Vooruit

Ik arm? Dan jij ook!

Vooruit is sinds 2021 de nieuwe naam van SP.A, de afgekorte naam van Socialistische Partij Anders, een Belgische linkse socialistische partij. Door deze naamsverandering diende Vooruit Gent zijn naam te veranderen, hoewel die de naam Vooruit al vele jaren langer droeg. Tot de bekendste leden van de partij behoren Willy Claes, Louis Tobback en Johan Vande Lanotte. De partij heeft op een aantal vlakken veel overeenkomsten met Groen, en hangt wat dat betreft min of meer dezelfde pseudowetenschap aan.

Geschiedenis en ideologie

Vooruit ontstond oorspronkelijk uit de Vlaamsche Socialistische Arbeiderspartij (VSAP) , die was opgericht in 1877. In 1880 ging deze over in de Belgische Socialistische Arbeiderspartij (BSAP), en in 1885 in de Belgische Werkliedenpartij (BWP). De BWP werd ontbonden in 1940, kort na de inval van de Duitsers aan het begin van de Eerste Wereldoorlog. De voorzitter, Hendrik De Man, ontbond de partij en collaboreerde hij - net zoals de Vlaams-nationalisten - met Nazi-Duitsland. De rest van de partijtop begon ondergronds opnieuw een partij op te richten, en na het einde van de Duitse bezetting kon deze in 1945 terugkeren naar de legaliteit, als Belgische Socialistische Partij (BSP). In 1978 werd de BSP opgesplitst in een Nederlandstalige partij, Socialistische Partij (SP) en een Franstalige partij, Parti Socialiste (PS). Tenslotte werd de SP in 2001 nog eens omgevormd tot SP.A, met toevoeging van het woord "Anders" in de naam, al kreeg de afkorting ook de tweede (niet-officiële) betekenis van "Sociaal Progressief Alternatief". 

In 2003 en 2004 boekte SP.A grote winsten in de verkiezingen, maar in 2007 leed de partij dan weer een verkiezingsnederlaag. Deze nederlaag had interne conflicten tot gevolg wat betreft de verkiezingen van een partijvoorzitter. Met de verkiezingen van 2009 boekte de partij opnieuw vooruitgang. In 2013 kondigde SP.A een ruk naar links aan, waarna de partij op de meeste vlakken verlies boekte in de verkiezingen van 2014, waardoor regeringen konden worden gevormd zonder de socialisten. Sindsdien lijkt het erop dat de socialisten de nieuwe conservatieven van de 21ste eeuw aan het worden zijn, door zich te verzetten tegen het liberaal beleid van de regering. De oppositiebanken zijn nu eenmaal dé ideale plaats om de zittende regering de schuld te geven van alle problemen die de socialisten zelf nooit hebben opgelost toen ze jarenlang mee in de voormalige regeringen zaten. Bovendien kan een antiwetenschappelijke koers tegen o.a. kernenergie immers allesbehalve progressief worden genoemd.

SP.A zet naar eigen zeggen in op punten zoals onderwijs, werkgelegenheid, ouderenzorg, armenzorg en "groene" energie. Dat klinkt allemaal mooi, maar doorgaans wordt de keerzijde van de medaille niet vermeld, zoals belastingsverhogingen in een land dat op zich al kampt met een hoge belastingsdruk en tevens grote staatsschuld (behalve wanneer die belastingsverhoging door een andere partij werd ingevoerd, dan moet die plots worden verguisd door de socialisten). Natuurlijk gaat een antikapitalistische partij haar belastingsgeld voornamelijk bij de grote slechterikken, namelijk de bedrijven, willen halen, maar houdt hierbij geen rekening dat ook dit uiteindelijk wordt doorgerekend aan de consument of jobverlies als gevolg heeft. Wat de socialisten na al die jaren nog steeds niet begrepen hebben, is dat "gratis" nu eenmaal niet bestaat: iemand moet nu eenmaal de rekening betalen, en dat is in de meeste gevallen de belastingbetaler.

