Zachary Taylor

Zachary "Old Rough and Ready" Taylor.

Zachary Taylor (Virginia, 24 november 1784 - Washington DC, 9 juli 1850) was de 12de President van de Verenigde Staten. Hij volgde president James Polk op in maart 1849, om na zijn overlijden op 9 juli 1850 te worden opgevolgd door zijn vicepresident, Millard Fillmore. Hij was een president van de Whigpartij.

Levensloop

Zachary Taylor was geboren op 24 november 1784 in Virginia, als de zoon van Sarah Dabney Strother en Richard Taylor. Hij was een verre verwant van James Madison, de vierde president van de Verenigde Staten. Hij zou de laatste president worden die geboren was in de 18de eeuw. In 1810 huwde hij met Margaret Mackall Smith, en samen hadden ze zes kinderen. 

In 1808 trad hij toe tot het Amerikaanse leger als eerste luitenant in het 7de infanterieregiment, en in 1810 werd hij gepromoveerd tot kapitein. Aangezien zijn legerdieinst op dat moment erg beperkt was, hield Taylor zich in die periode vooral bezig met het beheren van zijn financiën. Hij kocht een plantage in Louisville, samen met 83 bijbehorende slaven, en een tweede plantage in Jefferson County, Mississippi, met nog eens 81 bijbehorende slaven. Hierdoor zou hij later de laatste president worden die in het bezit van slaven was geweest. Tijdens de Oorlog van 1812 verdedigde hij Fort Harrison, in het territorium van Indiana, tegen de aanvallen van de Indianen.

In 1819 werd Taylor gepromoveerd tot de rang van luitenant-kolonel en mocht hij komen dineren in het Witte Huis bij president James Monroe. In 1832 werd hij gepromoveerd tot kolonel van het 1ste infanterieregiment, en vocht hij tegen de Indianen in de Black Hawk-oorlog. Eén van zijn luitenanten was Jefferson Davis, die verkering kreeg met Taylor's dochter Sarah Knox Taylor. Taylor keurde de relatie van zijn dochter echter af, omdat hij niet wilde dat ze het leven van een militaire echtgenote zou moeten leven. Hierop nam Davis ontslag uit het leger en huwde haar in 1835, maar enkele maanden later overleed ze aan een ziekte die wellicht malaria of mogelijk geelzucht was. Davis zou later de president worden van de afgescheiden Geconfedereerde Staten van Amerika tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. 

In 1837 werd Taylor naar Florida gestuurd om te vechten in de Tweede Seminole-oorlog. Hij werd er gepromoveerd tot brigadier-generaal en kreeg er gedurende twee jaar het bevel over alle Amerikaanse troepen in Florida. Zijn reputatie als militaire leider geraakte steeds meer bekend, en hij kreeg de bijnaam "Old Rough and Ready". In 1846 brak de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog uit wanneer de VS bijkomend gebied van Mexico wilde annexeren aan de recent toegevoegde staat van Texas. Taylor werd met zijn leger naar Rio Grande gestuurd, en versloeg de Mexicaanse troepen ondanks dat die groter waren dan zijn eigen troepen. Hierdoor werd hij als een held beschouwd en kreeg hij een promotie tot majoor-generaal. In 1847 keerde hij huiswaarts en in 1848 kwam er een einde aan zijn militaire carrière.

Nog voor het einde van zijn militaire carrière gingen er steeds vaker stemmen op om Taylor te nomineren als presidentskandidaat. Deze gedachte was populair bij zowel de Democratische als de Whigpartij, en zowel in het noorden als in het zuiden. Nochtans was de politieke voorkeur van Taylor niet sterk afgelijnd, en beschouwde hij zichzelf eerder als een onafhankelijke. Uiteindelijk stelde hij zich toch kandidaat voor de Whigpartij in de presidentsverkiezingen van 1848, en werd hij genomineerd ondanks het ongenoegen van de noordelijke Whigs omdat hij een slavenhouder was. Om die reden werd Millard Fillmore geselecteerd als zijn running mate, omdat hij afkomstig was van een "vrije staat" (waar slavernij verboden was) en er zelf gematigde anti-slavernijstandpunten op na hield. Hij werd uiteindelijk verkozen en trad aan als president in maart 1849. 

