs van de muur, door 20% invoerrechten te heffen op geïmporteerde goederen vanuit Mexico. Aangezien invoerrechten altijd worden betaald door de ontvanger (in dit geval dus de Amerikaan die goederen importeert), betekent dit dat Mexico in werkelijkheid niets zou betalen.

Trump vaardigde een besluit waarin de burgers van zeven Moslimlanden de toegang tot de VS zou worden ontzegd gedurende 90 dagen. Deze beslissing werd bekritiseerd als een vorm van discriminatie tegen Moslims, en zorgde er tevens voor dat tal van academici niet konden terugkeren naar de VS. Zo'n 218 miljoen mensen konden niet meer naar de VS omwille van deze beslissing. Terroristen die op of na 9/11 terroristische aanslagen hebben gepleegd in de VS waren niet afkomstig van deze landen (op een drietal gevallen na die niet dodelijk waren), terwijl landen waar terroristen wel vandaan kwamen niet in Trump's lijst werden opgenomen. Moslimlanden waar Trump commerciële belangen heeft werden eveneens niet in deze lijst opgenomen. Het presidentieel besluit werd als onwettig beschouwd door de federale rechters die het reisverbod meteen ongedaan maakten. Trump nam hierop zijn weerwraak door waarnemend rechter Sally Yates te ontslaan. Hij dreigde eveneens om de rechtbank "voor de rechter te slepen", maar zonder succes. In maart 2017 probeerde Trump een nieuw inreisverbod in te voeren, wat meteen opnieuw ongedaan werd gemaakt. Pas eind juni 2017 trad een gedeeltelijk inreisverbod dan toch in voege. Een vernieuwde versie werd dan weer tegengehouden in oktober 2017, maar kon in december alsnog worden doorgevoerd. Het inreisverbod heeft vooral veel terroristen toeristen tegengehouden om naar de VS te reizen. In november 2018 stak de rechtbank opnieuw een stokje voor Trump's immigratiebeleid, en wanneer Trump dit een "wetteloze schande" noemde, reageerde opperrechter John Roberts dat de rechtbank onpartijdig diende te zijn

Verder stopte Trump de subsidies van Life After Hate, een organisatie die mensen helpt om uit haatgroepen zoals de Ku Klux Klan en neonazistische bewegingen te stappen; zijn strijd tegen het extremisme beperkt zich duidelijk enkel tot Moslimterrorisme en "vergeet" het binnenlandse extremisme van de groepen die niet toevallig Trump hebben gesteund in zijn presidentscampagne. Wanneer er dodelijk geweld uitbrak op een extreemrechtse rally in Charlottesville, Virginia in augustus 2017, veroordeelde Trump wel het geweld maar weigerde hij om ook maar iets te zeggen over de moord op een tegenprotesteerder, alsook over de extreemrechtse protesteerder die verantwoordelijk was voor de moord en de invloed van de Neonazistische beweging. Pas een dag later zou hij, onder druk, toch de KKK en de neonazistische beweging veroordelen. Om dan weer een dag later terug van mening te veranderen door te stellen dat beide kanten (links en rechts van het politieke spectrum) "verantwoordelijk" waren voor het geweld, en in feite de extreemrechtse protesteerders te verdedigen. In november 2017 retweette Trump een anti-Moslimpropagandapost van de extremistische crimineel Jayda Fransen van Britain First, wat toch weer opnieuw het geradicaliseerde gedachtengoed van Trump bevestigt.

Milieubeleid

Trump is een uitgesproken ontkenner van klimaatopwarming, en als president liet hij dit opnieuw duidelijk blijken in zijn beleid. Regels die het milieubeleid verplichten om rekening te houden met klimaatopwarming werden geschrapt, alsook de plannen voor investeringen in hernieuwbare energie. De EPA (Environmental Protection Agency) werd zodanig uitgehold dat het niet meer in staat is om haar functies nog degelijk uit te voeren met betrekking tot milieubescherming. Trump plaatste Scott Pruitt, eveneens een ontkenner van klimaatopwarming, aan het hoofd van de EPA - bijzonder ironisch aangezien hij als voorstander van fossiele brandstoffen de EPA meermaals heeft aangeklaagd ten tijde van president Obama. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Trump de kolenmijnen heropende. 

Zowel de EPA als andere overheidsinstanties kregen het verbod om nog over klimaatopwarming te schrijven in persberichten, op hun websites, blogs en sociale media. Uit deze inperkingen van free speech blijkt dat het autoritaire beleid van Trump ook werd toegepast op het milieubeleid. Trump legde zijn overheidsinstanties eveneens het verbod op om nog gebruik te maken van de woorden "klimaatopwarming", "verlagen van uitstoot" en "klimaatakkoord van Parijs". Hier werden nadien ook de termen "klimaat", "opwarming", "planeet", "zeespiegel" en zelfs "temperatuur" aan toegevoegd. Hij maakte er ook een punt van dat het wetenschappelijk onderzoek naar klimaatopwarming bij NASA moest worden afgebouwd. Als Trump er zo zeker van is dat klimaatopwarming niet bestaat, zou je denken dat hij geen schrik zou hebben van de resultaten die wetenschappelijk onderzoek hiernaar opleveren. 

In juni 2017 besloot Trump om de VS terug te trekken uit het klimaatakkoord van Parijs, ondanks het protest van buitenlandse staatshoofden, Amerikaanse bedrijven, politici binnen de Republikeinse Partij zelf en zelfs zijn eigen dochter Ivanka Trump. Door klimaatopwarming te ontkennen - of eenvoudigweg dat woord te verbieden - gaat het probleem natuurlijk niet vanzelf weg, en ook Trump kreeg te maken met de gevolgen hiervan wanneer Maria, een categorie 5-orkaan, Puerto Rico verwoestte. De manier waarop Trump reageerde op deze natuurramp was dan ook typerend voor een ontkenner van klimaatopwarming: zijn stilte en gebrek aan actie was oorverdovend. Nu ja, helemaal stil bleef hij niet, want Trump vond het wél nodig om Puerto Rico via Twitter aan te vallen omdat ze zijn gebrek aan hulp bekritiseerden. Maar daar hield het bij op, want de president had het te druk met het bekritiseren van de National Football League omdat diens spelers kritiek durfden uiten op Trump.

Vervolgens besloot Trump om Puerto Rico zélf de schuld te geven van alles en hen vervolgens een broodnodige levering van drinkwater te weigeren omdat pijpleidingen voor olie belangrijker zijn. Ze zouden pas hulp krijgen als het gebied schuldenvrij is, en tevens stelde Trump dat de ramp minder erg was dan die van orkaan Katrina (terwijl net het omgekeerde waar is). Hij vond het wel voldoende om wat rollen keukenpapieren te gooien naar de slachtoffers en wenste hen "veel plezier". Op Twitter klopte The Donald zich op de borst voor "al de hulp" die hij gaf aan Puerto Rico, terwijl dit in werkelijkheid absoluut ondermaats was. Om de realiteit te ondermijnen besloot hij een aantal minder rooskleurige rapporten op de website van FEMA te censureren. Net zoals hij ook andere lastige feiten heeft getracht te censureren.

Zie ook

• Donald Trump
• Donald Trump hoaxes, complottheorieën, pseudowetenschap, kwakzalverij en oplichterij

Bronnen

• https://rationalwiki.org/wiki/Policies_of_Donald_Trump