De grootste clown van de partij is ongetwijfeld Bert Anciaux, een Vlaams-nationalist die afkomstig is van de rechtse Volksunie. Zo is hij voorstander van wat hij een "herverdeling" van de erfenisrechten noemt, omdat kinderen van arme gezinnen dan minder erven dan kinderen van rijke gezinnen. Hoewel hij het niet met die woorden gezegd wil hebben, betekent dit in principe dat al het geld van erfenissen dan integraal naar de staat zou moeten gaan. Ik arm? Dan jij ook want anders is het niet eerlijk! Het doet een beetje denken aan het communisme. Volgens Anciaux bevindt België zich tevens in een systeem van "apartheid". Maar goed nieuws voor de armste lagen van de bevolking: Anciaux "weet wat armoede is", want hij kende vroeger "elke clochard in Brussel", en zelf was hij zo straatarm dat hij advocaat geworden is </end sarcasm>.

In 2018 liet SP.A blijken bereid te zijn om samen te werken met extremistische partijen zoals de communistische PVDA. Eerder had SP.A-voorzitter John Crombez al laten weten hiertoe bereid te zijn, maar in november 2018 vormde SP.A zelfs een coalitie met de extreemlinkse PVDA in Zelzate.

Pseudowetenschap

Afgezien van het feit dat het socialisme als basis voor een staatsbestel op zich al onhoudbaar is, hangt Vooruit op een aantal vlakken ook pseudowetenschap aan. 

Chronische Lyme

In 2014 organiseerde John Crombez van SP.A (Vooruit), samen met Nele Lijnen van Open VLD, een petitie om een erkenning van Chronische Lyme op te nemen in het regeerakkoord van 2014. In tegenstelling tot de echte ziekte van Lyme, is chronische lyme nochtans slechts een fictieve diagnose waarbij wordt verondersteld dat de patiënt aanvankelijk was geïnfecteerd met de Lyme-bacterie, die na de antibioticakuur toch zou hebben overleefd. Het gaat hier echter om patiënten met verschillende ziektes en/of minder specifieke symptomen, vaak zelfs zonder effectieve voorafgaande Lyme-infectie. Bij zulke patiënten, die beweerden "Chronische Lyme" te hebben, kon geen enkel spoor van de bacterie worden gevonden. Net omdat eventuele aanhoudende symptomen niet worden veroorzaakt door Lyme zelf, en er bovendien geen sprake is van een voorafgaande Lyme-infectie, kan er geen sprake zijn van de vermeende aandoening "Chronische Lyme". Zulke pseudowetenschappelijke diagnoses blijken dan ook steeds het resultaat te zijn van laboratoria en artsen die niet de wetenschappelijke bewijsmethode toepassen.

Er is aldus een duidelijke wetenschappelijke concensus dat Chronische Lyme een onbestaande ziekte is, omdat de symptomen die men plaatst onder de noemer "Chronische Lyme" niet worden veroorzaakt door een aanhoudende Lyme-infectie. Deze concensus wordt erkend door de Infectious Diseases Society van Amerika, het CDC (Centers for Disease Control), de American Academy of Neurology, de National Institute of Allergy and Infectious Diseases, en eveneens de European Federation of Neurological Societies, de European Union of Concerted Action on Lyme Borreliosis, de Canadian Public Health Network, de German Society for Hygiene and Microbiology en het Instituut voor Tropische Geneeskunde. Zelfs Dr. Allen Steere, die de infectieziekte van Lyme voor het eerst ontdekt heeft, betwist het bestaan van "Chronische Lyme". Allen raden zij een langdurig gebruik van antibiotica dan ook stellig af als behandelmethode.