Taylor werd president in een periode dat het debat over slavernij hevig oplaaide. Dit debat ging voornamelijk over de potentiële uitbreiding van de gebieden waarin slavernij zou worden toegestaan. De voorstanders van slavernij, overwegend afkomstig van de zuidelijke staten, waren van mening dat alle nieuwe territoria zou moeten worden opengesteld voor slavernij. De tegenstanders van slavernij, voornamelijk afkomstig uit de noordelijke staten, waren dan weer van mening dat nieuwe staten bij voorbaat dienden te worden uitgesloten van slavenhandel. Het ging hier vooral om de nieuwe gebieden die de VS had gewonnen na de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog, inclusief Californië. Hoewel Taylor zelf een slavenhouder was, steunde hij steeds vaker de anti-slavernijfactie, en drong hij aan op de toelating van Californië als vrije staat. Bovenal wou hij vooral de dreiging van een afscheiding van de zuidelijke staten voorkomen en de unie bewaren. Hij stelde dat hij eenieder zou ophangen die tegen de unie rebelleerde, en dit met minder tegenzin dan de deserteurs en spionnen die hij in Mexico had opgehangen tijdens de oorlog.

Op 4 juli 1850 nam Taylor deel aan de viering van de nationale feestdag tijdens een fundraiser voor het Washington Monument in Washington DC dat op dat moment nog in opbouw was. Daar consumeerde hij rauw fruit en ijsmelk. In de daaropvolgende dagen werd hij echter ziek van een spijsverteringsaandoening, en uiteindelijk overleed hij op 9 juli 1850 op 65-jarige leeftijd. Hij had amper een termijn van 16 maanden als president achter de rug. Op diezelfde dag werd zijn vicepresident, Millard Fillmore, ingezworen als nieuwe president. 

Hoaxes

Aanvankelijk was 4 maart de vaste datum waarop een nieuw verkozen president moest aantreden, tot dit werd gewijzigd naar 20 januari met het 20ste amendement in 1933. In 1849 viel 4 maart echter op een zondag, en omwille van religieuze redenen werd Taylor daarom pas ingezworen op de volgende dag. Hierdoor stellen sommigen dat het presidentschap op 4 april gedurende één dag te beurt viel aan David Rice Atchison, de president pro temporare van de Amerikaanse Senaat. Indien de president en vicepresident allebei zouden komen te overlijden, was Atchison immers de eerstvolgende in lijn voor het presidentschap. De functie van president pro temporare van de Senaat was echter enkel van belang op momenten dat de vicepresident - die in principe de president van de Senaat was, al had hij er zelf geen stemrecht - niet in eigen persoon aanwezig kon zijn. De stelling dat Atchison president voor één dag was op 3 maart 1849 is een hoax gebaseerd op foute wetsinterpretaties.

De Amerikaanse grondwet bepaalt nergens dat de president-elect eerst een eedaflegging moet doen om de ambt van staatshoofd op zich te nemen, enkel om diens macht uit te oefenen. Hierdoor wordt de president-elect automatisch de president op de vastgestelde dag van zijn aantreden, ook al gebeurt de eedaflegging pas een dag later. Indien een verkozen president geen eedaflegging zou doen, zou hij in theorie dus immer nog president zijn maar zou hij in theorie niet in staat zijn bevelen te doen of wetten door te voeren. Dit werd nooit in de praktijk getest, maar we kunnen veronderstellen dat, indien de president kwam te overlijden in een nucleaire aanval, het Congres niet zou wachten tot de vicepresident was ingezworen vooraleer ze zijn bevelen zouden uitvoeren. Bovenal dient te worden opgemerkt dat Atchison nooit een eed als president heeft afgelegd op 4 maart. Indien Taylor op 4 maart geen president zou geweest zijn omdat hij niet ingezworen was, waarom zou Atchison dat dan wel geweest zijn zonder ingezworen te zijn? Op die dag eindigde bovendien Atchison's mandaat als president pro temporare van de Senaat, en hoewel dit meteen werd opgevolgd voor een nieuwe mandaat werd ook hij daarvoor pas op maandag 5 maart ingezworen. 

Zelfs indien we dit allemaal terzijde laten, kon Atchison enkel in aanmerking komen voor het presidentschap indien zowel de president als de vicepresident uit hun functie werden verwijderd (bv. via afzettingsprocedure), ontslag namen (vroeger dan het einde van de voorziene ambtstermijn), kwamen te overlijden of in het onvermogen waren hun ambt uit te voeren. Dit was echter niet het geval: zowel James Polk, de vorige president, als Taylor waren niet verwijderd of overleden, noch hadden ze ontslag genomen of bevonden ze zich in het onvermogen hun ambt uit te voeren. Hierdoor kon Atchison dus wettelijk gezien sowieso niet in aanmerking komen als president. En zelfs al zou men het einde van Polk's ambtstermijn beschouwen als een "ontslag", voorzag de Amerikaanse grondwet geen specifieke instructies over het exacte einde van de presidentiële ambtstermijn. Pas het 20ste amendement zou dit specifiek bepalen.