Ondanks deze brede consensus vonden Crombez en Lijnen het toch nodig om meer middelen vrij te maken (uiteraard afkomstig van belastingsgeld) voor de "testen die binnen enkele maanden klaar zouden zijn"; testen die in feite werden uitgevoerd door niet-erkende en dubieuze laboratoria, vaak in het buitenland en die onvoldoende of niet worden gecontroleerd. Ze vroegen eveneens om de "erkenning van Lyme als ziekte", hoewel Lyme op zich reeds wordt behandeld in medische opleidingen, en effectieve behandelingen en onderzoeken sowieso al worden terugbetaald door de ziekenkas. Lyme wordt bovendien ook reeds erkend als beroepsziekte in België (en sinds 2009 ook in Nederland). Oproepen tot de "erkenning" van Lyme zijn dus volslagen onzin omdat die erkenning er al is. Dat geldt uiteraard niet voor Chronische Lyme, want die ziekte bestaat niet, en het uitgeven van belastingsgeld aan placebo's en voedingssupplementen is natuurlijk niet de juiste oplossing. Het zal Crombez worst wezen, die in 2015 samen met Maya Detiège opnieuw chronische lyme probeerde te legitimeren, enkel en alleen omdat een rivaliserende politicus van N-VA de vermeende ziekte niet evidence-based noemde.

Biologische voeding

Hoewel Vooruit, als socialistische partij, voornamelijk een antikapitalistische koers vaart (net zoals Groen) en zich dus afzet tegen "grote bedrijven" die bij voorbaat de schuld van alles krijgen, gaat de partij opmerkelijk mee in het promoten van de nochtans miljoenenindustrie van de biologische voeding, dat als "duurzaam" wordt aangeprezen en beter zou zijn omdat het geen kunstmest of "chemisch" stoffen bevat. Chemofobie wakkert natuurlijk enkel geloof in pseudowetenschap verder aan, wegens het onbegrip van het feit dat alles chemisch is, ook alle "natuurlijke" stoffen in de natuur. Bovendien is biologische voeding allesbehalve duurzaam, maar veelal schadelijk voor het milieu, en geenszins beter voor de gezondheid (soms zelfs in tegendeel).

Glyfosaat

Hoewel Vooruit doorgaans niet veel zegt over GMO's, zet de partij zich wel af tegen Monsanto en diens onkruidverdelger RoundUp omdat deze glyfosaat bevat. Er zou sprake zijn van een complot van Monsanto om de kankerverwekkende nadelen van glyfosaat te verdoezelen, maar zulke beweren zijn gebaseerd op verouderde en achterhaalde studies. Nieuwe studies hebben aangetoond dat er geen aantoonbare link is tussen glyfosaat en carcinogenen, waardoor de onkruidverdelger geheel veilig is voor gebruik, en bovendien meer effectief dan zogenaamde "biologische" alternatieven, waardoor er minder van moet worden gebruikt en dus ook de schade aan het milieu veel beperkter blijft.

Kernenergie

Vooruit is gekant tegen kernenergie en verspreidt hier graag alarmerende onzin over, vergelijkbaar met Greenpeace. Nochtans is kernenergie één van de meest milieuvriendelijke en zelfs zeer veilige bronnen van energie, en hierdoor dus een essentiële factor in de strijd tegen klimaatopwarming. Angst voor kerncentrales komt vooral voort uit onwetendheid over de wetenschap achter kernenergie, maar dat zal de socialisten worst wezen. Volgens hen maakt alles wat grote bedrijven doen sowieso deel uit van een lugubere complottheorie, en als iemand er geld mee verdient is het volgens hen sowieso slecht. Behalve, blijkbaar, als het gaat om daadwerkelijke oplichting zoals biologische voeding.

Fraude en andere schandalen

Voor een partij die zo openlijk gekant is tegen alle vormen van fraude, komt ze nochtans zelf ook opmerkelijk vaak in opspraak voor fraude, alsook voor andere schandalen. Bij deze een overzicht van enkele voorname schandalen uit de recente jaren:

• In 1995 nam Frank Vandenbroucke, minister van Buitenlandse Zaken, ontslag uit de regering nadat aan het licht was gekomen dat hij betrokken was bij het Agustaschandaal, waarbij de Italiaanse wapenfabrikant Agusta smeergeld had betaald aan de toenmalige SP. Hij trachtte zijn sporen uit te wissen door de penningmeester de opdracht te geven het geld te verbranden, maar dat is niet gebeurd. Ook Willy Claes werd schuldig bevonden voor zijn betrokkenheid in het schandaal.
• In 2008 werd Antwerps stadssecretaris Fred Nolf veroordeeld voor het betalen van privé-aankopen met geld van de stedelijke vzw Soma. Hij was eveneens betrokken bij de Visa-affaire van 2003, maar werd hier vrijgesproken. De talloze buitensporige betalingen zijn wel degelijk gebeurd met de kredietkaarten van Stad Antwerpen, maar de rechter vond dat "kosten eigen aan ambt" te vaag omschreven was. 
• In mei 2011 kwam aan het licht dat Bruno Tuybens, die zich fel verzette tegen hoge bonussen voor bankiers, zelf een bonus van 250.000 € had ontvangen van KBC.
• In januari 2014 werd Gilbert Bossuyt, voormalig burgemeester van Menen en parlementslid, veroordeeld voor valsheid in geschrifte omdat hij de notulen van het schepencollege vervalst had.
• In april 2014 werd Caroline Gennez ervan beschuldigd - door een partijgenoot nota bene - fraude te hebben gepleegd met verkiezingsuitgaven, door andere kandidaten een blanco formulier te laten tekenen zodat ze haar eigen uitgaven kon spreiden.
• In januari 2016 werd Johnny Noirhomme, SP.A-raadslid en OCMW-voorzitter te Tongeren, veroordeeld voor verkrachting van een OCMW-werkneemster.
• In september 2016 kwam aan het licht dat kabinetsleden van Hilde Claes, burgemeester van Hasselt, schuldig waren aan belangenvermenging door een overheidsopdracht van bijna 7000 € toe te kennen aan het Limburgse communicatiebureau Impuls. Hilde Claes, de dochter van Willy Claes, was hiervan op de hoogte en heeft dit laten gebeuren.
• In februari 2017 nam Leen Verbist ontslag uit de Antwerpse gemeenteraad, wanneer het bekend was geworden dat ze nog steeds een bestuurdersvergoeding ontving van Telenet terwijl ze daar al 2,5 jaar niet meer werkte. Zelf beweerde ze die 30.000 euro niet te hebben "opgemerkt".
• In februari 2017 bleek dat Bruno Balthazar, schepen van Gent, als bestuurder van Publipart riante vergoedingen ontving in ruil voor het beperkte takenpakket van het beheren van de beleggingen van het bedrijf in andere - omstreden - bedrijven die chemische wapens produceren en mensenrechten schenden.
• Angelo Bruno, schepen van Genk, investeerde via zijn vennootschap Bruno Invest in de installatie van 13.000 zonnepanelen, en kreeg nog net op het nippertje een hogere subsidie wanneer die op punt stond te worden verlaagd, terwijl de installatie op het moment van het keuringsverslag nog niet eens was aangesloten. Hierdoor kon hij frauduleren voor miljoenen euro's aan subsidies. Hij werd in september 2017 door de rechter vrijgesproken, maar enkel omdat het decreet onduidelijk was. De zaak bleef echter verder aanslepen.
• In september 2017 bekritiseerde SP.A-kopstuk Tom Meeuws het Antwerpse stadsbestuur omdat deze getafeld had met Erik Van der Paal van bouwpromotor Land Invest. Enkele dagen later doken er beelden op waarop Meeuws zelf ook aan tafel zat met Van der Paal, en bovendien in hetzelfde restaurant.
• In januari 2018 werd bekend gemaakt dat SP.A-kopstuk Tom Meeuws destijds als directeur van De Lijn herhaaldelijk had geknoeid met de financiën. Meeuws besloot om zijn kandidatuur voor de gemeenteraadsverkiezingen in te trekken, maar SP.A zag er geen graten in en weigerde het ontslag, waarop kartelpartner Groen de stekker uit het kartel trok.

Externe links

• https://www.s-p-a.be/

Zie ook

• PVDA
• Groen
• Open VLD
• CD&V
• N-VA
• Vlaams Belang
• De Wereld Morgen