De vicepresident wordt traditioneel altijd als eerste ingezworen, en vervolgens pas de eigenlijke president. Er heeft nog nooit iemand de ernstige bewering gemaakt dat de vicepresident aldus de president zou zijn in de korte periode tussen de twee eedafleggingen. Hetzelfde geldt voor overleden presidenten, waarvan de vicepresident pas later op die dag werd ingezworen zonder dat er intussentijd iemand anders werd aangesteld als president. Het is eveneens gebeurd dat de eedaflegging een dag werd opgeschoven indien 4 maart op een zondag viel, wanneer de desbetreffende president voor een tweede termijn was verkozen. Dit was het geval met president James Monroe in 1821, en ook dan werd niet beweerd dat de VS gedurende één dag zonder president was. 

Dit alles weerhoudt pseudohistorici er niet van te blijven vasthouden aan het geloof dat Atchison president voor één dag was. In 2006 werd er zelfs een museum voor opgericht, genaamd de Atchison County Historical Museum. Dit wordt soms ook de "Kleinste Presidentiële Bibliotheek" genoemd, maar wordt vanzelfsprekend niet officieel erkend door de Amerikaanse overheid. Atchison zelf stelde dat hij de dag van zijn vermeend presidentschap grotendeels slapend had doorgebracht, nadat hij enkele dagen bezig was geweest om een aantal zaken in de Senaat nog af te ronden. In werkelijkheid was Taylor dus de rechtstreekse opvolger van president James Polk, en niet van David Rice Atchison. 

Complottheorieën

Volgens complotdenkers is het blijkbaar onmogelijk dat een president tijdens zijn ambt kan overlijden aan een ziekte, en wordt er dus sowieso verondersteld dat hij vermoord moet geweest zijn. Er wordt hierbij verondersteld dat de dader een zuidelijke voorstander van slavernij moet geweest zijn - of eventueel zelfs Taylor's vrouw om welke reden dan ook. Zelfs reeds kort na zijn overlijden begonnen hierover complottheorieën de kop op te steken, en ook anderhalve eeuw later waren die nog steeds levend. Sommigen waren zelfs bereid zo ver te gaan als het overhalen van de nabestaanden om het lichaam van Taylor terug op te graven en te laten onderzoeken.

Uit dit onderzoek bleek dat Taylor niet vermoord was d.m.v. vergiftiging, maar de buikgriep had opgelopen als gevolg van besmette voeding. Er werd wel arsenicum aangetroffen, maar in veel te lage hoeveelheid om te kunnen worden aangeduid als de oorzaak van zijn ziekte of zijn dood. Een eventueel herstel van deze ziekte was belemmerd door de ineffectieve behandeling die Taylor kreeg van zijn artsen, inclusief opium en bloedlaten. Hoewel dit in theorie eveneens kan worden beschouwd als een moordpoging, was de medische kennis in 1850 nog erg beperkt en deden de dokters wat de beste behandeling zou zijn voor de president - ook al zou die behandeling nu als een pseudowetenschap worden beschouwd.

Zelfs de resultaten van dit onderzoek bracht geen einde aan de complottheorie, en in 1998 werd dan weer beweerd dat de onderzoeksmethode fundamenteel onjuist was. Op dit moment luidt de conclusie dat er geen sluitend bewijs is dat Taylor werd vermoord, maar ook geen sluitend bewijs dat hij niet werd vermoord. Indien hij daadwerkelijk werd vermoord (al dan niet door een zuiderling), kan het bijna niet anders dan dat die persoon alleen heeft gehandeld en zijn daden nooit aan iemand heeft geopenbaard. Indien er meerdere mensen betrokken waren bij de moord, is de kans groot dat dit inmiddels aan het licht was gekomen zoals dit historisch gezien altijd al is gebeurd. De bewijslast ligt bij degene die beweert dat Taylor vermoord is, en vanuit dat kamp is tot op heden nog steeds geen noemenswaardig bewijs geleverd. 

Zie ook

• Lijst van presidenten van de Verenigde Staten

Bronnen

• http://rationalwiki.org/wiki/President_of_the_United_States